Categorie: Veckosummering

Zooo, ik heb wel eens betere weken gehad. Ik denk dat de derde verhuizing binnen 6 maanden iets te veel van het goede was. Maar ik heb een paar dagen op mijn bank gelegen, wandelingen in slowmotion gemaakt en kopjes thee gedronken en nu voel ik me weer ietsje levendiger.

Zaterdagavond heb ik de fantastische voorstelling ‘Ergens anders’ van Micha Wertheim gekeken op NPO.nl (TIP!). Toch jammer dat ik dat soort dingen niet in Zweedse theaters ga kunnen vinden, maar het is nog geen reden om terug te verhuizen.

Zondag was een drukke dag, want ik moest zowel het einde van het F1-seizoen kijken áls het begin van het biatlonseizoen.Maar op deze manier kon ik het prima volgen ⛄ Bij het biatlon miste ik het commentaar van Herbert Cool als een malle, maar ook dat is nog net niet genoeg reden om terug te verhuizen.

Vooral omdat ik dus Nooit! Meer! wil verhuizen.

 

Uitzicht van zaterdag (en zondag)

De weken blijven voorbij vliegen en de zon zie ik steeds minder. Zo merkte ik vanochtend pas rond 10 uur tijdens een ontruiming (brandoefening?) dat alle bomen wit waren. Volgens mij zijn ze dat nog steeds, maar omdat het al zo schemerde op weg naar huis, het was immers al 16 uur geweest, heb ik er niet meer van kunnen genieten. Maar ik heb wel mijn eerste hele week in mijn nieuwe huisje overleefd, dus tijd voor een evaluatie in 3 drie woorden-vragen:

Hoe is het? Het is goed! Het is een fijn huisje, die niet alleen mooi bij mijn auto past, maar ook bij mijzelf. Ik word elke dag steeds een beetje blijer als ik thuiskom ♥

Is het af? Ehh, nee. Het is leefbaar, maar het is nog niet bepaald aangekleed en opgeruimd. Vooral de werk-/logeerkamer is chaotisch en ook mijn kleedkamer kan nog wel wat aandacht gebruiken.

Hoe nu verder? Ik hoop dat ik van de week wat tijd en energie over heb om extra planken voor mijn kleedkamer te kopen. Dan kan ik daar de boel verder inrichten, zodat ook de werk-/logeerkamer opgeruimd kan worden. Daarnaast moet IKEA Fynd (dé koopjeshoekvestiging van IKEA) even normaal doen en het door mij gewenste kleed verder afprijzen. Tack på förhand.

 

Na 14 weken in Zweden voel ik me hier meer thuis dan ooit. En dat komt dan vooral door mijn nieuwe woning, waar ik afgelopen weekend ingetrokken ben.

Vanochtend was dit het uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam:
Eigenlijk niks bijzonders, behalve dat het een belachelijk fijn uitzicht is met frost en mijn eigen parkeerplek en schuurtje en nog meer frost en een straatje waar niemand, behalve mijn directe buren, rijdt.

Ik heb de chaos van de hele verhuizing net in één slaapkamer verzameld, zodat ik daar de komende werkdagen even niks mee hoef. En in het weekend kijk ik dan wel weer verder. Voor nu vermaak ik me met het sinterklaasjournaal -het is weer begonnen ♥- en ook een beetje met Zweedse tv, want die heb ik ook eindelijk tot mijn beschikking.

 

Na weer een week vol trainingen -houdt het dan nooit op?! Jawel hoor, dit was de laatste week-, ben ik vrijdagmiddag in mijn auto gestapt om het weekend een stukje noordelijker door te brengen. De eerste 100 km reed ik door het bos, daarna werd het landschap nog veel mooier maar kon ik er niks meer van zien. Volgens mijn TomTom was het om 16.20u al tijd voor de nachtstand en daar was ik het wel mee eens. Om 18.30u ben ik in Göteborg aangekomen en het daarop volgende uur heb ik samen met mijn zusje een parkeerplek gezocht. Altijd leuk, het echte stadsleven is dat.

Zaterdag zijn we vroeg op pad gegaan, want we hadden beide een behoorlijke verlanglijst. Na Mio, Elgiganten en Clas Ohlson kwamen we precies rond lunchtijd aan bij IKEA. Waar IEDEREEN op dat moment ook aan was gekomen. Het was ellendig, vooral omdat we erachter kwamen dat we beter naar de andere IKEA van Göteborg konden gaan.
Maar we hebben het overleefd. Om 17u waren we weer thuis met een stofzuiger, een boormachine, 4 eetkamerstoelen en een vloerkleed. De rest zou op zondagmiddag geleverd worden bij mijn zusje. Inmiddels heb ik zelf ook een bestelling geplaatst en die verwacht ik vrijdag.

Zondag hebben we nog genoten van het frukostbuffé van Café No. 77 en na een potje Mastermind ben ik weer in de auto gestapt. Nu is het vooral aftellen naar donderdag en vrijdag. Eindelijk naar mijn nieuwe huisje en mijn kacheltje.

Welkom wintertijd! Mijn lievelingstijd van het jaar. Ik was zaterdag even in de war toen ik bij het NK schaatsen hoorde dat in Nederland de tijd een uur terug gezet moest worden. Waarom heeft niemand mij dat hier verteld? Waarom heb ik er überhaupt niks over gehoord en/of gelezen? Moet ik de klok wel verzetten? Gelukkig kon mijn hulplijn in Göteborg bevestigen dat ik ook mijn klok een uur terug moest zetten. Zondagochtend bleek dat al mijn tijd-hulpmiddelen (mobiel, wekker én laptop) beter op de hoogte zijn dan ik. Goed om te weten.

Verder heb ik deze week vast weer van alles gedaan, maar ik kan het me allemaal niet herinneren. Het enige wat in mijn hoofd zit, is..

..hoe mooi mijn auto bij dit huisje past?! ♥♥♥

En het mooiste is nog wel dat mijn auto vanaf half november ELKE dag voor dit huisje zal staan! En dat ik vanaf half november ELKE dag hout ga stoken in mijn kacheltje. En dat ik vanaf eind december ELKE dag Milla weer ga knuffelen.

Yes! Maar echt.

Naar week 10 had ik bijna 10 weken uitgekeken. Dat deze week nu alweer voorbij is, is daarom misschien wel een beetje verdrietig. Maar daar hebben we het nu niet over.

Afgelopen donderdag ben ik ’s avonds naar Kopenhagen gecrost om een vliegtuig uit Groningen op te wachten. En niet veel later was Tom weer in Älmhult.
Vrijdag hebben we Höö bezocht en rondgewandeld in de herfstzon.
We kwamen 100 van deze bomen tegen. Knalgeel, -oranje of -rood. Verder waren we niet heel succesvol in het spotten van wild, want verder dan twee eekhoorntjes kwamen we niet..

Totdat we thuis kwamen… Want daar liepen twee reeën door de straat! Weten we dat ook weer; om wild te spotten hoef ik mijn huis niet uit. Ideaal eigenlijk.

Hier maak ik een foto:
Van dit:

En verder hebben we afgelopen dagen nog twee woningen bezichtigd, mijn auto bezichtigd, een winterjas en sportschoenen gekocht in Växjö, films gekeken, hardgelopen, geen pizza gegeten bij de pizzeria op zondag (want die is dicht op zondag?!) en rondjes gereden over dit soort ‘wegen’:
De afspraak was dat we om en om mochten bepalen of we rechtdoor, naar links of rechts wilden gaan. De meeste wegen bleken echter gewoon slingerend rechtdoor te gaan, maar we zijn wel al slingerend twee keer door het geboortedorp van Ingvar Kamprad gekomen. En éénmaal door zijn huidige woonplaats. Misschien heb ik het ooit al eens benoemd, maar je komt hier écht niet onder IKEA uit.

Zoals alle dagen ging ik woensdag op de fiets naar mijn werk. Op de terugweg had ik daar een beetje spijt van, want het regende harder dan ik het hier tot nu toe heb zien regenen. Mijn hardloopplannen leken daardoor ook in het water te vallen, maar rond 18 uur was het opeens droog en ben ik snel een rondje gaan rennen, zodat ik mijn Skype-afspraak van 19 uur nog (net wel/net niet) kon halen.

Op donderdag kreeg ik te horen dat we vanaf deze week tot 17 uur werken. Dat was drie dagen te laat, maar op donderdag heb ik tot 17 uur gewerkt. Donderdagavond was ik zo moe, dat ik om 19.30 uur naar bed ben gegaan. Dat belooft wat!

De laatste werkdag van de week is natuurlijk traditiegetrouw vrijdag. Om 17 uur ben ik naar huis gecrost op mijn fiets om mijn auto te halen. Met de auto ben ik teruggereden naar kantoor om een collega op te halen, omdat we waren uitgenodigd voor echte Indiase curry op het platteland van Älmhult. Na een gezellige avond moest ik door het pikkedonker terugrijden en dat is niet mijn lievelings. Maar ik heb niks geraakt, althans, heb het niet gezien. Hehe.

Zaterdag mocht ik eindelijk uitrusten. Behalve een wandeling naar de supermarkt, heb ik weinig gedaan.

Omdat de Formule 1 vanuit Japan zondag veel te vroeg begon, ben ik ook ook veel te vroeg een rondje gaan rennen. Het was zo koud dat het zeker 10 minuten duurde voor ik opgewarmd was, maar ik heb wel weer een nieuw persoonlijk Zweeds record gerend.

De één-na-laatste dag van mijn eigen weektelling moest ik gewoon weer werken, want dat is een maandag. Omdat ik ’s avonds nog naar Hässleholm moest, ben ik om 7 uur begonnen met werken. Uiteindelijk ben ik maar 10 minuten in Hässleholm geweest en kan ik over twee weken terug. Om een dingetje in mijn auto te laten verwisselen.

En vandaag is het dinsdag. Omdat ik vandaag zoveel nieuwe informatie voorbij heb zien komen, laat ik mijn avondplannen even voor wat het is. Geen Nederland – Zweden op groot scherm voor mij, maar ik ga er vanuit dat ik te zijner tijd nog vaak genoeg naar Zweden op groot scherm kan kijken.

Hallo oktober! Nog een maandje tot mijn eerste lievelingsmaand.

-Januari en februari zijn nummer twee en drie, leuk dat je het vraagt.-

Maar voor het oktober werd, hadden we nog een vrijdag 29 september. Een dag waar ik zes jaar naar uitgekeken heb, alleen weet ik dat pas sinds enkele maanden. Afgelopen vrijdag is namelijk het nieuwe album van Loney dear (tegenwoordig zonder komma en met maar één hoofdletter; #details) uitgekomen. Het heet heel toepasselijk ‘Loney dear’, dus daar kunnen geen misverstanden over bestaan verder. Maar… Dat je eindelijk naar Zweden verhuist om dichterbij je lievelingsmuziek te zijn en dat je dan twee concerten in Nederland mist. En er behalve één concert in Stockholm (500km verderop..), niks in Zweden op de planning staat. Ironisch vind ik het.

Voor de liefhebbers een linkje naar Loney dear: linkje naar Loney dear

Anders nog iets? Ik heb een ontdekking gedaan! Nadat een collega afgelopen vrijdag over chips zat te praten (…), had ik het hele weekend ook zin in chips. Maar ik wilde geen chips kopen, want die zakken zijn zo groot en daar had ik dan weer geen zin in. Zondag ben ik een rondje door Älmhult gaan fietsen en uiteindelijk kwam ik bij het chipspad in de supermarkt terecht. Zonder fiets dan, die stond gewoon buiten. Blijken ze hier gewoon zakjes chips te verkopen die preciesgrootgenoeg zijn! Kijk maar:

En het zakje matcht ook nog eens met het schilderij achter me, wat wil een mens nog meer?!

Gistermiddag na het werk een fietstochtje naar Möckeln -een meer dat tegen Älmhult aangeplakt ligt- gemaakt.

De zevende week was een intensieve, maar leuke week. Uiteraard waren er weer de gebruikelijke dagen op kantoor met trainingen over vanalles waarvan ik zeker 50% (nog) niet begrijp. Heerlijk. Maar er was ook een uitstapje met mijn collega’s naar onze andere collega’s in Helsingborg. Bijna twee uur in een IKEA-bus met elke vijf minuten een ander weerbeeld. Ik begrijp nog steeds niet hoe dat kan. Het ene moment leek het zo grijs dat er de komende dagen of weken geen zonnestraaltje tot de aarde door zou dringen en het volgende moment zat ik naar een strakblauwe hemel te kijken. Maar zodra ik begon te balen dat ik mijn zonnebril niet mee had genomen, begon het alweer te regenen. Oftewel, compleet onbetrouwbaar weer.

In het weekend kreeg ik bezoek. Heleen was vanuit Göteborg getreind, dus het was tijd om te sightseeën. We zijn daarom naar het IKEA Museum geweest, we zijn langs mijn kantoor gereden, het IKEA distributiecentrum en uiteraard ook langs de IKEA vestiging. En dat was het dan. Älmhult is IKEA. Punt.

Op zondag -nadat Heleen weer op de trein was gestapt- heb ik mijn persoonlijke Zweedse record gerend; 5,7km in 38 minuten. Ik kwam weer langs het IKEA distributiecentrum, mijn kantoor, IKEA of Sweden, IKEA Communications, het CSC en het IKEA Aktivitetshuset.

Älmhult is IKEA. Of had ik dat al gezegd?