Omdat Tom klaar is met zijn oudnieuwe werk en pas later deze week begint met zijn nieuwnieuwe werk, hebben we wat tijd gehad om in de omgeving rond te rijden. We rijden voornamelijk rondjes langs woningen die te koop staan. En dan kom je dus ook langs dit soort prachtige plekken.
Ik heb begrepen dat in Nederland het sinterklaasjournaal weer is begonnen, dus ik heb de eerste aflevering er ook alweer opzitten. Héél benieuwd of dat allemaal wel goed komt, aangezien die hele stoomboot nog niet is vertrokken uit Spanje enzo.
Mijn lievelingsmaand der lievelingsmaanden is begonnen! November, het begin van de kou en meer plezier. Het wordt hier vandaag niet warmer dan 1℃ en het kan zometeen ook nog een beetje gaan sneeuwen zelfs. Alleen is het al donker hier, dus ik zal het nooit echt weten.
Wat ik vorige week allemaal heb gedaan, weet ik al niet meer. Hoera voor mijn huidige geheugen! Maar het weekend herinner ik me nog wel, want het schaatsen is begonnen, dus dat heb ik gekeken. En de finale van het WK rugby -beste sport ooit- natuurlijk. En formule 1. Het was een mooi sportweekend en het wordt alleen maar mooier natuurlijk met alle wintersporten die weer beginnen.
Gezelschap voor de tv
Mijn enige eigen sportiviteit bestond uit een wandelingetje in de stromende regen. Wat we niet voorzien hadden natuurlijk, maar ja, “we waren er nou toch”. Plus we hebben een kachel, dus dat warmt prima op als je eenmaal weer thuis bent.
Afgelopen weekend maakte ik een reisje naar Göteborg. Met de trein, want dat is wel zo veilig als je je niet 3 uur achter elkaar kan concentreren. Op de heenweg heb ik wel een groot deel van mijn autoroute gevolgd, dus dat was lekker herkenbaar.
Net als deze tussenstop. Altijd leuk om een IKEA artikel te passeren.
Net voorbij Ängelholm zag ik allemaal grote huizen met mooie raampartijen richting het spoor en ik denk: hoezo?! En dan kijk ik naar rechts en zie de zee! En wat is dit toch ook een debiel land soms. Waarom moet er altijd overal een spoor tussen huizen en het water van de zee of een willekeurig meer? Wáárom, Zweden?!
Maar ook, wat is dit land toch debiel mooi. Nog een reden om niet met de auto te willen gaan, want ik was zo 10 keer de weg af gereden omdat ik me zou zitten te vergapen aan de verkleurende bomen.
In Göteborg heb ik samen met mijn zusje een druk weekend gehad. We moesten een nieuwe serie kijken, wandelen, badderen in Hagabadet, eten en met exploderende kittens spelen en ja, dan is je weekend zo om.
Zoals gezegd is vandaag een speciale dag, want mijn kleine, witte monster wordt vandaag 10 jaar!
Tijd voor een terugblik.
2009 – Milla probeert nog te ontsnappen, maar dat kan al niet meer + zie dat staartje!
2010 – Milla en ik lijken nogal op elkaar in ons doen en laten, behalve dat Milla een zonaanbidster is en ik niks met de zon heb
2011 – In mijn afstudeerjaar hield Milla alles wat ik maakte goed in de gaten, zowel mijn tekeningen als scriptie werden uitvoerig gecontroleerd
2012 – Toen poseerde ze nog wel eens, hier zelfs samen met haar portret op de achtergrond
2013 – Verhuizingen zijn niet altijd stom, verhuisdozen zijn namelijk superprettige slaapplekken
2014 – Maar toen we weer (tijdelijk) moesten verhuizen, vond Milla daar wel iets van
2015 – Van kleins af aan kijkt Milla al mee naar alle sporten die ik volg, maar wielrennen is nooit haar favoriet geweest (biathlon, tennis en F1 zijn favoriet)
2016 – Qua speelgoed is het beessie van Albert Heijn eigenlijk altijd haar lievelings geweest, er zijn nog drie uitgekauwde beessies over
2017 – Het vreselijkste jaar uit Millas leven, omdat ik zo nodig naar Zweden moest verhuizen en zij de eerste 5 maanden achter moest blijven in Nederland (het doet nog pijn als we het er nu nog wel eens over hebben)
2018 – De jaarwisseling waren we al weer samen in Zweden en of ik nou ga slapen of nog even lezen, Milla gaat mee naar bed
2019 – Dit gezellige monstertje is nu dus 10 jaar oud
En sinds ik thuis zit, is ze geen seconde van mijn zijde geweken. Als ik op de bank lig, ligt Milla op de bank. Als ik zit te tekenen, ligt Milla achter me op bed. Als ik eten kook, zit Milla op tafel. En als ik even buiten ben, komt ze naar de deur gerend als ik weer thuis kom.
Op naar de volgende 10 jaar, allerallerbesteliefstemooistepluizigstesnoezel Milla ❤ ❤ ❤
Een paar weken geleden schreef ik nog dat mijn leven de laatste tijd vooral bestond uit werkenslapenwerkenslapenwerkenslapenwerken. Nu zit ik al een paar weken thuis en ziet mijn leven er gelukkig een stuk gevarieerder uit -ookal is dat maar tijdelijk-.
Ik ben natuurlijk de koningin van de structuur, dus mijn dagen zien er wel allemaal vrijwel hetzelfde uit. Laten we het eens doornemen:
Ik word ergens tussen 6 en 7 uur wakker en dan heb ik wel een uurtje nodig om rustig te ontbijten en het internet van de afgelopen nacht te lezen. Daarna ga ik aan mijn tekentafel(tje) zitten en blijf ik daar tot en met de lunch. Maar ik neem soms wel korte pauzes omdat mijn inkt toch moet drogen.
Deze 10 uur zijn inmiddels klaar met de vriendelijke groetjes van mij in hardloopshirt
Tijdens de lunch bezoek ik het internet weer en kijk ik kook- of bakprogramma’s/ -filmpjes, want dat is altijd goed. Als mijn eten op is en ik ben uitgerust, ga ik de ene dag plusminus 25 minuten hardlopen en de andere dag plusminus 60 minuten wandelen. Om en om dus. Die dagelijkse structuur wijkt dus wel af en toe af, maar dan wel altijd op dezelfde manier, dus dat is ook een structuur (!).
Vandaag haalde ik de 4km weer eens
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de yoga, want de ene keer doe ik dat nog ’s middags voor het avondeten en de andere keer vlak voor ik naar bed ga. Mijn dag sluit ik sowieso altijd af met minimaal een kwartiertje mindfulness via headspace. Dat laatste is een aanrader voor alles en iedereen, want dat is gewoon zo. En dit alles herhalen we dan weer de volgende dag. En de dag daarna en de dag daarna. Etc.
Nu nog bedenken hoe ik dit leven (gedeeltelijk) ga toepassen op mijn werkdagen. En dan op zo’n manier dat beide vol te houden zijn.
Trouwens. Morgen is een speciale dag, maar daar morgen meer over.
Je zou denken dat Milla nog steeds blij is na nog een gezamenlijk weekje thuis, maar niks is minder waar.
“laat me met rust”
Ze verstopt zich en als ik haar dan vind, is ze boos. Maar als ik even een uurtje rustig wil tekenen, moet ze erbij. Maar dat mag niet, dus dan is ze weer boos. Niet makkelijk dus.
Testtesttest
Verder hebben we afgelopen weekend iets nieuws geprobeerd voor de ontspanning. We zijn naar Växjö gereden om een uurtje te drijven, ookwel floaten of flyta afhankelijk van welke taal je voorkeur heeft. Het bestaat al járen, maar ik had het nog nooit gedaan en ik weet niet zo goed waarom niet, want het is heerlijk. Sindsdien komt mijn energie ook weer beetje bij beetje terug. Maar of het nou door de floating komt? Of gewoon door de tijd of door beide? Geen idee, maar we zien wel hoe het deze week gaat.
We zijn weer een week verder. En wát voor een week. Ik heb mijn werk geen seconde gezien, omdat oververmoeidheidsklachten me thuis hielden.
Dubbelgenieten. Zon én vuur.
Ik heb mijn tijd besteed bij het vuur met bovenstaande pluizebol. En dat vuur was ook wel echt nodig, want afgelopen weekend werd ik wakker met 4 minusgrader. En ik voelde me gelijk een stuk beter natuurlijk. Nee geintje. Of toch geen geintje? Het weer van oktober werkt gelukkig in mijn voordeel, dus ik zit niet alleen binnen. Ik maak wat wandelingetjes. Ik ren af en toe een stukje, want dat is goed, zolang je maar niet te veel en te ver rent. Ik yoga elke dag en ik probeer wat te tekenen.
Ik kreeg mijn eerste dagen thuis telkens post van de vårdcentralen met tips, dus ze zitten er bovenop. Alleen heb ik geen nieuwe tips gekregen, want ik wéét wel wat ik moet doen. Nu wil ik vooral dat mijn hoofd- en oorpijn verdwijnt en dat ik een tikkeltje beetje meer energie terugkrijg. Dan ben ik weer blij. En Milla wat minder, want dan is ze weer alleen en zelf weet ze nog niet hoe het vuur aan moet.
Deze kaart vond ik op weg naar de huisarts in Osby. Voorlopig komen er geen samenvattingen meer van werkenslapenwerkenslapenwerkenslapenwerken, maar hopelijk wel iets meer levenslapenlevenslapenlevenslapenleven.
Het begint hier al aardig af te koelen. Overdag is het nog maar tussen de 11 en 15 graden. De bergen hout die we afgelopen lente hebben versleept, komen steeds vaker van pas.
Milla is ook blij met deze tijd van het jaar en pikte mijn plek al in voor ik überhaupt kon gaan zitten.
Het idee dat september ten einde loopt en mijn volgende weeksamenvatting in oktober geschreven gaat worden, is natuurlijk te gek voor woorden. Maar zo gaat dat en heel veel geeft het ook niet, want in oktober heb ik een paar dagen extra vrij en kan ik hopelijk wat meer tekenen, uitrusten en staren in het vuur.
Mijn doel om de herfst van dichterbij te bekijken viel afgelopen donderdag een beetje tegen. Het gebied wat we hadden uitgekozen om in te wandelen, was niet echt herfstig te noemen. We waren bij een slot in Hässleholm, bij het Finjameer. Misschien hebben we al te veel mooie wandelingen gemaakt, maar deze viel gewoon tegen. Nou wil dat niet zeggen dat we nooit meer teruggaan, want dit was slechts 1 van de ongeveer 10 wandelroutes die je in dat natuurgebied hebt. Maar een goeie score voor dit gebied is het niet. Eerder dit jaar zijn we al eens huiswaarts gekeerd omdat we de route niet konden vinden en het er ijzig koud waaide. Misschien is het een teken?
Tom vond op een gegeven moment wel een berkenbos.
Dus ik zo van ‘ga daar eens in staan’
Daarna bleek ik nog veel meer vrije dagen te hebben, dus ik heb een boel Masterchefs uit Australië (de beste) gekeken en de verjaardagen van een 1- en 12-jarige gevierd. En uiteindelijk zijn we nog last-minute in een spahotel belandt, om te vieren dat ik binnenkort weer in een leeg huis thuiskom na het werk. #cryptisch
Bij Hööks Herrgård, net onder Jönköping
We hebben de hele zondagmiddag gebadderd en daarna heb ik één van de allerlekkerste maaltijden ooit gehad. Zalm op z’n Aziatisch vooraf, daarna asperges en baba ganoush en andere lekkere dingetjes en tot slot een chocolade tarteletteje. Als ik de rest van mijn leven nog maar één gerecht zou mogen eten, koos ik ze toch alledrie. Ha!
Heel veel water en teveel licht
Uiteindelijk hebben we gisteren ook nog even bij het water gezeten. En aangezien dit het Vättern is en ik aan het Vättern ben opgegroeid*, voelde ik me gelijk thuis. Ookal ligt die thuis 120km noordelijker.
*Als we het over mijn Zweedse jeugd hebben dan. Zo’n luxe om twee keer te zijn opgegroeid.
