Lisa's wonderlijkere wereld van Lisa

Pasen overleefd. Week vrij overleefd. Ok, dat was ook niet zo heel ingewikkeld misschien.

Hoewel ik in een vrije week het liefst zo weinig mogelijk doe, hebben we niet dat gedaan. We zijn o.a. in Malmö geweest, we hebben lekker gegeten in Markaryd en we hebben een aantal wandelingen in de vrij directe omgeving van Killeberg getest.

De ene wandeling was wat kouder dan de andere.
Dit was bijvoorbeeld in Osby. En aangezien ik in gemeente Osby woon, is dit dus heul dichtbij.

Dit was dan weer iets verder weg, maar ook zeker de moeite waard. Maar als je twee wandelroutes gaat combineren, moet je wel goed blijven opletten wanneer je van de een in de ander overgaat en vice versa. Kwamen we net niet op tijd achter, maar ach, het was lekker weer.

Vorige week was ik een paar dagen in Warschau voor een project van mijn werk. Omdat we genoeg te doen hadden, heb ik niet heel veel meer gezien van Warschau dan bovenstaande. Het uitzicht van onze hotelkamer.

Naast de hotelkamer en het kantoor van mijn Poolse collega’s, heb ik eigenlijk alleen maar restaurants gezien en dat was niet heel vervelend. In het gebouw linksboven op de foto kan je heel lekkere sushi eten bijvoorbeeld. Verder heb ik ook een heul lekkere pasta met gamba’s gehad en verrukkelijke gevulde inktvis met gegrilde groentes. ’s Ochtends lagen er bij het hotelontbijt naast de normale broodjes en beleg ook crêpes gevuld met cottage cheese. Jummie.

Inmiddels ben ik gewoon weer in Killeberg en is het hier alweer de hele dag aan het sneeuwen en kan ik mijn hardloopschoenen weer gaan opbergen. Doei Lente, tot volgend jaar ofzo!

Ik moest afgelopen week tot 19 uur werken, behalve vrijdag toen ik om 5 uur uit bed moest om met de bus naar Helsingborg te gaan. Alles bij elkaar had ik afgelopen week daarom weinig energie om iets te ondernemen.
Heb op zaterdag en zondag vooral op de bank gelegen met dit uitzicht.

Maar ik ben wel weer gaan proefhardlopen. Kan natuurlijk niet gelijk weer normaal beginnen na al die sneeuwweken hier. Mijn gebruikelijke rondje is bovendien ook nog steeds een langlaufbaan, dus ik ben over de weg naar Hallaryd gaan rennen. Die weg wordt vrij snel onverhard en dat rent toch prettiger dan asfalt. Behalve dat ik na ongeveer 2 km op een ijsbaan terecht kwam. Omdat ik nog een reis op de planning had staan, waar ik geen gebroken benen bij kan gebruiken, ben ik maar weer omgekeerd.

Nu bevind ik me in Warschau. Weer eens wat anders, maar daar hebben we het volgende week wel over.

Ik was er een week geleden heilig van overtuigd dat ik afgelopen weekend weer een rondje kon gaan rennen. Er zouden namelijk plusgraden aankomen. Genoeg om de overgebleven sneeuw weg te smelten. Dacht ik.
En toen gebeurde dit.

Maar daar doe je niet veel aan, dus mijn weekend heb ik met Milla op de bank doorgebracht met biatlon-beelden uit Kontiolahti, schaats-beelden uit Amsterdam EN een prachtige Wie is de Mol? finale. En het mooiste is dat over twee weken De Mol alweer begint in België, dus we hebben een zwart gat van slechts één week. Dat valt prima te overzien.

Na het bezoek aan Malmö vorige week dinsdag ben ik nóg een grote stad gaan bezoeken afgelopen week. Vrijdag ben ik naar Göteborg gereden om daar om 17u precies mijn zusje van haar werk op te halen. En hoewel Göteborg de op één-na-grootste stad van Zweden is, heb ik op vrijdagmiddag nergens in de file gestaan. Ondanks dreigende file-bordjes boven de weg.

Een paar hoogtepuntjes:

– Er was een nieuwe Ik Vertrek!
– We hebben Känn Ingen Sorg gekeken, een film gebaseerd op de muziek van Håkan Hellström. Mooie film, maar véél heftiger dan ik had verwacht? Al vraag ik me af of ik überhaupt iets verwachtte, maardatterzijde.
– We zijn twee keer met de bus over de Götaälvbron geweest en we leven nog! Jeeee!
– Wie is De Mol? Ja, WIE is dat?!
– Indisch én Tacos
– En vooral ook.. Berzelii Choklad:
Ik weet niet meer hoeveel procent chocolademelk ik had, maar iets van 67% en dan met een soort van smaak van kokos? En daarbij deelden we een merengue/lemoncurd/brownie-gebakje ❤ ❤ ❤ Dit was in principe ook het belangrijkste agendapunt van mijn bezoek.

Alles bij elkaar heb ik voorlopig wel genoeg grote steden gezien en ben ik blij weer thuis te zijn. Hallo Rust.

Dat je dan 2 weken alleen bij je ontbijt wat live beelden van de Spelen kan zien. Dat je hele middagen social media en nieuwssites (en contact met bepaalde collega’s) vermijdt. En dat je dan ’s avonds wat onderdelen terugkijkt, maar dat is het toch niet hetzelfde. EN DAT JE DAN ZIEK WORDT OP DE LAATSTE DAG VAN DE SPELEN.

…

Nouja, het is niet anders. Over 4 jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Vandaag ga ik wel weer aan het werk en voor de verandering doe ik dat in Malmö. Gisteren was ik duidelijk nog niet in orde, want toen heb ik een kwartier naar Milla lopen zoeken in huis. Terwijl ze gewoon voor mijn neus zat.
Maar ja, ze lag niet in d’r mandje en niet in d’r stoel, dus lastig.

Bezoek!

Afgelopen donderdagavond heb ik rond 22 uur mijn zusje opgehaald van station Hässleholm. Er waren opvallend veel auto’s op de weg, maar (weer) geen dieren. (Gelukkig maar?)

En terwijl mijn zusje in alle gemak kon uitslapen en ’thuis’ zou ‘werken’, ging mijn wekker de volgende dag weer om 5.13 uur, omdat ik op kantoor werd verwacht. Gelukkig was het vrijdag, dat scheelt toch altijd een boel.

Vrijdagavond heeft Heleen nog heel optimistisch geprobeerd een puzzel van 1000 stukjes in 2 uur te maken, maar dat is niet helemaal (/helemaal niet) gelukt. Maar de rest van het weekend hebben we ons vooral bezig gehouden met Ik Vertrek en Wie is de Mol? En in mijn geval natuurlijk ook de Olumpische Spelen.

Als afsluiter stond er zondag nog een veganistische fika op het programma. Gewoon in Älmhult. Veel valt er echter niet over te zeggen, want behalve uit bananenbrood konden we nergens uit kiezen. Nou was het bananenbrood en de thee en de latte -die eigenlijk een cappuccino- moest zijn, best heel prima, maar toch wel wat karig. Maar goed, er is maar één veganistisch cafeetje in de wijde omtrek van Älmhult, dus ze zullen er wel mee wegkomen. Of niet. En dan is het toch fijn dat we er in ieder geval één keer geweest zijn.

En toen zat mijn eerste half jaar er weer op. Ik ben op 8 februari nog op bezoek gegaan bij de mensen die mijn eerste woning voor mij hadden gevonden. Ik vond ze al aardig voor ik ze kende, maar ik vind ze nu helemaal fantastisch aardig ❤

Verder heb ik me vooral bezig gehouden met sport.

Kijken natuurlijk. Want er blijft weinig tijd over om zelf iets aan lichaamsbeweging te doen als de Olympische Spelen in volle gang zijn. Afgelopen weekend lag ik daarom van ’s ochtends vroeg tot laat in de middag op mijn bank met twee of drie livestreams op mijn laptop. Het zag er ongeveer zo uit:
Behalve dan dat IK onder het kleedje lag en niet Milla.

Wel een toepasselijke kleur natuurlijk, al ben ik behalve voor Nederland ook voor Zweden, Duitsland, Noorwegen, Frankrijk of gewoon voor niemand/iedereen als ik bijvoorbeeld snowboarden kijk. Dan mag iedereen winnen. Behalve de Amerikanen en de Russen dan, die mag ik niet zo.