Veckosummering #6

Foto van de dag:
Geen doorgangHet is dit keer een stilstaande trein die vanochtend mijn weg naar het werk versperde. En ga je dan wachten? Zoek je een andere weg? Heel verwarrend. Sowieso, ik moet elke dag op goed geluk dit spoor over, doodeng. In ieder geval, ik koos voor wachten en kon na ca. 5 minuten mijn weg vervolgen. Alleen gebeurde er toen nog iets raars, want aan de andere kant stond een man te wachten. Die, nadat de trein verder reed, het spoor op liep. Als in; letterlijk het spoor op liep. Geen idee waar hij naartoe ging? En ik wist ook niet zeker of ik er iets van moest zeggen en/of naar moest vragen?

Naja.

En verder.. Ik heb mijn mooie, nieuwe jas! En ik hoefde er maar 50 km voor te rijden. Ja en nog eens 50 km toen ik weer naar huis wilde. Mijn jas is heel fijn, vooral als het regent. Maar ik heb nu wel ontdekt dat ik nog een jas moet. De verkoopster zei dat ik een heel eind moet kunnen komen met deze jas + een fleece vest eronder, maar ik twijfel nog.

Wie had gedacht dat verhuizen zulke jas-issues zou opleveren. Ik niet.

Gelukkig -voor mij dan- is de herfst hier hard aan het doorbreken. De meeste bomen beginnen langzamerhand te verkleuren en tijdens het hardlopen wordt het steeds lastiger om te beoordelen of datgene in de verte een blaadje of een slak is. Na een paar keer door het bos gezigzagd te hebben om slakken te ontwijken, ben ik zondag een rondje industrieterrein gaan lopen. Veel minder slakken, veel beter.

Nu is mijn zesde week in Zweden alweer voorbij. Gister nog vertelde ik een verzekeringsman doodleuk dat ik ‘pas net, ongeveer drie weken geleden’ naar Zweden ben verhuisd. Oeps. Misschien is het dan ook tijd om eens een nieuw mobiel nummer te regelen? Nouja, dat kan ook wel over een maand en dat duurt nog zeker 7 weken.

Hehehe.

Veckosummering #5

De eerste hele werkweek is voorbij gevlogen. En het weekend ook.

Doordeweeks ben ik meestal rond 15.30/16u vrij. Waarschijnlijk -en ook hopelijk- is het de nieuwigheid, waardoor ik rond 16u ook echt wel klaar ben met alles en iedereen. Dus naast mijn fietstocht naar mijn werk, al het nieuws wat ik daar leer en mijn fietstocht terug, gebeurt er niet zo veel. Eén avond is het me gelukt nog een rondje te hardlopen, maar dat was het dan wel.

Gelukkig heb ik twee hele weekenddagen om weer op te laden. En om eten te koken voor de rest van de week. Afgelopen zondag heb ik een ovenschotel met zonder geitenkaas gemaakt. Er is vast wel ergens geitenkaas te vinden in dit land, maar in de drie (toch niet zo kleine) supermarkten in Älmhult kan ik het niet vinden. En al helemaal niet de geraspte variant van de Albert Heijn. Dat is toch best verwonderlijk, want het schap met de geraspte kazen beslaat in twee van de drie supermarkten ongeveer 1,5m². Je hebt bijvoorbeeld geraspte kaas voor op een pizza, geraspte kaas voor op een pasta, geraspte kaas voor op een taco, geraspte kaas voor op een wrap en gewone geraspte kaas.

En dan denk ik: ‘DAT IS ALLEMAAL HETZELFDE!’

Nouja.

Het was in ieder geval een lekkere ovenschotel met geraspte pizzakaas.

 

Veckosummering #4

Een echte samenvatting deze keer.

Dinsdag 29 augustus – Na mijn ontbijt ben ik samen met mijn auto naar Motala gereden. Ik heb nog nooit meer dan 200km aan één stuk gereden, maar deze 300km vlogen voorbij. Het was fantastisch. In Motala stond een lunch op me te wachten en later ben ik nog een rondje gaan rijden met mijn voormalig gastvader om te zien wat er in 13 jaar allemaal veranderd is (veel..) en alsof dat niet al genoeg activiteit voor één dag was, zijn we ’s avonds ook nog gaan midgetgolfen (minigolf in het Zweeds, klinkt toch wat vriendelijker)

Woensdag 30 augustus – Het plan was om na mijn ontbijt weer in de auto te stappen, maar ik kwam vast te zitten in een Japanse beeldpuzzel. Die. Moest. Af. Met een beetje hulp van mijn voormalig gastzus is dat gelukt en kon ik op weg. Al vrij snel zat ik te gillen in de auto, want er rende een ree de weg over en aangezien ik aan het rijden was, zijn dat 4 punten voor mij*. Omdat ik weer 300km zonder problemen had gereden, trakteerde ik mijzelf op een halloumiburger.

Donderdag 31 augustus – De laatste dag voor september, oftewel, de laatste dag voor ik weer aan het werk moet. Maar over deze dag heb ik al geschreven. Ik heb opgeruimd en hardgelopen en ben vroeg naar bed gegaan.

Vrijdag 1 september – Het is eindelijk september, de maand waar ik al 4 maanden op heb zitten wachten! Deels omdat september betekent dat de zomer zo goed als voorbij is en deels omdat ik met nieuw werk ga beginnen. Om 8.30u werd ik verwacht in het Kantoorshuis (Kontorshuset) en daar trof ik een paar Zweden, een paar Denen en een Noor, die nu eigenlijk een Zweed is, aan. Iedereen spreekt Zweeds, behalve de Finse trainer, dus de komende weken spreken we allemaal Engels. (Behalve in de pauzes, voor de verwarring)
De dag bestond verder vooral uit voorstellen en uitleg over de komende weken. De belangrijkste boodschap kwam hier op neer: ‘doe rustig aan, leer in je eigen tempo, we verwachten voorlopig toch niks van je’. Dat wordt nog een hele uitdaging.
Gelukkig hadden al mijn nieuwe collega’s afgelopen jaar heel hard gewerkt, want ze hadden hun doelstellingen gehaald en daarom was er taart. Prinsessentaart, één van mijn lievelings.
Om 15.30u werd ik weer naar huis gestuurd en ondanks dat we niks hadden gedaan, zat mijn hoofd vol. Bij thuiskomst ben ik daarom gelijk de deur weer uitgelopen en ben ik op zoek gegaan naar nieuwe stukjes Älmhult.

Zaterdag 2 september – Eindelijk weekend! Precies wat ik nodig had na één werkdag en acht vakantieweken. Vandaag had ik geen plannen, dus ik heb wat gemaild, gewassen, gepoetst, geboodschapt, gewandeld, gekookt en geskypt.

Zondag 3 september – Deze dag begon ik met een rondje hardlopen met Tom. Hij in Groningen, ik in Älmhult. Daarna ben ik nog naar de supermarkt gelopen, omdat ik gister de cacao was vergeten. En ik kan hier niet leven zonder cacao, dat snap je wel. Op mijn laptop was de hele middag F1 te zien en verder heb ik me vooral zitten verheugen op de eerste echte werkweek.

Maandag 4 september – Eiiiiiindelijijijijijk maandag! We krijgen een heleboel informatie naar onze hoofden geslingerd en ik ben -eenmaal thuis- maar vroeg naar bed gegaan. Zzz.

Dinsdag 5 september – Vandaag is het me gelukt na een lange werkdag (lees: leerdag) (die overigens om 16u eindigde, maar toch) een rondje te hardlopen! Maar toch ga ik vandaag ook weer vroeg naar bed. Ik verwacht dat dit voor de komende weken (maanden?) geldt, niks aan te doen.

*Tom en ik tellen verschillende dieren en dingen in Zweden en een ree is 2 punten. Maar als je rijdt, krijg je dubbele punten. Tom loopt nu wel een dikke achterstand op, omdat hij niet hier wilde blijven. Eigen schuld, denk ik dan.

Veckosummering #3

Mededeling vooraf: ik gebruik alleen slechte kwaliteit mobiele foto’s in dit bericht. Einde mededeling.

De derde week was een rare week. Steeds vaker schoot door mijn hoofd dat Tom toch echt weer naar Nederland zou gaan.
Eten in VarbergEten in Varberg

We hebben gelukkig een hele fijne tijd gehad in Zweden en als afsluiter bezochten we woensdag het Varberg stadshotell en Asia spa. Maar na wat ronddobberen (en aquajoggen met de stroom mee), een heerlijk driegangenmenu en uiteindelijk ook een lekker ontbijt, moesten we toch de auto in richting Göteborg. Ik hou niet zo van afscheid en dingen, dus ik kan hier kort over zijn; het was vreselijk. Gelukkig kent niemand mij in Göteborg, dus dat ik huilend in tram 3 richting Redbergsplatsen zat, deed niemand wat. En mij ook niet, dat scheelt. Eenmaal aangekomen op Redbergsplatsen werd ik op de bank van mijn zusje geïnstalleerd met een dekentje, een kopje thee en Jakie (spelling?), het knuffelschildpadje. Je zou kunnen zeggen dat alles weer goed was, maar dat was niet echt zo, maar ik ben blij dat ik mijn allerbeste zusje zo dichtbij heb.
Twee zussen in GöteborgTwee keer twee zussen.

Uiteindelijk ben ik zondag weer naar huis gegaan, maar niet nadat we eerst: hebben geluncht tussen ca. 300 keycords -met mensen eraan vast-, taco’s hebben gegeten met/zonder vlees, beide hetzelfde boek hebben aangeschaft (nieuwste van Fredrik Backman, yes!), nog meer hebben gegeten, spelletjes hebben gespeeld en ’tarte tatin’ hebben leren uitspreken op z’n Deens.

Nu ga ik op weg naar Motala. Ca. 300 km in mijn eigen (!!!) Saab.

Veckosummering #2

Na een week van regelen, uitzoeken en aankopen doen, was er in de tweede week meer tijd om er op uit te gaan en de omgeving te verkennen. Want naast de verhuizing, moet er toch ook nog steeds een beetje vakantie gevierd worden -al komt die vakantie nu rap aan zijn einde, maar dat terzijde-.

We hebben gezwommen met elanden*, pruimen geplukt en we zijn in Linnés Råshult geweest, een kulturreservat waar ik werd aangevallen door een kudde schapen, maar ik heb dit op miraculeuze wijze weten te overleven. Bovendien hebben we drie rondjes door Hässleholm gewandeld. Er bleek erg weinig te gebeuren in Hässleholm, maar toch gingen we met een erg tevreden gevoel weer naar huis, maar daar later meer over. Verder kan ik de halloumi-burger van de Max aanraden, maar die van de Sibylla was ook erg lekker. Ik kom in ieder geval niet meer terug naar Nederland voor er op grote schaal halloumi-burgers verkocht worden. Dan weet je dat.
En omdat je in Zweden niet om de meren heen kan (nouja.. opzich kan het meestal wel, maar ik bedoel dat je er spreekwoordelijk niet om heen kan), zijn we ook het water op geweest om rond te dobberen en vissen te vangen.
Vissen bij TorneAantal uren dobberen: 9
Aantal keer vastgelopen op een rots vanwege plotseling hoog water: 1
Aantal vissen gezien: ca. 500
Aantal vissen gevangen: 0

Wel één stuk hout gevangen, toch mooi.

* geintje hoor. Ik zou nooit met elanden gaan zwemmen, net als dat ik ook niet met dolfijnen zwem. Maar goed, we zijn op Älgsafari geweest in een heus elandenpark, want in twee weken hadden we (lees: had ik) pas 6 reeën gezien en we waren wel een beetje klaar met voortdurend bossen uitkammen en niks zien.

Veckosummering #1

OpwegOp de boot naar Zweden.

Vandaag is het precies een week geleden dat we in Zweden aankwamen. Omdat je niet in Zweden kan wonen zonder personnummer (zeg maar: het burgerservicenummer van Zweden, maar dan hysterischer, want je kan NIKS zonder zo’n nummer), gingen we als eerste langs het dichtstbijzijnde open belastingkantoor om mijn nummer aan te vragen. Vanwege de zomerperiode was het allerdichtsbijzijnde kantoor namelijk gesloten. Kan allemaal. Helaas hadden ze geen goed nieuws, want het zou toch zeker acht weken duren voor ik mijn personnummer zou krijgen. Dus voorlopig geen Zweeds mobielabonnement, geen Zweedse bankrekening en ook geen Zweedse auto. En dan waren er nog wat andere futiliteiten die in de wacht gezet moesten worden.
Omdat ik op miraculeuze wijze zonder personnummer vanuit Nederland wel een huurhuisje had gevonden, was dat onze volgende stop. Het huisje is mooi én op loopafstand van mijn werk. Maar na drie dagen kwam ook mijn fiets aan in Zweden, dus ik fiets straks gewoon weer naar mijn werk.

Nu zitten we hier alweer een week, maar vanwege alle uitstapjes naar nieuwe collega’s, de IKEA en de IKEA-koopjeshoek, de supermarkt, wat andere winkels en toch ook maar vast wat autohandelaren voelt het alsof er inmiddels al een maand verstreken is.

Voor de Zweedse belastingdienst zijn er blijkbaar al twee maanden verstreken, want vanmiddag vond ik mijn eigen Zweedse personnummer in de brievenbus.