Categorie: Göteborg

Een jarig zusje is natuurlijk een prima reden om een weekendje naar Göteborg te gaan.

Dus dat hebben we zaterdag dan ook gedaan. Het zou eindelijk wat afkoelen, maar het was alsnog superwarm. Daar hadden we niet heel erg op gerekend, maar Tom had last-minute nog een korte broek in z’n tas gegooid en ik kon een korte broek lenen. Maar goed ook, anders was ik half gesmolten.

We begonnen natuurlijk met de cadeautjes en daarna hebben we eigenlijk alleen nog maar gegeten. Eerst een lunch die werd opgevolgd door een fika, daarna avondeten en tot slot nog donuts als verjaardagstaart. Ik kan me maar één keer herinneren dat ik ook zo vol zat en dat was toevallig in Göteborg. Blijkbaar hoort dat erbij.

We konden overnachten in de övernattningslägenhet van Heleens bostadsrättsförening en dat ken ik allemaal niet in het Nederlands, dus dat laat ik maar zo. Het was in ieder geval heel smidigt.

Zondag reden we na het ontbijt -ja, nog meer eten- en een spelletje Exploding Kittens -aanrader- terug naar huis. Halverwege stopten we nog bij een tuincentrum. We wilden een paar planten in onze tuin vervangen vanwege dat ze niks deden of toch al dood waren en dat is voorlopig goed gelukt.

Vandaag is het dan toch afgekoeld, maar dat is denk ik puur ter compensatie voor de 30-graden-dagen die eraan zitten te komen. Ik laat volgende week wel weten in welke staat van gesmoltenheid ik ben.

Is het nog steeds maart? Of zijn we al in april beland? Ik heb geen idee, want alle dagen vloeien in elkaar over in één grote brij van tijd. Ik weet wel dat het nog altijd belachelijk koud is ’s ochtends, dus het zal wel maart zijn.

Afgelopen vrijdag ben ik rond 13 uur in de auto gestapt op weg naar Göteborg. Dat ging 2,5 uur helemaal goed, tot ik bij afslag Heleen kwam. Letterlijk 800m voor aankomst kwam ik stil te staan in een onbegrijpelijke situatie van af- en opritten en waar meerdere mensen flink misbruik maakten van de onbegrijpelijkheid, waardoor de hele situatie voor mij en de andere mensen nog langer duurde. Uiteindelijk kwam het plusminus 15 minuten later toch nog goed en kon ik op de bank ploffen. En daar hebben we veel tijd doorgebracht, omdat we een boel Ik Vertreks achterliepen. Nou zijn we wel wat gewend, maar de laatste vier afleveringen waren stuk voor stuk NIET TE DOEN. De finale van Wie is de Mol? maakte het allemaal niet beter, maar gelukkig was het gezelschap fijn.

Ik kan ook nog een heel verhaal vertellen over een aanval van een groep meeuwen, wat we maar ternauwernood hebben overleefd, maar ik ben te moe en het is te druk op het werk en er is nog te veel te doen in huis, dus dat houden jullie te goed. Voor ooit.

Ja, dit had ik dus al zien aankomen vorige week.
Het is dinsdag, maar het lijkt totaal niet op een dinsdag. En dan hebben we ook nog eens onze plannen afgelopen weekend dusdanig aangepast, dat er ook geen aanwijzingen waren om mij te herinneren aan het feit dat het vandaag dinsdag is. Of bijna was.

In verband met de vele besmettingen in dit land zijn we vandaag m’n zusje gaan halen, zodat ze niet met de trein hoefde. Dat betekent twee keer meer dan drie uur rijden, maar dat is het wel waard. We hebben alle Ik Vertreks van de afgelopen weken er al in één avondje doorgejaagd, dus we gaan zien wat de rest van de week ons brengt.

Nu is het al dik na 22 uur, volgende week dinsdag is er een nieuwe kans op een fatsoenlijke blog. Met kerst en dingen, heel benieuwd.

We komen steeds dichterbij de dag dat wij de sleutels krijgen van ons nieuwe huis, maar eerst was het nog hemelvaart. Aangezien reizen met de trein zeer wordt afgeraden, maar de gemiddelde Zweed waarschijnlijk alsnog hoestend en proestend dat ding in gaat, ben ik donderdag naar Göteborg gereden om mijn zusje op te halen voor een weekendje Skåne.

Göteborg ligt niet echt om de hoek, dus ik zat de hele donderdag in de auto. En eigenlijk vrijdag ook, omdat we toen pakketjes moesten halen in een andere stad hier veel te ver vandaan. Er stonden zogenaamd geen duidelijke adressen op de pakketjes. Of de Zweedse post heeft er gewoon allemaal geen zin meer in.

De hele zaterdag hebben we vervolgens op traditionele wijze op de bank doorgebracht. Het is ons gelukt om het hele seizoen 4 van de Belgische Mol erdoorheen te jagen. Prachtige tv. Maar we moesten ook wel uitrusten, want zondag zaten we weer de hele dag in de auto om zusje weer terug te brengen naar Göteborg.

Gelukkig reed Tom ook mee zondag, dus kon ik nog iets meer genieten van de rapsvelden. De vier vrije dagen zijn voorbij gevlogen. Op naar de volgende vier vrije dagen!

(Oeps, er lijkt vorige week iets mis te zijn gegaan met mijn ingeplande bericht. Maar nu is ‘ie alsnog online, dus geen paniek.)

Afgelopen vrijdag ben ik vroeg van mijn werk vertrokken zodat ik om half vijf in de trein kon stappen naar Alvesta. Dat was nodig omdat ik in Alvesta op de trein naar Göteborg wilde stappen.

Omdat ik alleen naar Göteborg ging om Ik vertrek en Wie is de Mol?’s terug te kijken, zijn er maar weinig interessante foto’s. Maar er is gelukkig wel bewijs dat we ons op zaterdag nog even naar buiten hebben gewaagd tussen de regenbuien door.

Ik kan tot slot ook nog even melden dat het ons is gelukt om 6 afleveringen van Ik vertrek en 5 afleveringen van Wie is de Mol? te kijken in één weekend. Ik denk dat het een persoonlijke record is.

Het einde van dit jaar én decennium is in zicht. Vooral afgelopen week is weer voorbij gevlogen vanwege het bezoek van Janine. Hoewel ik ook nog wat uren moest werken, hebben we ook vanalles tussendoor gedaan: Gewandeld en gerend met een drone boven mijn hoofd, koekjes gebakken, een huis bezichtigd, een vreselijke kerstserie én kerstfilm gekeken, geschoten op eendjes en draken, vol verbazing rondgelopen in Ullared Gekås en ook heel veel gegeten. Nouja, kijk zelf maar even:

Hier is Kalle Anka (a.k.a. Donald Duck) inmiddels begonnen op tv. De integratie moet toch ergens beginnen, dus wij kijken mee. En ter compensatie gaan we op tweede Kerstdag oud-Hollandsch gourmetten bij vrienden.

God jul iedereen!

Afgelopen weekend maakte ik een reisje naar Göteborg. Met de trein, want dat is wel zo veilig als je je niet 3 uur achter elkaar kan concentreren. Op de heenweg heb ik wel een groot deel van mijn autoroute gevolgd, dus dat was lekker herkenbaar.

Net als deze tussenstop. Altijd leuk om een IKEA artikel te passeren.

Net voorbij Ängelholm zag ik allemaal grote huizen met mooie raampartijen richting het spoor en ik denk: hoezo?! En dan kijk ik naar rechts en zie de zee! En wat is dit toch ook een debiel land soms. Waarom moet er altijd overal een spoor tussen huizen en het water van de zee of een willekeurig meer? Wáárom, Zweden?!

Maar ook, wat is dit land toch debiel mooi. Nog een reden om niet met de auto te willen gaan, want ik was zo 10 keer de weg af gereden omdat ik me zou zitten te vergapen aan de verkleurende bomen.

In Göteborg heb ik samen met mijn zusje een druk weekend gehad. We moesten een nieuwe serie kijken, wandelen, badderen in Hagabadet, eten en met exploderende kittens spelen en ja, dan is je weekend zo om.

Het voordeel van eindelijk wat vrije dagen is dat je van alles kan ondernemen. Het nadeel is dan weer dat ik nu te moe ben om alles samen te vatten. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Heleen was afgelopen week jarig en daarom reden Tom en ik vrijdag die kant op. Bij aankomst moesten we gelijk de meegebrachte cadeautjes inleveren, want ja, zo gaat dat nou eenmaal. Ik had wel voor de gelegenheid de cadeautjes gematcht met mijn outfit. Of andersom.

Na het uitpakken, vertrokken we naar de plaatselijke Ethiopiër voor eten. En daarna naar de plaatselijke Cappuccino voor fika. Daar zijn alleen door de hongerigheid geen foto’s meer gemaakt.

Omdat het warm was op zaterdag, besloten we naar de botanische tuinen te gaan voor een verkoelende wandeling.

Het was alleen helemaal niet verkoelend, dus we moesten bij elk bankje pauze houden. Die traagheid kwam ons ook goed uit, want we zouden pas rond 15 uur weer vertrekken uit de tuinen.

Omdat we een vijfkamp zouden spelen in Liseberg! Heleen won niks en Tom won bijna alles. Typisch. Maar mocht je ooit in de buurt komen, kan ik de 5D western ervaring genaamd Desperados van harte aanraden. Maar daar zijn ook geen foto’s van, omdat we alledrie te druk waren met het schieten op ‘alles wat bewoog’.

Toch bleek ook dit weekend weer dat aan alles een einde komt, dus na het ontbijt vertrokken Tom en ik naar het Zuiden. We kwamen op een gegeven moment nog een Nederlands strandje tegen, dus toen waren we iets te zuidelijk misschien? Uiteindelijk via Markaryd toch weer thuis gekomen.

Waar we na drie kwartier ook gelijk weer vertrokken om nog een film te kijken in Växjö, maar dat is weer een heel ander verhaal.