Lisa – Pagina 7 – Lisa's wonderlijkere wereld van Lisa

#176

Ja, dit had ik dus al zien aankomen vorige week.
Het is dinsdag, maar het lijkt totaal niet op een dinsdag. En dan hebben we ook nog eens onze plannen afgelopen weekend dusdanig aangepast, dat er ook geen aanwijzingen waren om mij te herinneren aan het feit dat het vandaag dinsdag is. Of bijna was.

In verband met de vele besmettingen in dit land zijn we vandaag m’n zusje gaan halen, zodat ze niet met de trein hoefde. Dat betekent twee keer meer dan drie uur rijden, maar dat is het wel waard. We hebben alle Ik Vertreks van de afgelopen weken er al in één avondje doorgejaagd, dus we gaan zien wat de rest van de week ons brengt.

Nu is het al dik na 22 uur, volgende week dinsdag is er een nieuwe kans op een fatsoenlijke blog. Met kerst en dingen, heel benieuwd.

#175

We hebben een kerstboom! Een echte, op aanvraag van Tom. Gekocht bij IKEA, want waarom ook niet. De aankoop ging wel weer heel erg op z’n Zweeds. Met online verplicht een tijd boeken voor het ophalen in verband met corona en vervolgens bij de tent met kerstbomen niemand zien die zich ook maar met welke boeking dan ook bezighoudt. En dan hebben ze toch mijn mailadres, dus als ze opeens bedenken dat ze tóch niet met boekingen gaan werken, dan had er prima een mailtje gestuurd kunnen worden. En er kwam ook wel een mailtje een dag van te voren, maar dat was een herinnering aan ons geboekte tijdstip? Al met al geeft dit een beetje aan hoe men hier in Zweden met corona omgaat. Niet dus.

We hebben gisteren wel allemaal een smsje gekregen van de overheid dat we ons aan de verscherpte adviezen moeten houden. Ik las daar vorige week al over op het wereldwijde web, want mensen waren in alle staten. ‘We’ moesten onze kinderen toch echt voor maandag inlichten dat er een smsje aan zou komen, zodat de kinderen er niet van zouden -schrikken-. Welk kind in de leeftijd dat het een mobiel kan hanteren is nou nog niet door zijn/haar ouders/de school//het internet/de wereld op de hoogte gebracht van het fenomeen corona?! Soms vraag ik me wel af in wat voor land ik ben gaan wonen. Maar ik ben stiekem wel blij dat we niet zo verplicht worden opgesloten als in Nederland, dat dan weer wel.

Nu werken we nog even drie dagen door en dan is het tijd voor verkansie! De kans dat ik de komende drie weken vergeet dat het op een gegeven moment dinsdag blogdag is, is vrij groot.

#174

De Sinterklaasviering in Göteborg kon wegens omstandigheden niet plaatsvinden dit jaar, dus hadden we opeens een heel weekend zonder plannen. Om dat te vieren zijn we maar 7,5km door Broby gaan rennen, of meer óm Broby eigenlijk. Ik vind dat toch een teken dat we eindelijk alle (ver)huisellende achter ons aan het laten zijn, want we hebben echt heel weinig gerend afgelopen maanden. Inmiddels rennen we weer twee keer in de week én maken we op zondag een wandeling ergens in de omgeving.

Afgelopen zondag deden we een nieuwe poging bij het Hovdala slott, ten zuiden van Hässleholm. Twee keer eerder hebben we daar gezocht naar één van de vele wandelroutes die op een kaart bij de parkeerplaats staan aangegeven en één keer hebben we die zoektocht na ongeveer vijf minuten gestaakt omdat het belachelijk koud was. Ook afgelopen zondag was het koud, maar niet belachelijk en wéér liepen we te zoeken naar een aanwijzing of een begin en opeens was daar de dammslingan! Een levensgevaarlijke route die echt vlak langs een damm loopt. En als ik zeg vlak langs, bedoel ik vlak langs, want op sommige plekken ging het smalle wandelpaadje half over in het water. We kwamen nog gezinnen met jonge kinderen tegen ook, maar ik weet niet of die kinderen de wandeling overleefd hebben. Ik denk het niet.

Maar goed, dan heb je dus uiteindelijk wel zo’n grauw uitzicht over het slott en de rest van Hässleholm voor je. Zeker wel de moeite waard en we weten voortaan waar we moeten beginnen, maar toch geef ik de makers van de wandelroutes rondom Hovdala slott een 4-. Genoeg ruimte voor verbetering.

#173

Na onze verhuizing naar Broby, zijn we niet heel vaak meer in Älmhult geweest. Niet dat Älmhult nou zo bijzonder is, maar je hebt er wel een IKEA natuurlijk en dat is wel een belangrijke winkel in tijden van verhuizings. Er is alleen ook nog een corona-virus in dit land en dat maakt een bezoek aan IKEA wel wat onaantrekkelijker. Maar wáárom zou ik het hier überhaupt over hebben, als we er helemaal niet geweest zouden zijn? Precies, dat slaat nergens op. Dus wij zijn donderdagavond tóch naar IKEA gereden. Ik had een behoorlijke lijst verzameld in de tussentijd en we hadden ook nog een verlanglijstje van mijn zusje mee. Dus heel relaxed winkelen was het niet. Niet qua drukte, want er waren weinig mensen. Maar wel qua tijd, want dat hadden we niet. Ze sluiten hier al om zeven uur namelijk. Waarschijnlijk omdat het om half vier al pikkedonker is en dan ben je om zeven uur wel klaar met je leven. Ik wel tenminste.

In ieder geval, we begonnen natuurlijk in de koopjeshoek en daar heb ik drie (!) items gevonden die ik op mijn lijstje had. Sommige items waren wel alleen om te bekijken, maar ja, dan kunnen we ze net zo goed meenemen voor minder dan 50%.

Toen stonden we alleen wel voor een probleem, want mijn auto is fijn, maar mijn auto is niet ruim. Dus moesten we nog op en neer met een IKEA-aanhangwagen ook, maar het was het waard.

#172

#172 — ??^{It’s the first snow of the year. Guess it happens once a year}??

Wakker worden met dit uitzicht op vrijdag is niet slecht! Of nouja, wakker worden.. Als ik wakker word om half zeven is het natuurlijk pikkedonker, maar tegen een uur of acht werd het echt genieten. En dat terwijl ik juist zo verdrietig was dat we zuidelijker zijn gaan wonen en dus waarschijnlijk nooit meer sneeuw zouden zien. Heel benieuwd wat de rest van de winter ons brengt.

We hebben vanochtend maar gelijk winterbanden onder mijn auto laten plaatsen, al staat ‘ie meer stil dan dat we hem gebruiken, maar toch. Voor boodschappen hebben we hem sowieso elke week nodig en afgelopen weekend zijn we weer gaan wandelen en daarvoor moesten we ook nog een halfuurtje in de auto.

#172 — *^{Bruggetje waar we helemaal niet over hoefden}*

We waren dit keer naar Halens naturreservat, bij Olofström. Er waren een boel wandelroutes om uit te kiezen en na lang beraad gingen wij voor de Olsarundan van 6,7km. Het eerste deel was echt mijn ding met fatsoenlijke paden en duidelijk instructies, het tweede deel was meer Toms ding met smalle bospaadjes en honderdmiljoenduizend mogelijkheden om te struikelen en nooit meer teruggevonden te worden. Toen mijn Fitbit aangaf dat we er inmiddels 10000 stappen op hadden zitten, begon ik wel sterk aan die 6,7 kilometers te twijfelen, maar ze zullen het wel weten. Ergens halverwege deden we nog een hardloopwedstrijdje de berg op omdat we dachten dat we toch bijna bij de auto waren, maar nee. Maar een stukje rennen was niet verkeerd, want vanaf half vier hebben we ook weer met dikke schemer te maken en dan is een bos niet meer mijn lievelings. Uiteindelijk zijn we wel weer bij de auto beland en leefden we nog lang en gelukkig.

#171

Eindelijk een weekend zonder dat we dingen MOETEN in huis. Best wenselijk na een week thuiswerken met bijbehorende nekklachten. Ik heb daarom heel rustig aan…. de gordijnen in de woonkamer ingekort!

Kunnen we dat ook weer ergens afvinken. Al zijn er eigenlijk geen lijstjes meer. Ik heb ook nog wat spulletjes in huis van een andere kleur voorzien. De kapstok en het schoenenrekje waren al gambetta geworden in plaats van zwart. Maar omdat zwart wel een gewenste kleur is in huis, heb ik in plaats daarvan een goud lampje dan weer zwart gemaakt. En wat zilverachtige onderdelen van onze IKEA-rolgordijnen zijn nu netjes wit. Want wie wilt dat überhaupt in het zilverachtig? Dat past toch nergens bij.

En zo blijf je dan bezig.

Ik kan alleen niet zeggen dat het ‘ons van de straat hield’, want we hebben ook nog met gevaar voor eigen leven een wandeling gemaakt in hetzelfde natuurgebied als vorig weekend. De vraag is waarom je dat zou willen en dat weten wij ook niet echt. Vorig weekend zagen we al 3 jagers voor we bij de parkeerplaats waren. En dan wil ik nog even benadrukken dat dit een natuurreservaat met zeker 5 verschillende wandelroutes is (en ja, dat is sowieso een uitdaging voor ons gezien onze wandelroute-volg-geschiedenis, maar je moet wat). Tijdens de wandeling hoorden we af en toe schoten, wat niet heel geruststellend is. Maar er liepen ook gezinnen met hele kinderenschares en dat maakte het misschien nog minder geruststellend. Toen we weer wegreden uit het bos, kwamen we een auto met bijbehorend wild zwijn achterop tegen?! Ook dit weekend zagen we weer jagerachtigen bij aankomst. Dus we gingen weer op pad en we hoorden weer schoten om ons heen. Heel aangenaam is het niet, maar het brengt wel je gemiddelde wandeltempo lekker omhoog.

#170

Die hele schemaplanning waar ik het vorige week over had, kan de prullenbak in. WANT WE ZIJN KLAAR.

Voor nu dan.

De planning die we hadden gemaakt, loopt eigenlijk nog tot komende zaterdag, maar om de een of andere reden hebben we alles in één week kunnen proppen. De (overgebleven) plinten, de verstekzaag, de doos vol ‘allerlei’ klusmaterialen, ALLES wat al máánden hier op de woonverdieping stond, is allemaal naar de kelder verplaatst.

Ik heb onze hal even onder de hal van de vorige eigenaar geplakt. Het valt natuurlijk gelijk op dat we niet twéé identieke lampjes op ons byrå hebben staan. Echt een gemis natuurlijk. Maar wat mij vooral opvalt, is dat het zo. veel. rustiger oogt nu. Geen tierelantijnplinten meer, geen boogjesdoorgangen, geen vaalgeel behang met opdruk, geen paarse en bruine slaapkamers meer. Wel een Milla die even komt kijken wat ik aan het doen ben, strakke plinten zonder hoekstukjes, rechte doorgangen en gebroken witte muren.

Tegelijkertijd hebben we ook minstens 10 dozen die nog ingepakt stonden in de kelder, uitgepakt en/of opgeborgen. Want daar hadden we blijkbaar ook nog tijd voor afgelopen weekend.

Allemaal goed nieuws dus. En dan is het Sinterklaasjournaal gisteren ook nog eens begonnen, wat wil een mens nog meer?!

Een einde aan de pandemie, misschien. Ja, ok.

#169

Het is november, nog altijd een lievelingsmaand.

In november mocht ik vanzelf wel een beetje met kerst beginnen, dus toen we zaterdag in Malmö waren, hebben we maar gelijk een rumsgran meegenomen. Ik weet niet of het kerstig is, maar ik vind het wel kerstig.

#169 — _{De nieuwe rumsgran naast een oud lampje op een nieuwe kast}

Maar wat deden wij in Malmö? Slechts enkele dagen na verscherpte Corona-aanbevelingen vanuit de provincie? Goeie vragen. Het antwoord is vrij simpel. Wij hadden een week eerder al een kastje -bovenstaand kastje- besteld en die moest opgehaald worden. Wij waren er vroeg bij en het was nog rustig. Zodra de rest van de mensen ontwaakte, zijn wij weer huiswaarts gegaan.

Nou is Malmö wel anderhalf uur rijden, dus heel veel dag hadden we niet meer over. Heel veel plinten hebben dan ook nog niet hun uiteindelijke plek gevonden, maar we hebben nu wel een schemaplanning voor de plinten gemaakt nu, dus het kan nooit lang meer duren.

Maar ik stoor me niet aan de losliggende plinten in de woonkamer, want ik staar toch alleen maar naar ons nieuwe kleed. Deze werd vrijdag bezorgd en het is prachtig. Milla is ook fan. Het zijn dan ook precies haar kleuren.

#168

‘Gelukkig’ ben ik weer 24 uur per week aan het werken. Kan ik ook in alle rust de behangupdate van vorige week nog even laten zien.

We hebben alle behang- en verfzooi inmiddels verbannen naar de kelder, want dat is KLAAR. Met hoofdletters. Op onze woonverdieping hebben we momenteel alleen plintenzooi over (en zelfs dat is netjes georganiseerd).

#168 — De plintenzooi ligt achter de lege kast

En zoals je ziet hebben we zelfs al iets wat op een woonkamer begint te lijken. Afgelopen weekend hadden we namelijk sjouwhulp om Tom’s bank -die hier eerst ook stond- naar de kelder te tillen. Maar let niet op de fauteuil met kleedje, daar slaapt Milla. Net zo’n koukleum als ik.

Op het werk gaat het door corona nog steeds heel erg op en neer, geen peil op te trekken. Maar thuis gaan we langzaam maar zeker vooruit. Ook mijn tekentafel is in elkaar gezet en staat op z’n plek, dus daar kan ik binnenkort verder gaan inrichten. Waarschijnlijk kunnen we komend weekend een kast ophalen voor in onze hal. Eind volgende week wordt een vloerkleed bezorgd dat ik op papier héél veelbelovend vind, dus ik hoop enorm dat ‘ie in het echt ook aan mijn verwachtingen voldoet. We hebben een nieuwe fauteuil op het oog en we moeten nog op zoek naar mooie planten. Ook die laatste hebben we op papier al gevonden, maar vooral de kruka -ik ben het Nederlands even kwijt, maar het zal er vast op lijken- blijkt lastig te zijn.

Doordat de klok verzet is afgelopen weekend, is het hier rond 16 uur wel donker. En omdat ik nu toch bezig ben met inrichten, krijg ik enorm zin om de boel gelijk aan te kleden voor kerst -want lichtjes- maar misschien moet ik daar nog heel even mee wachten.

Tot november ofzo.

#167

Sinds vorige week werk ik weer 32 uur in de week. Voor zolang het duurt dan. Een hele omschakeling na maandenlang hooguit 24 uur gewerkt te hebben. Ik vergeet dus ook gewoon dat het alweer dinsdag is.

Het is inmiddels ook te laat om nog te vertellen over onze behangvrijdag en verfzaterdag helaas, maar we zijn wel een stuk opgeschoten met onze hal. Dat kan ik wel zeggen. De laatste loodjes beginnen nu echt op laatste loodjes te lijken.

Nu moet ik me alvast mentaal gaan voorbereiden op de fietstocht van morgenvroeg. Ik ben verder namelijk totaal onvoorbereid en heb geen één fatsoenlijke handschoen die mij door de 6 km lange kou tussen Broby en Glimåkra kan helpen. Het is hier namelijk al gaan vriezen. En dat konden m’n vingers gisterochtend na 1 kilometer al totaal niet meer aan. Daarna begaven m’n hele handen het en tegen de tijd dat ik bij m’n werk aankwam functioneerden m’n beide armen nauwelijks meer. Op een gegeven moment stond ik ook zowat stil omdat ik vergat (!) te trappen door de kou. Dan weet je even waar ik nu al mee moet dealen.

Het was overigens wel belachelijk mooi met al het bevroren gras en de ijzige bomen. Dat dan weer wel.