Een echte samenvatting deze keer.
Dinsdag 29 augustus – Na mijn ontbijt ben ik samen met mijn auto naar Motala gereden. Ik heb nog nooit meer dan 200km aan één stuk gereden, maar deze 300km vlogen voorbij. Het was fantastisch. In Motala stond een lunch op me te wachten en later ben ik nog een rondje gaan rijden met mijn voormalig gastvader om te zien wat er in 13 jaar allemaal veranderd is (veel..) en alsof dat niet al genoeg activiteit voor één dag was, zijn we ’s avonds ook nog gaan midgetgolfen (minigolf in het Zweeds, klinkt toch wat vriendelijker)
Woensdag 30 augustus – Het plan was om na mijn ontbijt weer in de auto te stappen, maar ik kwam vast te zitten in een Japanse beeldpuzzel. Die. Moest. Af. Met een beetje hulp van mijn voormalig gastzus is dat gelukt en kon ik op weg. Al vrij snel zat ik te gillen in de auto, want er rende een ree de weg over en aangezien ik aan het rijden was, zijn dat 4 punten voor mij*. Omdat ik weer 300km zonder problemen had gereden, trakteerde ik mijzelf op een halloumiburger.
Donderdag 31 augustus – De laatste dag voor september, oftewel, de laatste dag voor ik weer aan het werk moet. Maar over deze dag heb ik al geschreven. Ik heb opgeruimd en hardgelopen en ben vroeg naar bed gegaan.
Vrijdag 1 september – Het is eindelijk september, de maand waar ik al 4 maanden op heb zitten wachten! Deels omdat september betekent dat de zomer zo goed als voorbij is en deels omdat ik met nieuw werk ga beginnen. Om 8.30u werd ik verwacht in het Kantoorshuis (Kontorshuset) en daar trof ik een paar Zweden, een paar Denen en een Noor, die nu eigenlijk een Zweed is, aan. Iedereen spreekt Zweeds, behalve de Finse trainer, dus de komende weken spreken we allemaal Engels. (Behalve in de pauzes, voor de verwarring)
De dag bestond verder vooral uit voorstellen en uitleg over de komende weken. De belangrijkste boodschap kwam hier op neer: ‘doe rustig aan, leer in je eigen tempo, we verwachten voorlopig toch niks van je’. Dat wordt nog een hele uitdaging.
Gelukkig hadden al mijn nieuwe collega’s afgelopen jaar heel hard gewerkt, want ze hadden hun doelstellingen gehaald en daarom was er taart. Prinsessentaart, één van mijn lievelings.
Om 15.30u werd ik weer naar huis gestuurd en ondanks dat we niks hadden gedaan, zat mijn hoofd vol. Bij thuiskomst ben ik daarom gelijk de deur weer uitgelopen en ben ik op zoek gegaan naar nieuwe stukjes Älmhult.
Zaterdag 2 september – Eindelijk weekend! Precies wat ik nodig had na één werkdag en acht vakantieweken. Vandaag had ik geen plannen, dus ik heb wat gemaild, gewassen, gepoetst, geboodschapt, gewandeld, gekookt en geskypt.
Zondag 3 september – Deze dag begon ik met een rondje hardlopen met Tom. Hij in Groningen, ik in Älmhult. Daarna ben ik nog naar de supermarkt gelopen, omdat ik gister de cacao was vergeten. En ik kan hier niet leven zonder cacao, dat snap je wel. Op mijn laptop was de hele middag F1 te zien en verder heb ik me vooral zitten verheugen op de eerste echte werkweek.
Maandag 4 september – Eiiiiiindelijijijijijk maandag! We krijgen een heleboel informatie naar onze hoofden geslingerd en ik ben -eenmaal thuis- maar vroeg naar bed gegaan. Zzz.
Dinsdag 5 september – Vandaag is het me gelukt na een lange werkdag (lees: leerdag) (die overigens om 16u eindigde, maar toch) een rondje te hardlopen! Maar toch ga ik vandaag ook weer vroeg naar bed. Ik verwacht dat dit voor de komende weken (maanden?) geldt, niks aan te doen.
*Tom en ik tellen verschillende dieren en dingen in Zweden en een ree is 2 punten. Maar als je rijdt, krijg je dubbele punten. Tom loopt nu wel een dikke achterstand op, omdat hij niet hier wilde blijven. Eigen schuld, denk ik dan.
Het is dit keer een stilstaande trein die vanochtend mijn weg naar het werk versperde. En ga je dan wachten? Zoek je een andere weg? Heel verwarrend. Sowieso, ik moet elke dag op goed geluk dit spoor over, doodeng. In ieder geval, ik koos voor wachten en kon na ca. 5 minuten mijn weg vervolgen. Alleen gebeurde er toen nog iets raars, want aan de andere kant stond een man te wachten. Die, nadat de trein verder reed, het spoor op liep. Als in; letterlijk het spoor op liep. Geen idee waar hij naartoe ging? En ik wist ook niet zeker of ik er iets van moest zeggen en/of naar moest vragen?
