Veckosummering – Pagina 6 – Lisa's wonderlijkere wereld van Lisa

#183

Van rondlopen is niet veel terecht gekomen afgelopen week. Er zijn hier een boel meren dichtgevroren*, dus wij hebben onze schaatsen uit de kelder opgevist en zijn op pad gegaan. Eerst hebben we bij het Tydingesjön gekeken, dat ligt naast Broby en daar waren een boel mensen (en blijkbaar ook één van mijn collega’s) aan het hockeyen en alles, maar het ijs was vrij waardeloos door de hoeveelheid sneeuw. Dus zijn we doorgereden naar Osby en het Osbysjön en dat lag er een stuk prettiger bij.

Toen deze foto werd gemaakt, hadden we er al een paar rondjes opzitten, maar ik MOEST mijn voeten wat rust geven vanwege PIJN. Mijn schaatsen heb ik in 2004 met de kerst gekregen van mijn Zweedse familie en begin 2005 heb ik er voor het laatst mee geschaatst. Ik kon gelukkig aan Tom hangen, dus dat ging verder allemaal prima. Zondag zijn we weer naar Osby gegaan, maar toen hebben we vooral met de lokale ijsvissers en hun buren gepraat, waardoor mijn handen en voeten helemaal bevroren waren toen we weer een stukje gingen schaatsen. Niet handig.

Inmiddels heb ik wat meer informatie ingewonnen bij mijn collega’s, dus we kunnen komend weekend misschien nog wat andere meren opzoeken. Goeie winter hier hoor, niks meer aan doen.

*dat gebeurt hier ook zelden tegenwoordig.

#182

Precies een jaar geleden begon ik met mijn nieuwe werk. Weg bij IKEA, weg bij collega-landgenoten, weg uit een mini dorp. Glimakra of Sweden ligt namelijk in een ieniemieniedorp, nauwelijks zichtbaar op Google Maps. En er werken naast mij 0 Nederlanders, dus sinds een jaar praat ik 40 uur in de week Zweeds. En het bevalt mij allemaal UITSTEKEND. Tuurlijk is het het raarste jaar ooit geworden door virussen van buitenaf, maar -zoals ik wel vaker heb geschreven hier- dat virus bestond niet in Glimåkra tussen februari en juni en toen een beetje wel na de zomer, maar inmiddels is het weer verdwenen. En tuurlijk was ik ook bijna mijn baan kwijt, vanwege het last in, first out principe, maar daar hebben ze gelukkig een stokje voor kunnen steken. En tuurlijk zijn er ook stressvolle dagen, maar dat is dan wel Zweedse stress, dus daar valt prima mee te leven.

Zeker als je elk weekend in dit soort landschappen kan rondlopen.

Nou heb ik zelf deze foto gemaakt in portretmodus, terwijl ik altijd naar Tom roep dat ik niks kan met zulke foto’s, maar het was koud en ik moest mijn handschoenen weer aandoen vanwege bevriezingsverschijnselen. Dus dit is de enige foto van onze wandeling en we moeten het er voor deze ene keer maar mee doen. Volgende week weer gewoon een echte landschapslandschapsfoto.

Of iets anders.

#181

Inmiddels hebben we de 181e week van mijn leven in Zweden achter de rug en zijn we begonnen aan week 4 van 2021.

Terwijl er in Nederland gereld wordt om het rellen, zijn ze hier scholen aan het openen en sport voor kinderen weer aan het toestaan. Tegelijkertijd worden wel de grenzen met Denemarken en Noorwegen gesloten, want ja, Corona (!?). Om deze hele corona-toestand in Zweden mee te maken en bovendien het Nederlandse nieuws te volgen is enorm fascinerend. Dat was het 10 maanden geleden ook al, maar het wordt gewoon niet minder.

Soms denk ik dat wij hier in een hele andere wereld leven. Waar bepaalde cijfers een andere waarde lijken te hebben. Ik kan mijn vinger er nog niet op leggen. Maar ik doe weer eens een poging de Zweden beter te begrijpen en verder te integreren, dus ik ben ‘gewoon’ op kantoor aan het werk. Soort van op afstand, maar soms ook helemaal niet.

Voorlopig schraap ik nog wel elke ochtend het ijs van onze auto, want het is tot nu toe of spekglad geweest of er was een kans op sneeuw of de windchill was veel te laag om verantwoord op de fiets te stappen. Maar volgende week is het februari, dus misschien kan ik dan mijn fiets weer uit het vet halen.

#180

Zoals voorspeld heb ik de 61000 stappen bij lange na niet gehaald. Maar er was wel weer sneeuw, dus we zijn toch een heleboel buiten geweest. We hebben een soort van spikes die we onder onze schoenen vast kunnen zetten en dat is maar goed ook, want anders is het niet te doen. De laarzen van Janine hielpen ook wel een boel toen er in één keer een heel pak was gevallen.

Afgelopen zondag hebben we zelfs een nieuwe wandelroute gevonden. In Sibbhult, wat dan weer naast Broby ligt. We hebben de 5 km route gelopen, of geploeterd, want zo eenvoudig zijn die sneeuwwandelingen niet. Maar er was daar ook een 10 km optie en wat kortere, verlichte, rondjes die zeer geschikt moeten zijn voor hardlopen -of langlaufen met dit weer-, daarvoor moeten we later maar een keer terugkomen.

Doen we verder überhaupt nog wat anders? Eigenlijk niet nee. Wat een leven toch, skitterend.

#179

De eerste week van 2021 hebben we bijna meer vrienden gezien dan in héél 2020. Of althans, zo voelt het. Wel grotendeels op gepaste afstand, alleen een tweejarige hummel is lastig op afstand te houden. En we hebben afgelopen week meer dan 61000 stappen gezet en dat lijkt veel, maar als je er eigenlijk 10000 per dag ‘moet’ zetten, is het toch wat karig.

Voorlopig zal ik wel niet meer aan zoveel stappen komen, want werk is weer begonnen en ik heb maar een korte wandeling van mijn thuiswerkplek naar de waterkoker. Het is natuurlijk wel een beetje jammer dat er een einde is gekomen aan drie weken wekkerloos leven, maar ik hou ook erg van routines. Ik neem aan dat ik volgende week daarom wel uitgetreurd ben en weer van mezelf (of van Milla) op tijd wakker word, waardoor ik alsnog wekkerloos verder kan leven. Win-win.

#178

Alweer dag 5 van jaar 2021, het nieuwe jaar zorgt tot nu toe niet dat de tijd minder snel vliegt. Misschien maar goed ook, dan is die hele pandemie wellicht ook sneller voorbij.

Onze oud&nieuw was behoorlijk rustig, zoals ik ook wel had verwacht en gehoopt. En eigenlijk waren alle andere dagen dat ook. Een beetje klooien in huis, een rondje wandelen, een was ophangen, 15km hardlopen. Al was dat laatste niet helemaal mijn plan. En bovendien had ik ook eigenlijk als doel voor dit jaar om weer eens 10km te lopen, dus toen dat voor 3 januari op de planning stond, vond ik dat eigenlijk al redelijk voorbarig. Maar na 9,5km kwam Tom opeens met het lumineuze idee om ook ons vaste rondje er nog aan vast te plakken?! Naja, dan kunnen we die 10km in ieder geval weer afstrepen voor dit jaar.

Iets anders wat we kunnen afstrepen is mijn atelier. Die is af. En hier was ik volgens mij vergeten om ons bed weer op te maken en daarom zit Milla zo kwaad naar me te kijken, want wáár moet zij nou slapen. In ieder geval niet in het mandje wat ik speciaal voor haar bij de verwarming had gezet.

#177

Nadat we mijn zusje hadden opgehaald uit Göteborg, zijn er een heleboel dagen voorbij gevlogen. We hebben -naast de Ik Vertreks- ook nog een paar Droomhuizen gezocht en wat films bekeken, spelletjes gedaan, heel veel chocola en dingen gegeten en wat wandelingen gemaakt in de buurt. Al was het weer meer geschikt voor de eerste bezigheden dan die laatste.

De kerst zelf werd erg verwarrend, want de Zweden vieren het alleen op kerstavond, dus toen hebben wij ons kerstdiner gehad. Maar eerste kerstdag is voor ons Nederlanders dan weer belangrijker, dus kregen we ons kerstontbijtje de 25e december. Tegen de tijd dat het tweede kerstdag was, voelde het alsof we al een week kerst zaten te vieren.

Wat dat betreft is dit ook wel de beste kerstfoto geworden, want zo wazig voelden alle kerstdagen dit jaar wel aan.

Zondag zijn we weer teruggereden naar Göteborg en ik weet niet hoe het ons is gelukt, maar we hebben echt de slechtste weerdagen uitgekozen om 6 uur te rijden. Maar ondanks de natte sneeuw en storm zijn we toch weer veilig thuis gekomen. Nu kunnen we aftellen naar 2021.

#176

Ja, dit had ik dus al zien aankomen vorige week.
Het is dinsdag, maar het lijkt totaal niet op een dinsdag. En dan hebben we ook nog eens onze plannen afgelopen weekend dusdanig aangepast, dat er ook geen aanwijzingen waren om mij te herinneren aan het feit dat het vandaag dinsdag is. Of bijna was.

In verband met de vele besmettingen in dit land zijn we vandaag m’n zusje gaan halen, zodat ze niet met de trein hoefde. Dat betekent twee keer meer dan drie uur rijden, maar dat is het wel waard. We hebben alle Ik Vertreks van de afgelopen weken er al in één avondje doorgejaagd, dus we gaan zien wat de rest van de week ons brengt.

Nu is het al dik na 22 uur, volgende week dinsdag is er een nieuwe kans op een fatsoenlijke blog. Met kerst en dingen, heel benieuwd.

#175

We hebben een kerstboom! Een echte, op aanvraag van Tom. Gekocht bij IKEA, want waarom ook niet. De aankoop ging wel weer heel erg op z’n Zweeds. Met online verplicht een tijd boeken voor het ophalen in verband met corona en vervolgens bij de tent met kerstbomen niemand zien die zich ook maar met welke boeking dan ook bezighoudt. En dan hebben ze toch mijn mailadres, dus als ze opeens bedenken dat ze tóch niet met boekingen gaan werken, dan had er prima een mailtje gestuurd kunnen worden. En er kwam ook wel een mailtje een dag van te voren, maar dat was een herinnering aan ons geboekte tijdstip? Al met al geeft dit een beetje aan hoe men hier in Zweden met corona omgaat. Niet dus.

We hebben gisteren wel allemaal een smsje gekregen van de overheid dat we ons aan de verscherpte adviezen moeten houden. Ik las daar vorige week al over op het wereldwijde web, want mensen waren in alle staten. ‘We’ moesten onze kinderen toch echt voor maandag inlichten dat er een smsje aan zou komen, zodat de kinderen er niet van zouden -schrikken-. Welk kind in de leeftijd dat het een mobiel kan hanteren is nou nog niet door zijn/haar ouders/de school//het internet/de wereld op de hoogte gebracht van het fenomeen corona?! Soms vraag ik me wel af in wat voor land ik ben gaan wonen. Maar ik ben stiekem wel blij dat we niet zo verplicht worden opgesloten als in Nederland, dat dan weer wel.

Nu werken we nog even drie dagen door en dan is het tijd voor verkansie! De kans dat ik de komende drie weken vergeet dat het op een gegeven moment dinsdag blogdag is, is vrij groot.

#174

De Sinterklaasviering in Göteborg kon wegens omstandigheden niet plaatsvinden dit jaar, dus hadden we opeens een heel weekend zonder plannen. Om dat te vieren zijn we maar 7,5km door Broby gaan rennen, of meer óm Broby eigenlijk. Ik vind dat toch een teken dat we eindelijk alle (ver)huisellende achter ons aan het laten zijn, want we hebben echt heel weinig gerend afgelopen maanden. Inmiddels rennen we weer twee keer in de week én maken we op zondag een wandeling ergens in de omgeving.

Afgelopen zondag deden we een nieuwe poging bij het Hovdala slott, ten zuiden van Hässleholm. Twee keer eerder hebben we daar gezocht naar één van de vele wandelroutes die op een kaart bij de parkeerplaats staan aangegeven en één keer hebben we die zoektocht na ongeveer vijf minuten gestaakt omdat het belachelijk koud was. Ook afgelopen zondag was het koud, maar niet belachelijk en wéér liepen we te zoeken naar een aanwijzing of een begin en opeens was daar de dammslingan! Een levensgevaarlijke route die echt vlak langs een damm loopt. En als ik zeg vlak langs, bedoel ik vlak langs, want op sommige plekken ging het smalle wandelpaadje half over in het water. We kwamen nog gezinnen met jonge kinderen tegen ook, maar ik weet niet of die kinderen de wandeling overleefd hebben. Ik denk het niet.

Maar goed, dan heb je dus uiteindelijk wel zo’n grauw uitzicht over het slott en de rest van Hässleholm voor je. Zeker wel de moeite waard en we weten voortaan waar we moeten beginnen, maar toch geef ik de makers van de wandelroutes rondom Hovdala slott een 4-. Genoeg ruimte voor verbetering.