Categorie: Winter

Mooi getal zo, 121.

Maar goed, daarvoor zijn we hier niet. Afgelopen week hebben we afscheid moeten nemen van november. Een maand die voorbij is gevlogen in duisternis én afwachting van nieuws. Tot afgelopen vrijdag.

Vrijdag was een goeie dag om verschillende redenen. Op de eerste plaats heb ik mijn baan opgezegd*, op de tweede plaats ging het gelijk daarna sneeuwen en op de derde plaats begon later ook de zon nog te schijnen. En aangezien we de zon hier al zeker een maand niet gezien hebben, heb ik het gelijk op foto vastgelegd.

Het weekend heb ik me vooral bezig gehouden met het opzetten van de kerstboom, het wandelen naar een kerstmarkt door de ijskou en het kijken van het begin van het biathlon seizoen én het einde van het Formule 1 seizoen.

Gister heb ik nog een keer mijn leven gewaagd -de wegen zijn hier momenteel van ijs in plaats van asfalt- en een wandelingetje door de kou gemaakt, want het einde van deze sneeuw is alweer in zicht.

*maar daar hebben we het later nog wel over. Voor vragen kan je terecht bij mij.

Na weer wat uurtjes op kantoor doorgebracht te hebben, moest ik ter compensatie ook wat uurtjes buiten doorbrengen. Dus reden we vorige week vanuit ons gehucht naar een ander gehucht om even een rondje rond een meer te wandelen.

Zo grauw als het hier lijkt, zo was het ook. Maar daar heb ik geen problemen mee. Dat je voor 15 uur weer bij je auto moet zijn, omdat je hem anders nooit meer terugvindt in het donker, ook prima. Maar dat de halve route onder water was gelopen, vond ik wel wat jammer. Gelukkig zijn er genoeg Zweden die hier ook rondjes lopen, dus er was op de meeste plekken een alternatief pad ontstaan.

Inmiddels is het 19 november 2019 (en is dit de samenvatting van week 119, moooooi) en afgezien van wat minuscule vlokjes heb ik nog geen sneeuw gezien. Toch wel teleurstellend, maar we hebben nog wat wintermaanden te gaan dus we houden hoop!

Mijn lievelingsmaand der lievelingsmaanden is begonnen! November, het begin van de kou en meer plezier. Het wordt hier vandaag niet warmer dan 1℃ en het kan zometeen ook nog een beetje gaan sneeuwen zelfs. Alleen is het al donker hier, dus ik zal het nooit echt weten.

Wat ik vorige week allemaal heb gedaan, weet ik al niet meer. Hoera voor mijn huidige geheugen! Maar het weekend herinner ik me nog wel, want het schaatsen is begonnen, dus dat heb ik gekeken. En de finale van het WK rugby -beste sport ooit- natuurlijk. En formule 1. Het was een mooi sportweekend en het wordt alleen maar mooier natuurlijk met alle wintersporten die weer beginnen.

Mijn enige eigen sportiviteit bestond uit een wandelingetje in de stromende regen. Wat we niet voorzien hadden natuurlijk, maar ja, “we waren er nou toch”.
Plus we hebben een kachel, dus dat warmt prima op als je eenmaal weer thuis bent.

Het is eindelijk winter geworden. Met kou en met sneeuw. En een slinkende houtvoorraad.

Ik ben afgelopen week een dagje in Helsingborg geweest voor een werktraining. Zowel de heen- als terugweg was in het donker, maar door het grote licht van de bus kon ik af en toe toch stukjes sneeuw zien en dat maakte me toch wel heel erg zielsgelukkig. Nou heb ik sowieso afgelopen week 6 van 7 dagen binnen gezeten door werk, dus heel veel heb ik er niet van kunnen genieten. Maar een halfuurtje lunchwandelen is vaak al genoeg om mijn geluksgevoel op te laden voor de rest van de dag.
Dit was op een dag met een beetje zon. Ongelofelijk mooi.
Dit was op een dag met een kleurovergang van lichtgrijs naar donkerblauw. Ook ongelofelijk mooi.
En dit was gewoon het bos met een extra 10 cm sneeuwlaag. Nogmaals ongelofelijk mooi.

Deze week werk ik maar 3 van de 7 dagen én ga ik weer eens naar Göteborg, een véél betere werkprivé-balans als je het mij vraagt.

Zoals gezegd heb ik afgelopen week tot laat moeten werken. Niet mijn lievelings, maar als ik daardoor meer kan tekenen in één week dan in heel 2018 bij elkaar, vind ik het toch wel prima.

Verder was mijn week vooral rustig. Yoga is weer begonnen, maar dat was het eigenlijk al, alleen kon ik er vorigevorige week zelf nog niet bij zijn. En terwijl ik afgelopen weekend wat rondjes ging rennen, lag Milla zichzelf te koken bij de kachel.
Zie maar ↑
Verder kan ik mededelen dat mijn inburgering een nieuw hoogtepunt heeft bereikt. Ik ben op z’n Zweeds een rondje gaan lopen in de laatste zonnestralen van de dag/deze week/deze maand/dit seizoen.
Je weet gewoon nooit wanneer je de zon weer ziet hier, dus genieten. Inmiddels ligt hier alles weer onder de sneeuw, dus ook genieten.

Oeps! We zitten al dik ik week 73 en ik heb week 72 nog geeneens samengevat. Laten we de familie en de kerst de schuld geven. En het gebrek aan besef van tijd. Zoals wel vaker gebeurt deze tijd van het jaar.

Ik heb in ieder geval een fijne week gehad met sneeuwwandelingen en -hardlooprondjes, lekker eten, spelletjes en eindelijk Netflix casten naar mijn tv. Van die laatste dingen heb ik geen foto’s, maar van de wandelingen wel:
In Killeberg.
In Älmhult.
In Diö.
En een zoekplaatje.

Ook in Zweden heeft het gesneeuwd!

Deze sneeuw heb ik gisteren in Osby gevonden, waar ik ook een lekkere lunch heb gegeten met fijn gezelschap. Toch prettig zo’n tweede zondag.

De eerste zondag heb ik een record afstand van 7,2km gerend door de sneeuw. Het begin en einde ging niet zo snel, omdat onder het laagje sneeuw een ijslaag was vastgevroren aan het asfalt. Maar in het bos ging het prima. Het is toch typisch dat ik met temperaturen rond het vriespunt recordrondjes kan rennen, terwijl ik in de zomer er niet eens over peinsde om naar buiten te gaan.

Afgelopen week heb ik ook een kerstdiner gehad met mijn collega’s. Op z’n Zweeds, dus niet mijn ding. En ja, dat klinkt heel gek voor een Zweden-fanaat als ik, maar ik vind de keus uit gehaktballetjes, ham, prinseworstjes, vlees, vlees, vlees of nog een ander stuk vlees erg beperkt. Gelukkig was het wel gezellig, maar ik ben toch al vrij snel mijn auto uit de sneeuw gaan graven omdat ik nog een dag moest werken.

Deze week bevat maar drie werkdagen voor mijn deel en dan kan ik op pad om mijn ouders op te halen in Växjö. Ik hoop op minder mist in Nederland en meer vorst in Zweden.

Afgelopen week was een dure week, omdat ik met mijn auto naar de garage moest voor de jaarlijkse check en de halfjaarlijkse bandenwissel. Helaas moet ik komende week nog een keer mijn auto inleveren, maar daarna kunnen we hopelijk weer een jaartje vooruit.
Die bandenwissel kwam wel net op tijd overigens.
Zaterdagochtend vond ik mijn auto er zo bij staan toen ik naar kantoor wilde rijden. Totaal geen rekening mee gehouden, want er zou voorlopig geen sneeuw komen, maar prima! Inmiddels zijn alle bomen en grassprietjes hier wit geworden en het is me toch mooi. Ook wel een beetje koud, maar dat went snel genoeg.

Van de kou heb ik ’s nachts gelukkig helemaal geen last, want zodra ik naar bed ga komt mijn kruikje op me liggen.
Maar ik wil vaak eerst nog lezen, dus dan krijg je dit. Toch even laten weten dat ze er is.. Alsof ik die bijna 5 kilo’s niet voel..