Afgelopen week konden we eindelijk weer naar onze hummel kijken. Tom mocht voor de verandering mee, maar ik heb goede hoop dat vanwege het afschaffen van restricties hij ook gewoon bij komende afspraken aanwezig mag zijn. Alles lijkt goed te gaan met de bebis en dat is toch wel het belangrijkste van afgelopen week.
Gisteren ben ik ook eindelijk bij mijn eigen verloskundige geweest. Afgelopen twee bezoeken had ik een tijdelijke vervanger, omdat die bezoeken in de zomer waren en dan is alles anders (lees: dicht) hier op het Zweedse platteland. Ze liet me even luisteren naar het hartje en dat tikte mooi 2x zo snel als dat van mij.
Ik kreeg ook een bewijs van mijn zwangerschap mee. Toch prettig om te hebben als je al over de helft bent. Maar dat schijnt er allemaal bij te horen. Het bewijsje gaat naar de Zweedse overheid en die overheid gaat dan een jaar of wat geld op mijn rekening storten na de geboorte zodat ik niet naar mijn werk hoef*. Prima regeling.
In het weekend waren we trouwens ook nog kinderwagens passen. Ik had zo’n vermoeden dat dat net zo’n issue zou kunnen worden als passende broeken met niet te korte pijpen, of mijn huidige frustratie, een winterjas met niet te korte mouwen. Veel kinderwagens bleken ook niet geschikt voor onze looppas, omdat we constant tegen mandjes en andere onderdelen aan schopten. Maar we zijn wel wat wijzer geworden. Ik hoop dat we tegen een mooie tweedehanse aanlopen binnenkort, want jemig, die prijzen zijn echt niet normaal.
*Je kan baby’s in dit land ook niet eerder dan na hun eerste verjaardag naar de opvang brengen, dus veel keus is er ook niet.