Ik heb voor het eerst zeven dagen achter elkaar gewerkt. Ik had van tevoren niet gedacht dat ik zoiets zou kunnen overleven. Maar ik had van tevoren ZE-KER niet verwacht dat Ingvar Kamprad -de I en de K van IKEA- dat niet zou overleven.
Zondag kwam zijn overlijdensbericht al vroeg binnen op de groepschat op het werk. Eerst nog als een vermoeden, maar al snel stapelden de tweets en nieuwsberichten zich op. Twee mails en een bericht op intranet maakten het helemaal af. Ik was redelijk in shock, maar omdat de telefoontjes binnen bleven komen, ga je maar gewoon door. Al vond ik het verre van gewoon.
In mijn lunchpauze dacht ik even op adem te kunnen komen met een frisse wandeling, maar buiten werd ik gelijk geconfronteerd met deze vlag. En bloemen voor de deur van het museum. En gehaaste journalisten.
Ingvar was onsterfelijk in mijn hoofd, ookal heb ik hem afgelopen december met eigen ogen van dichtbij kunnen zien en was hij duidelijk niet meer in zijn beste doen. Sommige mensen leven nou eenmaal gewoon door. Gezien hetgeen hij heeft neergezet in Älmhult, in Zweden en op de hele wereld, zal hij toch wel levend blijven.
Rare samenvatting van de week zo, maar het is niet anders. Ingvar is en blijft een held ❤