Deel 2 van mijn avonturen in Zweden
Oeps! We zitten al dik ik week 73 en ik heb week 72 nog geeneens samengevat. Laten we de familie en de kerst de schuld geven. En het gebrek aan besef van tijd. Zoals wel vaker gebeurt deze tijd van het jaar.
Ik heb in ieder geval een fijne week gehad met sneeuwwandelingen en -hardlooprondjes, lekker eten, spelletjes en eindelijk Netflix casten naar mijn tv. Van die laatste dingen heb ik geen foto’s, maar van de wandelingen wel:
In Killeberg.
In Älmhult.
In Diö.
En een zoekplaatje.
Ook in Zweden heeft het gesneeuwd!
Deze sneeuw heb ik gisteren in Osby gevonden, waar ik ook een lekkere lunch heb gegeten met fijn gezelschap. Toch prettig zo’n tweede zondag.
De eerste zondag heb ik een record afstand van 7,2km gerend door de sneeuw. Het begin en einde ging niet zo snel, omdat onder het laagje sneeuw een ijslaag was vastgevroren aan het asfalt. Maar in het bos ging het prima. Het is toch typisch dat ik met temperaturen rond het vriespunt recordrondjes kan rennen, terwijl ik in de zomer er niet eens over peinsde om naar buiten te gaan.
Afgelopen week heb ik ook een kerstdiner gehad met mijn collega’s. Op z’n Zweeds, dus niet mijn ding. En ja, dat klinkt heel gek voor een Zweden-fanaat als ik, maar ik vind de keus uit gehaktballetjes, ham, prinseworstjes, vlees, vlees, vlees of nog een ander stuk vlees erg beperkt. Gelukkig was het wel gezellig, maar ik ben toch al vrij snel mijn auto uit de sneeuw gaan graven omdat ik nog een dag moest werken.
Deze week bevat maar drie werkdagen voor mijn deel en dan kan ik op pad om mijn ouders op te halen in Växjö. Ik hoop op minder mist in Nederland en meer vorst in Zweden.
En toen waren het er opeens drie.
Dit is meer een schets van een foto, want fotograferen is compleet onmogelijk. Ik heb net voor het eerst in twee weken de zon gezien, maar toen ik 5 minuten later de tekeningen had opgehaald, was de zon weer weg. Tot over twee weken ☀
Kijk nou, geen schijntje kerststress bij Milla.
Bij mij gelukkig ook niet. Maar ik ben dan ook een maand geleden al met mijn versiering begonnen. Daarom zat ik afgelopen Sinterklaasavond naast mijn kerstboom met kerstmuziek op de achtergrond wat cadeautjes uit te pakken. En daar geniet ik nog elke dag van, want gevulde speculaas en marsepein. De Tweede Sinterklaasdag was dit jaar ook een groot feest. Toen ben ik de tentoonstelling van IKEA producten voor 2019/2020 bekijken. Dé reden om in Älmhult te werken ♥ En ik zit me nú al te verheugen op Kerst 2019.
Het weekend was vooral thuis aanrommelen, een tekeningetje maken en rondjes rennen door Killeberg. Net als afgelopen weekenden heb ik ook dit weekend weer wat kerstmarkten aan me voorbij laten gaan. Zelfs als ze op 10km afstand zijn, ga ik niet. Die op 3km vind ik zelfs al teveel moeite. Sterker nog, ik was laatst in hetzelfde pand als een kerstmarkt en ik ben niet gaan kijken. Volgend jaar maar weer, nu al zin in.
Het is decembertijd! En niet alleen dat. Het is ook biathlontijd!
Ok, december is bij lange na niet mijn favoriete maand. Ik denk zelfs dat ‘ie helemaal achteraan het rijtje met lievelingswintermaanden zou komen, maar toch. Over 2 weken en 3 dagen kan ik mijn ouders al ophalen van het vliegveld. Over 2 weken en 4 dagen haal ik dan ook mijn zusje van het treinstation. En als we dan toch bezig zijn met weken tellen, over 3 weken en 2 dagen haal ik Tom weer op en 3 dagen later komen er ook nog eens vrienden bij om het nieuwe jaar te vieren. Niet verkeerd voor december.
Wat ook niet verkeerd is, is dat de opening van het biathlonseizoen weer perfect aansluit op het einde van de F1. De hele zondagmiddag hebben Milla en ik ons vermaakt met biathlon uit Pokljuka. En ook een beetje met het langlaufen uit Lillehammer.
Verder heb ik afgelopen week ook besloten dat ik maar beter weer aan het tekenen ga. Daarom heb ik 2 tekeningen gemaakt afgelopen week, maar omdat de 2e in het weekend is gemaakt en er hier NUL zon is geweest afgelopen weekend, was het compleet onmogelijk om een foto van de 2e tekening te maken. Maar in ieder geval:
2018/11/28
Afgelopen week was een dure week, omdat ik met mijn auto naar de garage moest voor de jaarlijkse check en de halfjaarlijkse bandenwissel. Helaas moet ik komende week nog een keer mijn auto inleveren, maar daarna kunnen we hopelijk weer een jaartje vooruit.
Die bandenwissel kwam wel net op tijd overigens.
Zaterdagochtend vond ik mijn auto er zo bij staan toen ik naar kantoor wilde rijden. Totaal geen rekening mee gehouden, want er zou voorlopig geen sneeuw komen, maar prima! Inmiddels zijn alle bomen en grassprietjes hier wit geworden en het is me toch mooi. Ook wel een beetje koud, maar dat went snel genoeg.
Van de kou heb ik ’s nachts gelukkig helemaal geen last, want zodra ik naar bed ga komt mijn kruikje op me liggen.
Maar ik wil vaak eerst nog lezen, dus dan krijg je dit. Toch even laten weten dat ze er is.. Alsof ik die bijna 5 kilo’s niet voel..
De helft van november is alweer voorbij. Ik heb twee vragen:
1) Hoe kan dat?
2) Is het dan niet eens tijd voor wat gezelligheid?
Op vraag 1 zal ik wel nooit een antwoord krijgen, maar ik ben afgelopen weekend wel lekker bezig geweest met vraag 2. Ik heb uiteraard al de hele vorige week het Sinterklaasjournaal gevolgd, want lievelings. En op mijn vrije zaterdag had ik dus ook mooi tijd om de intocht te kijken:
Maar na alle consternaties van de intocht had ik nog een héle middag over en dus besloot ik maar het één en ander uit mijn kledingkast te halen, namelijk:
KERSTVERSIERING!!
Twee jaar geleden zou ik dit echt ongepast vinden voor 5 december, maar ja, dit is Zweden en het is hier rond 16 uur donker dus je moet wat.
We zijn er blij mee.
Je zou misschien denken dat afgelopen week een doodnormale week in november was. En opzich is dat ook zo, maar het was ook mijn verjaardagsweekend! En opzich ben ik meestal in juli jarig en vier ik het ook nog wel eens in januari, maar een verjaardag in november sla ik zeker niet af. Dus zo gebeurde het dat ik vrijdag op weg ging naar Göteborg. En vervolgens zaterdag naar Uddevalla.
Het idee was dat we daar een paar uur in een sauna zouden gaan zitten afgewisseld met een bezoek aan de jacuzzi, maar we waren veel te vroeg, dus moesten we eerst lunchen.
Uiteindelijk mochten we naar onze kamer, maar dat bleek een huisje te zijn. Met DIT uitzicht:
En het heeft dan wel het hele weekend geregend en het was grauwer dan grauw, maar zelfs dan is de westkust van Zweden het allermooiste van alles.
We hadden vanuit de sauna en jacuzzi hetzelfde uitzicht. In ieder geval tot een uur of 4, want daarna werd het donker. Oh, Zweden..
Toen het nóg donkerder werd, hebben we ons naar het restaurant verplaatst.
Dit was mijn superlekkere verjaardagstoetje.
En de volgende dag was dit mijn superlekkere verjaardagsontbijt.
En hoewel we toen het hotel weer moesten verlaten, was het verjaardagsweekend nog niet voorbij. We zijn nog naar één van mijn lievelingsmusea geweest:
Het nordiska akvarellmuseum!
Hele mooie tentoonstelling van Maria Nordin.
En toen ben ik weer op huis aan gegaan en nu moet ik nog 2 maanden en 1 dag wachten voor ik weer mijn verjaardag kan vieren.
En toen stond er weer één Saab voor de deur.
Iets wat 4 maanden geleden nog heel normaal was, ziet er nu heel gek uit. Ik wil ook nog telkens heel krap de bocht om rijden om ruimte vrij te laten voor een tweede Saab, maar dat hoeft dus niet. Het is niet leuk om niet meer samen te zijn en niet te weten wanneer dat wel weer kan. Afgezien van een weekendje hier of daar.
Maar we hebben het vorig jaar ook overleefd, dus het zal nu ook wel weer goed komen. Ik sleep zelf mijn hout naar binnen en kook weer voor één persoon in plaats van drie. ’s Avonds lees ik een boek in plaats van te kijken naar de avonturen van Jean Luc Picard (waar vanalles niet aan klopt, maar dat terzijde). Ik ren mijn rondjes alleen en inmiddels in het donker en slaap weer met een knorrend beestje op me.
De beste tijd is weer ingegaan! En hij begon hier zondag ook in stijl met de eerste sneeuwvlokjes.
Behalve het ingaan van de wintertijd is er hier niet veel gebeurd. De maand november komt snel dichterbij en hoewel dat eigenlijk ook één van mijn lievelingsmaanden is, kijk ik er nu helemaal niet naar uit. Tom vertrekt donderdag weer naar Nederland en dat is niet leuk.