Vier jaar in Zweden

Meestal ben ik heel punctueel met dingen, maar dit jaar ben ik vergeten mijn jaarsamenvatting te schrijven op de juiste dag. Ik denk dat ik er aan moet gaan wennen dat niet alles kan gaan zoals ik het het liefst heb en ik zal mijn planbare agenda los moeten gaan laten. Daarover later meer. Eerst maar eens terugkijken op mijn vierde jaar in Zweden.

Zomer 2020

#162

De zomer van 2020 brachten we voor een groot deel door op de weg tussen twee huizen. Rijdend van Killeberg naar Broby en andersom. Als we in Killeberg waren, pakten we dozen in en maakten we plannen. Als we in Broby waren, sloopten we ronde doorgangen, behangden en schilderden we. Halverwege de zomer verhuisden we ook nog, maar toen waren we alles behalve klaar met ons huis dus kon Milla ons van ongevraagd advies voorzien.

Herfst 2020

#166

In de herfst gingen we bijna elke avond en hele zaterdagen door met allerlei klussen in huis. Op de meeste zondagen wisten we ons gelukkig wel naar buiten te slepen om rondjes te wandelen in dit soort mooie bossen. Ik hoop op weer zo’n mooie herfst.

Winter 2020/2021

#183

De allerbeste tijd van het jaar was ook echt wel de allerbeste tijd van het jaar afgelopen jaar. Voor de kerst haalden we mijn zusje uit Göteborg en meer bezoek was er niet, want corona. Er kwam uiteindelijk een boel sneeuw en zelfs zoveel kou dat we konden schaatsen op meren die tegenwoordig nog zelden helemaal dichtvriezen. Ik voel de pijn in mijn voeten nog, maar dat geeft niet. Het waren prachtige tijden. Misschien ook wel omdat we in het geniep plannen maakten.

Lente 2021

#189

Om precies te zijn, trouwplannen! De astronomische lente begon op 20 maart. Onze winterse bruiloft van 21 maart past dus prima onder het kopje lente, al voelde het 100% als winter in Åre. Met stip de mooiste dag van 2021.

Zomer 2021

En toen waren we weer rond. Meer dan een jaar nadat we onze woning hadden gekocht, konden onze ouders op bezoek komen afgelopen zomer. Een meer dan bijzonder bezoek, omdat we toen nog heel klein nieuws voor ze hadden. Inmiddels is dat nieuws iets uitgegroeid, van embryo naar een echt minimensenbabytje. Op de echo afgelopen week werden onder andere twee armpjes en twee beentjes geteld. En wat wil een mens nou nog meer?!

Mijn vijfde jaar in Zweden zal dus weer een geheel nieuwe uitdaging worden. En zoals ik al zei, waarschijnlijk zal ik mijn hardnekkig alles willen plannen moeten loslaten en maar moeten zien wat de dagen gaan brengen in de toekomst. En nu ook al, want nu heb ik al totaal geen controle meer over mijn eigen lichaam en waartoe die in staat is. Of niet in staat is, beter gezegd. Maar er groeit een mensje en dat is het belangrijkste.

2 gedachten over “Vier jaar in Zweden”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *