#173

Na onze verhuizing naar Broby, zijn we niet heel vaak meer in Älmhult geweest. Niet dat Älmhult nou zo bijzonder is, maar je hebt er wel een IKEA natuurlijk en dat is wel een belangrijke winkel in tijden van verhuizings. Er is alleen ook nog een corona-virus in dit land en dat maakt een bezoek aan IKEA wel wat onaantrekkelijker. Maar wáárom zou ik het hier überhaupt over hebben, als we er helemaal niet geweest zouden zijn? Precies, dat slaat nergens op. Dus wij zijn donderdagavond tóch naar IKEA gereden. Ik had een behoorlijke lijst verzameld in de tussentijd en we hadden ook nog een verlanglijstje van mijn zusje mee. Dus heel relaxed winkelen was het niet. Niet qua drukte, want er waren weinig mensen. Maar wel qua tijd, want dat hadden we niet. Ze sluiten hier al om zeven uur namelijk. Waarschijnlijk omdat het om half vier al pikkedonker is en dan ben je om zeven uur wel klaar met je leven. Ik wel tenminste.

In ieder geval, we begonnen natuurlijk in de koopjeshoek en daar heb ik drie (!) items gevonden die ik op mijn lijstje had. Sommige items waren wel alleen om te bekijken, maar ja, dan kunnen we ze net zo goed meenemen voor minder dan 50%.

#173
De buit

Toen stonden we alleen wel voor een probleem, want mijn auto is fijn, maar mijn auto is niet ruim. Dus moesten we nog op en neer met een IKEA-aanhangwagen ook, maar het was het waard.

#161

Ik was deze week wéér in Älmhult. Zo kom je er nooit en zo kom je er twee keer in twee weken. Allereerst moesten mijn ogen weer eens gecheckt worden en dat ging weer fantastisch.

Opticien: “Hoeveel letters kan je zien?”
Ik: “5”
Opticien: “…”
Ik: “hehehe”
Opticien: “Ik bedoel dus welke letters kan je lezen”
Ik: “Oh. Geen

En daarna ging ik nog op bezoek bij mijn lievelingskapper, waar ik in januari voor het laatst was. Zoals gebruikelijk als ik een lievelingskapper vind, is deze ook weer zwanger en is ze pas rond maart weer terug. Dat is een uitzonderlijk kort verlof voor Zweedse begrippen natuurlijk. Maar zoals ze zelf al zei: “jij merkt waarschijnlijk niet eens dat ik er niet ben.” En waarschijnlijk heeft ze daar wel gelijk in, want ik stel kappersbezoeken nog altijd minimaal 3 maanden uit nadat ik vind dat het weer tijd is voor een kappersbezoek.

#161
Sneakpeak vanuit de IKEA

Na de kapper ging ik nog naar IKEA om een catalogus mee te nemen. Net als vorige week. En net als vorige week, ben ik de catalogus weer vergeten. Ik verwacht komende week niet weer in Älmhult te komen, maar aangezien ik de rest van mijn verzameling catalogi nog in een doos heb zitten, kan het ook nog wel even wachten.

Al zijn er wel vorderingen en verwachten/hopen we eind september/begin oktober een boel af te hebben in de woonkamer/keuken. Als het even meezit, heb ik volgende week zelfs weer een behangupdate. Dan kan ik het hele spackel- en schuurverhaal van afgelopen weekend gewoon achterwege laten, want dat is gewoon een verhaal met een berg stof en ellende.

Veckosummering #25

Ik heb voor het eerst zeven dagen achter elkaar gewerkt. Ik had van tevoren niet gedacht dat ik zoiets zou kunnen overleven. Maar ik had van tevoren ZE-KER niet verwacht dat Ingvar Kamprad -de I en de K van IKEA- dat niet zou overleven.
IKEAZondag kwam zijn overlijdensbericht al vroeg binnen op de groepschat op het werk. Eerst nog als een vermoeden, maar al snel stapelden de tweets en nieuwsberichten zich op. Twee mails en een bericht op intranet maakten het helemaal af. Ik was redelijk in shock, maar omdat de telefoontjes binnen bleven komen, ga je maar gewoon door. Al vond ik het verre van gewoon.

In mijn lunchpauze dacht ik even op adem te kunnen komen met een frisse wandeling, maar buiten werd ik gelijk geconfronteerd met deze vlag. En bloemen voor de deur van het museum. En gehaaste journalisten.

Ingvar was onsterfelijk in mijn hoofd, ookal heb ik hem afgelopen december met eigen ogen van dichtbij kunnen zien en was hij duidelijk niet meer in zijn beste doen. Sommige mensen leven nou eenmaal gewoon door. Gezien hetgeen hij heeft neergezet in Älmhult, in Zweden en op de hele wereld, zal hij toch wel levend blijven.

Rare samenvatting van de week zo, maar het is niet anders. Ingvar is en blijft een held

Werken aan een gezellig Älmhult (of niet)

In april was ik in Älmhult voor een sollicitatiegesprek. Het hele centrum van Älmhult lag toen overhoop, omdat ze het centrum graag aantrekkelijker willen maken. Ik weet niet hoe het vóór april was, maar toen was het inderdaad niet erg aantrekkelijk.

En eigenlijk is het dat nog steeds niet, want de boel ligt nog steeds open. En het is oktober inmiddels. Zes maanden zijn dat en zo groot is Älmhult niet? Ik heb me al regelmatig staan verbazen over mannen in oranje en gele hesjes die een beetje voor zich uit staan te staren en/of op papieren aan het wijzen zijn. Eén keer liep ik na mijn werk door het centrum en waren twee mannen als malloten stenen aan het leggen. Maar dat was dan ook alles, want verder gebeurt er weinig.

Tot mijn grote schrik kan je inmiddels wel weer met je auto rechtdoor (overigens, waar ik moet fietsen is mij een raadsel):Wegwerkzaamheden #ÄlmhultHeel benieuwd wanneer dit klaar is……………