Lisa's wonderlijkere wereld van Lisa

Bijna op de helft van mijn eerste jaar in Zweden. Yes!

Naast de normale werkzaamheden op kantoor, ben ik donderdagavond ook naar Kopenhagen Airport afgereisd om Tom op te halen. Die niet wist dat ik op het vliegveld zou zijn. Het was even spannend, omdat mijn trein later aankwam dan zijn vliegtuig, maar gelukkig vond ik hem al vrij snel en konden we samen terugreizen naar Killeberg.

Op vrijdag konden we niet uitslapen, maar dat had een goed doel. We zijn naar de herdenkingsdienst voor Ingvar Kamprad gegaan, wat ongelofelijk mooi was. En ook een tikkeltje heftig door de aanwezigheid van zijn zonen. Ondertussen was het ook gaan sneeuwen en dat doet het nu nog steeds af en toe.

Kan nog steeds niet geloven dat dit op wandelafstand van mijn woning is.

Verder was het weekend vooral heel rustig en veel te snel voorbij.

Het wordt steeds lastiger om de weken te tellen. Eigenlijk moet ik al een hele tijd op mijn eigen blog kijken voor ik weet hoeveel weken ik al in Zweden woon.

Maar dit was week 24 en over 2 weken ben ik hier een half jaar. (Wow.) Ik weet natuurlijk niet hoe ellendig de lente en zomer hier gaan worden, maar als ik mijn collega’s mag geloven, overleef ik die wel. Ik citeer: ‘We hebben vorige zomer geen zon gezien en het regende elke dag.’ Prima.

Voor nu is dit ook een heel fijn uitzicht.

Jammer alleen dat ik vrijdagochtend bijna een half uur bezig ben geweest om mijn auto uit de sneeuw te scheppen en te ontdooien. En ik zaterdag weer helemaal opnieuw kon beginnen.

Theoretisch dan, want ik heb dat niet gedaan. Er komt namelijk een heleboel dooi aan vanaf morgen en ik kom met carpoolen en treinen ook wel op mijn werk.

Een week rond de nul graden, meer kan ik bijna niet wensen. Behalve misschien nog minimaal 20 van deze weken. Nou kan ik niet zo ver in de toekomst kijken, maar in ieder geval de komende 10 dagen lijken meer dan in orde.

Voor mijn hardlooprondjes is dat minder goed nieuws, want het is op sommige plekken vrij glibberig en glad door sneeuw en ijslaagjes. Toch heb ik twee keer 6,5km kunnen rennen afgelopen week.

Voor mijn hardlooprondje van vrijdag was er nog wel even PANIEK toen bleek dat mijn eetkamerstoel uit het assortiment was gehaald door Mio. EN IK HEB ER PAS 2 IN HUIS! Aan een tafel voor 4! PANIEKSTRESSHELP!
Dus ik mail Mio, Mio mailt mij binnen 3 (!) seconden terug dat ik daarvoor naar de dichtstbijzijnde winkel moet. Dat kan niet, dus ik bel de dichtstbijzijnde Mio en die zegt: ‘Ja, de zwarte Nils is uit het assortiment. -stilte- -nog meer stilte- Maar we hebben nog 3 showmodellen. Zal ik er 2 voor je reserveren?’

En toen reed ik zaterdagochtend over een lege weg door een sneeuwlandschap met zonder elanden naar Kristianstad om 2 stoelen te halen. En een plant. En een halloumiburger ♥ Want zo vaak ben ik niet in de buurt van een Max.

En naast dit alles heb ik ook nog mijn laatste verhuisdozen uitgeruimd en opgeruimd. De gordijnen van mijn woonkamer ingekort. De administratie van afgelopen maand bijgewerkt en een heleboel opgeruimd, gewassen en gestofzuigd. En Wie is de Mol? gekeken natuurlijk.
Wat een bizar seizoen, nu al.

Nieuw jaar, nieuwe kansen.

Ok, vorige week was het ook al een nieuw jaar, maar toen ging de tijd nog te snel om een bericht te schrijven.

Er zijn dus sinds het vorige bericht alweer 3 weken verstreken en die waren toch wel noemenswaardig genoeg om nog even op terug te blikken.

Op 23 december ben ik samen met mijn zusje naar Nederland gereden, precies 10 uur duurde deze rit en dat vooral met dank aan de afwezigheid van Deense en Duitse files. Na wat spelletjes en het terugkijken van gemiste Ik Vertrek-afleveringen, heb ik eerste kerstdag in Huizen doorgebracht. Ik was redelijk in shock de kleine 90 km die ik toen door Nederland reed, want 1) er reden echt heel veel auto’s om mij heen en 2) die reden ook best wel hard en 3) op sommige plekken met z’n vieren naast elkaar terwijl er 4) om de 15m een op- en/of afrit was. Hysterisch. En ik vond het daarom ook helemaal niet verkeerd om op 27 december samen met Tom en Milla weer terug te rijden naar Zweden en naar lege 80km-wegen. Ook nu waren de verkeergoden ons gunstig gezind, want na 10 uur stonden we voor mijn huis in Killeberg. 10 uur die voelde als hooguit 5 uur.

De laatste week van 2017 heb ik nog één dag op kantoor doorgebracht en daarna was het alweer tijd voor 2018. Er waren in de tussentijd genoeg vuurwerkfolders bezorgd en langs de wegen verschenen ook steeds meer bordjes met pijlen naar vuurwerkverkoopplekken. Ik had daarom toch wel hoge verwachtingen, maar om 00.20u was het echt alweer muisstil geworden (ze begonnen wel om 23.45u, dat dan weer wel). En hoewel ik van mening ben dat je nooit een aanbod van een Zweed af mag slaan (zo zeldzaam, zo zeldzaam), had ik geen energie om nog bij mijn buren binnen te gaan zitten. Volgend jaar beter.

Inmiddels is Tom alweer bijna een week in Nederland en zit Milla met alleen mij opgescheept. Tot nu toe gaat dat echter prima, want ze kruipt in bed zodra ik opsta, ’s avonds komt ze nog wel even naast me liggen op de bank en ’s nachts is ze vooral bezig met het herdecoreren van mijn woonkamer. Over het vloerkleed heeft ze bijvoorbeeld toch wel bijzondere ideeën. Die moet namelijk op een hoopje gekreukeld worden. Ik leg hem liever plat, maar dat is ‘zo 2017’, aldus Milla.

Hier denkt ze na over hoe ze het kleed vannacht weer het beste kan gaan verkreukelen.

Ik vraag me nu al af hoe ik #20 moet gaan schrijven, maar dat zien we over een week wel. Over een week ben ik namelijk nog maar net in Nederland en ben ik ook alweer mijn tas én Milla aan het inpakken om terug te reizen.

Voor deze week heb ik drie onderwerpen:

Onderwerp 1.
Afgelopen donderdag heb ik mij en een collega door een halve (hele?) sneeuwstorm naar een kerstfeest gereden en weer naar huis. Zowel wijzelf als mijn auto hebben het overleefd en dat is toch een fijn idee.

Onderwerp 2.
In Nederland smeerde ik zo weinig boter als mogelijk op mijn brood, maar hier kan ik ook gewoon ALLEEN MAAR boter op mijn brood eten. Ik heb hier even over nagedacht en ik denk dat het aan twee dingen ligt. Allereerst is vrijwel alle boter hier gezouten en dat is sowieso lekker. En op de tweede plaats is het brood hier niet echt smakelijk, dus je kan niet om de boter heen.

Onderwerp 3.
Ik bedacht me tijdens een wandeling dat dit (↑) wellicht raar klinkt als plaatsnaam buiten Zweden. Beetje agressief wellicht? In ieder geval, je spreekt dit uit als ‘sjielleberj’. En de naam komt van een of andere oude boerderij uit 1871. Die boerderij is er niet meer, maar dat is niet zo gek, want ER IS SOWIESO NIKS HIER HAHAHAHA.

Ik heb niet veel te zeggen over afgelopen week, behalve SNEEUW.

Laten we even een kijkje nemen:
In Killeberg doen ze blijkbaar niet aan sneeuwschuiven.
Maar daar kan je niet te lang bij stilstaan, als het er zo uit ziet.
Dus toen ben ik maar verder gaan lopen.
Gelukkig x100.
Ik ben 31, ja. En ik maak een sneeuwpop als dat even kan.
Dat je auto er vervolgens zo bij staat. Ahhh.
Maar dat je stoep tot de voordeur wel sneeuwvrij wordt gemaakt door Benny, de huismeester. Toch een sneeuwschuiver in Killeberg!
Uiteindelijk bleek ook Älmhult vol sneeuw te liggen. Daar hebben ze het sneeuwschuiven echt naar een hoger niveau weten te tillen.

❄️❄️❄️

Deze week had ik bezoek uit Nederland. En waar ik bezoek schreef, bedoelde ik dat mijn privéchauffeur over kwam om mij van kerstmarkt naar kerstmarkt te rijden. En ook van de IKEA naar de koopjeshoek-IKEA en door naar het IKEA Museum. En weer terug.
Kijk maar, hier waren we in het museum met een heuse audiotour.

Verder hebben we onze eigen nougat gemaakt, een kerstboom gekocht en opgetuigd, veel te veel kerstboomverlichting gekocht en ook een deel weer teruggebracht, een pepparkakshus opgebouwd, twee supermarkten bezocht, geen elanden geaaid en ook geen kattendag bezocht. Het waren fijne dagen, waarin ik zelfs ook een beetje heb kunnen uitrusten.

Van mij mag vorige week wel op repeat, maar dat werkt zo niet. Morgen is er nog op eigen initiatief een kleine Sinterklaasviering op kantoor (al weet de rest op het kantoor dat nog niet, ha!) en dat is mooi, want dan kunnen we Sinterklaas voor dit jaar afsluiten en hoef ik me niet meer schuldig te voelen dat ik al twee weken kerstmuziek luister.

♪♪♪ Welcome to Christmas from hell yeahyeahyeah ♪♪♪

Zooo, ik heb wel eens betere weken gehad. Ik denk dat de derde verhuizing binnen 6 maanden iets te veel van het goede was. Maar ik heb een paar dagen op mijn bank gelegen, wandelingen in slowmotion gemaakt en kopjes thee gedronken en nu voel ik me weer ietsje levendiger.

Zaterdagavond heb ik de fantastische voorstelling ‘Ergens anders’ van Micha Wertheim gekeken op NPO.nl (TIP!). Toch jammer dat ik dat soort dingen niet in Zweedse theaters ga kunnen vinden, maar het is nog geen reden om terug te verhuizen.

Zondag was een drukke dag, want ik moest zowel het einde van het F1-seizoen kijken áls het begin van het biatlonseizoen.Maar op deze manier kon ik het prima volgen ⛄ Bij het biatlon miste ik het commentaar van Herbert Cool als een malle, maar ook dat is nog net niet genoeg reden om terug te verhuizen.

Vooral omdat ik dus Nooit! Meer! wil verhuizen.