Categorie: Veckosummering

Midsommar is voorbij en Midsommar was zoals voorspeld een heerlijk koele dag. Nu gaan we weer naar kortere dagen en langere nachten. Niet verkeerd als je je bedenkt dat het hier altijd wel licht lijkt momenteel. En dan wonen wij toch echt in Zuid-Zuid Zweden.

Wat hebben we dan allemaal gedaan afgelopen Midsommar weekend? We hebben geen haring gegeten, we hebben niet om een paal gedanst en we hebben ons ook niet klem gezopen. Qua integratie misschien niet heel veel punten gescoord, maar we hebben vrijdag wel mijn zusje van de trein opgepikt dus dat is toch een halve punt, zou ik zeggen. Want Midsommar breng je door met familie. Helaas voor mijn zusje was er heel veel sport op tv, dus zij had het wel zwaar bij ons. Maar tussendoor hebben we ook veel spelletjes gespeeld, onder andere Monopoly volgens de echte regels (?!). Een heel interessante ervaring.

Verder zou ik eigenlijk hier een fietsmijlpaal delen van de eerste 1000 kilometers op mijn fietsje, maar 3 kilometer voor ik dat heuglijke moment zou vieren, liep mijn achterband leeg. Ik was bijna halverwege mijn werk, dus lopen naar mijn werk of lopen naar huis was eventueel wel een optie, maar dan was ik echt heel veel te laat. Tom was gelukkig ookal wakker, dus die heeft mij en mijn fiets opgepikt en daarna ben ik maar verder gegaan met de auto. Hopelijk haal ik komende week wel eindelijk die mijlpaal.

Afgelopen week was niet mijn lievelingsweek ondanks het mooie nummer hierboven.

De voorspelde 30-graden dagen hebben hun verwachting ruimschoots waargemaakt. De ellende begon donderdag al. Ik zou boodschappen doen na mijn werk en daarom was ik met de auto. Maar ik ben die auto eerst gaan omruilen thuis voor een andere auto die wél een werkende airco had, anders zat ik waarschijnlijk al te huilen nog voor ik Broby uit was.
Vrijdag zat ik in de hele dag op kantoor en moest ik een paar keer een rondje door de fabriek gaan lopen om af te koelen. In de fabriek is het namelijk altijd koel. Niet leuk in de winter, des te prettiger in de zomer.
Aan mijn fietstocht naar huis heb ik geen herinneringen, denk dat ik automatische piloot thuis ben gekomen.
En toen kwam het weekend en ben ik geen seconde meer buiten geweest. De thermometer liep op tot boven de 30 graden en dat ding staat áchter ons huis, waar vanaf de middag alleen maar schaduw is. En een bos. De keuken werd ook 28 graden warm, dus ik ben de kelder in gegaan. Het is daar maar 20 graden en ik moest zelfs op een gegeven moment een vest en een dekentje erbij halen, maar dat is helemaal prima. Gelukkig was er in de kelder genoeg te doen dit weekend. Voetbal, F1, wielrennen, noem maar op.

Al met al ben ik heel dankbaar voor ons huis met kelder en kijk ik enorm uit naar de belangrijkste dag van het jaar voor de gemiddelde Zweed, Midsommar. Met Midsommar is het traditiegetrouw slecht weer, koud en regen bij voorkeur. Echt zin in.

Precies een jaar geleden was Tom jarig. En dat is ‘ie vandaag ook. Heel toevallig. Hiep hiep hoera!

Precies een jaar en vier dagen geleden kochten we een huis en kregen we de sleutels. Daarna bestonden onze weken en maanden uit behang, verf, gipsplaten, laminaat en meer van dat soort vermoeiende ongein. Ik was afgelopen weekend ook best moe na een rondje rennen in de zon, maar ik was tegelijkertijd ook héél erg gelukkig met het feit dat we nu niet elke dag van elke week van elke maand met ons huis bezig hoeven te zijn. Nu hoeven we hier alleen maar heel fijn te wonen..

..en doen deze twee regelmatig verstoppertje. Zo gezellig om rondjes in je huis te kunnen lopen. Dit gaat op mijn verlanglijstje voor een toekomstig nieuw huis.

Precies een jaar en een paar maanden geleden zijn we met z’n allen in een pandemie beland. En wij hebben er veel over gelezen, maar in de praktijk merkte je er hier niet veel van. Tot afgelopen weekend! We waren even in de IKEA voor wat noodzakelijke en minder noodzakelijke items en omdat we er rond lunchtijd waren, gingen we lunchen.

Maar je mag maar in je upje aan één tafel. Onze eerste echte ervaring met de gevolgen van de corona-crisis. Echt fijn om dat nog even mee te pakken voor het straks eindelijk/hopelijk voorbij is.

Er werd heel naar weer voorspeld voor afgelopen weekend, maar dat was best prima gezien de grote achterstand aan tv-programma’s die mijn zusje en ik hadden. We hadden halverwege onze woonplaatsen afgesproken om die gigantische achterstand weg te werken. Vrijdagavond begonnen we natuurlijk gelijk met De Mol. Dat was spoilertechnisch het spannendste en ik had Tom dan ook gevraagd de juiste aflevering vast klaar te zetten op mijn laptop zodat we alleen op play hoefden te drukken en geen spoilers zouden zien. Heel slim, al zeg ik het zelf. Nadat we de laatste aflevering hadden gekeken, was het wel heel laat geworden en zijn we gaan slapen, want de volgende dag zou nog veel later worden.

Zaterdagochtend scheen de zon opeens en moesten we na het ontbijt naar buiten. We verbleven aan de kust en met een paar stappen stonden we op het strand. Het scheelt wel dat je hier geen eindeloze duinen hebt zoals in Nederland, maar je vraagt je wel af of die kustbewoners daar nou echt zo veilig wonen?

Het gehuchtje waar we verbleven heet Mellbystrand en dat zit een beetje vast aan het dorpje Laholm. Daar gingen we na een flinke strandwandeling naartoe. Eerst wat lunchen en daarna naar mijn op één na favorietste museum van Zweden. Het tekeningenmuseum van Laholm.

Uiteindelijk moesten we wel weer terugkeren naar ons huisje, want om 21 uur begon het songfestival en daarvóór moesten we nog een aantal Ik Vertreks kijken. Het werd een lange avond, maar wel geslaagd. Altijd al eens een songfestival vanuit Nederland willen meemaken vanuit Zweden.

Zondag kwam dan toch nog het nare weer wat voorspeld was en zijn we weer op huis aan gegaan. Heleen met de rechtstreekse trein en ik met de rechtstreekse auto. Serieus. Ik hoefde bíjna alleen maar rechtdoor, wát een luxe als je moe bent.

Afgelopen week zag ik weer zulke vreemdgroene bomen en ik bedacht me dat ik daar vorig jaar ookal iets over had geschreven. En dat er dan een foto bij zou zijn waar ik naar zou kunnen verwijzen. Maar nu blijkt dat ik juist géén foto had gemaakt vorig jaar. Maar het was wel exact dezelfde week, dus misschien moet ik even een reminder in mijn agenda van 2022 zetten.

In mijn zoektocht door mijn blogberichten van mei 2020 las ik ook dat een fantastisch seizoen van De Mol ten einde kwam en ik denk dat dit jaar nog fantastischer gaat zijn, maar het hangt nog een beetje af van de laatste twee afleveringen. En ja, die zijn allang uitgezonden. Maar nee, die heb ik nog niet gezien! Komend weekend heb ik met mijn zusje halverwege onze woonplaatsen afgesproken om de laatste afleveringen te bekijken EN IK KAN NIET WACHTEN. Misschien wel het allermoeilijkste wat ik ooit heb gedaan, De Mol níet kijken en alle spoilers ontwijken op het wereld wijde web. Ik hoop dat ik het overal geblokkeerd heb, maar je weet gewoon niet waar het opeens op kan duiken.. Nog drie dagen doorbijten.

Verder hebben we afgelopen week weer wat meubels verplaatst in huis. We komen niet helemaal uit onze woonkamer. Afgelopen maanden heeft het op Tom’s lievelingsmanier gestaan, maar die vind ik niks. En nu staat het op mijn lievelingsmanier, maar dat vindt Tom niks. Ik denk dat we Milla moeten laten beslissen.

Ze denkt er nog even over na.

De kelder is af! Nog niet op bovenstaande foto, maar dit waren toch wel de laatste loodjes. We hadden een strakke deadline afgelopen zaterdag, omdat we ’s middags bij vrienden op bezoek zouden gaan. Dus vroeg opstaan en snel aan de slag. Paar uurtjes later hadden we een frisse en witte kelder. Nu is de vraag alleen of we de trap wit willen laten of dat die dan weer donker moet?

En zo blijven we bezig.

Iets anders wat me bezighoudt, is het verval van mijn kleding. Ik merk daaraan dat ik al héél lang niet in Nederland ben geweest, want in ál mijn hemdjes zitten gaten. En er is hier geen Hema, dus dat is een probleem. Eigenlijk had ik een jaar geleden alles al kunnen vervangen en nu stel ik het zoeken naar een geschikt alternatief nog steeds uit. Hoewel de winkels hier ‘gewoon’ open zijn, kom ik er eigenlijk nooit en als ik er zou komen, zouden ze toch geen Hema-hemdjes verkopen, dus dat heeft ook geen zin.

De hal in onze kelder is niet zo mooi van kleur. Als je het mij vraagt. Maar afgelopen weekend hebben we alles in de primer gezet en nu.. is het nog steeds niet mooi. Want je ziet gewoon totaal niet dat we überhaupt iets gedaan hebben daar.

Maar ik heb wel bewijs, dus dat scheelt. Maar jemig, wat is voorbereidend werk toch akelig in alle opzichten. Je bent dan uren aan het afplakken en schoonboenen en nog meer uren aan het primen, primen en nog eens primen en dan heb je na een dag werken een ongelofelijk teleurstellend resultaat.

Het is niet anders, hopelijk is de volgende stap wel zichtbaar.

Over zichtbaar gesproken, ik had vanochtend bijna een eekhoorntje onder m’n fiets (!). Alleen het eekhoorntje had mij niet gezien en toen ‘ie bijna onder mijn band geplet werd, draaide ‘ie om en rende de weg weer op. Waar net een auto aan kwam. Maar dat ging ook net goed. Toch best een enerverende ochtend alles bij elkaar. Zeker voor de eekhoorn.