Lisa's wonderlijkere wereld van Lisa – Pagina 8 – Deel 2 van mijn avonturen in Zweden

#166

Wat een enerverende week hebben wij gehad.

Donderdag gingen we coronaproof boodschappen doen in de avond. Voordeel: minder mensen in de winkel. Nadeel: meer wild op de weg. Gelukkig niet voor onze auto, maar ik zal voortaan wel iets voorzichtiger rijden nu ik een echt Zweeds zwijn op de weg af heb zien rennen. Al dacht ik in eerste instantie dat het een hond was, aangezien ik in die eerste instantie tegen Tom zei van ‘wie laat er hier nu zijn hond los lopen?!’ en toen keek ik nog eens en was het wel een héél grote hond. Met een kop van een zwijn, zeg maar.

In ieder geval, de boodschappen hadden we zo verzameld en toen konden we weer naar huis en vroeg ons bed in. Want vrijdag werd onze nieuwe bank geleverd. Tussen 10 en 16 uur zou ‘ie er dan eindelijk zijn en ‘we bellen een halfuur van tevoren’. PRIMA.

Tot de deurbel ging om iets voor 8 uur? De bank stond toen toch echt al voor de deur en daar hebben we hem maar gelaten ook. Om iets voor 10 uur kreeg ik nog een smsje of ik al uitkeek naar onze nieuwe bank en veel plezier ermee enzo.

Zondag was vervolgens ook nog behoorlijk enerverend, met een Giro (op Twitter), een F1 (op tv) en een Gent-Wevelgem (op laptop). Het hele voorjaar was natuurlijk drama zonder sport, maar dit is toch ook niet te doen?! Straks gaan ze ook nog schaatsen en skiën??

Toch hadden we ook nog een uurtje om even een wandeling te maken. Ook dit ligt heel dichtbij huis en was weer bizar mooi. Al was ik vooral alert op wilde zwijnen, want ja, er waren nogal wat sporen en ik weet nu hoe groot dan wel gevaarlijk ze kunnen zijn.

Genoeg bomen, maar niet geschikt om in te klimmen/vluchten. Helaas.

#165

Het is 6 oktober en het is herfst. Een paar weken geleden hadden we al wat paddenstoelen tussen het gras, maar nu is het gras bijna niet meer zichtbaar door bladval. En dit zijn dan nog maar de blaadjes van één boom, want de rest is nog vrij groenig. Dat wordt nog wat.

De meeschrijvende lezers hadden misschien een foto van onze nieuwe bank verwacht, aangezien die 2 oktober geleverd zou worden. Maar dat werd ‘ie niet, want ik had de leverantör -wat is dit in het Nederlands?- gebeld en gevraagd of ze 9 oktober kunnen leveren. Het Deense meisje dat ik aan de lijn kreeg zei in snoezig Zweeds dat dat geen enkel probleem was, dus we zullen wel zien komende vrijdag of dat ook echt geen probleem blijkt te zijn. Het was wel opmerkelijk om een Deense Zweeds te horen praten, want op mijn werk krijg ik voortdurend telefoontjes uit Denemarken en Noorwegen en die mensen praten echt geen Zweeds. En ik praat ook écht geen Deens of Noors. Ik denk dat ik van elk gesprek de eerste 5 minuten sowieso niks begrijp van wat ze zeggen en daarna kan ik een beetje gokken wat ze wel zullen bedoelen en uiteindelijk komen we dan tot een conclusie waar we beide tevreden mee zijn. Denk ik. Ik hoor ze daarna nooit meer natuurlijk.

Maar je hoeft je geen zorgen te maken. Ik heb vorige week een beoordelingsgesprek gehad en mijn manager was uitermate tevreden met mijn telefoongesprekken. Onder andere. Teveel om over uit te weiden hier helaas.*

Volgende week een bankupdate! Of behang! Of plinten! Of allemaal! **

*Grapje. Of toch niet. Nee jawel, grapje.
** Ook een grapje, dat laatste gebeurt sowieso niet.

#164

Voor we verder gaan met oktober, even iets anders. Het is alweer vijf weken geleden dat we bij mijn zusje in Göteborg waren. En het is daarom ook vijf weken geleden dat wij onze tweede grote aankoop van dit jaar deden. Huisupdates -de eerste grote aankoop- schrijf ik hier voortdurend, maar er is nog geen één fietsupdate geweest. En dat terwijl ik er toch al meer dan 250km op heb zitten. Dat is zo’n beetje de afstand Groningen-Druten als je via de A6 zou rijden. (Waarom zou je dat doen?) Of zo’n 20 keer van Broby naar Glimåkra en weer terug.

Hoe bevalt het? Dat is denk ik de enige relevante vraag. Laten we dit even heel gestructureerd aanpakken met plus- en minpunten.

Om met de pluspunten te beginnen, mijn fitbit is heel trots op mijn dagelijkse beweging en ik voel me er ook goed bij. De tijd die het me kost, vind ik tot nu ook een dik pluspunt. In de auto had ik vaak niet eens de mogelijkheid om een liedje uit te zoeken, want dan was ik alweer ter plaatse, oftewel die rit is te kort. Nu heb ik zowel ’s ochtends als ’s middags bijna twintig minuten om mijn hoofd leeg te maken. Met zonder muziek, want dat vind ik gevaarlijk, dat dan weer wel. Dat ik überhaupt niet met de auto hoef, is natuurlijk ook een groot pluspunt. En vanaf de fiets zie ik beter hoe de wereld verandert van zomer naar herfst.

Dan de minpunten. Het eerste minpunt bestaat eigenlijk nog niet, maar verwacht ik al wel snel. En het sluit tevens aan bij mijn laatste pluspunt. Op een gegeven moment wordt de herfst een winter. Wordt het donker en blijft het donker en dan weet ik niet of het nog zo leuk is op de fiets. Gelukkig heb ik een prima fietspad mét verlichting, dus misschien valt het mee. Een ander minpunt is de eland die ik drie weken geleden aantrof op de weg hierboven. Je ziet iets verderop wel zo’n ‘waarschuwingsbord’, maar ik heb al zoveel van die borden gezien in mijn drie jaar in Zweden, maar de elanden zelf zie je niet. En toch al helemaal niet in de bewoonde wereld. Dacht ik. Nou was ik die dag gelukkig (?) met de auto omdat ik nog boodschappen moest doen, maar er liep dus gewoon een dikke vette eland voor mijn auto langs. Sindsdien kijk ik niet echt meer voor me op de fiets, maar tuur ik de bossen in. Je zult zo’n beest maar voor je fiets hebben?! Minpunt dus. En laten we dan ook maar het meest voor de hand liggende punt bespreken. De regen. Het regent hier wel eens en dan is fietsen gewoon minder leuk. Ik heb het al wel een paar keer gedaan en mijn regenpak functioneert prima, maar het is gewoon niet leuk. Punt. Maar het allerergste -en dit vind ik denk ik überhaupt het allerergste aan leven op deze aardbol- zijn de slakken. Ik ben voortdurend om die gore beesten aan het slalommen. Dan heb ik toch liever een eland voor mijn fiets dan een slak.

En ohja, de Batavus Zonar is sowieso een aanrader. Door de accu voel ik de heuvels niet eens. Behalve op de terugweg, want die fiets ik vaak met zonder ondersteuning. Maar ook dan, aanrader.

Op naar de volgende 250km.

#163

Het gaat alweer hard met september. Dus het is nog maar de vraag of de woonkamer en keuken af zijn over een week of anderhalf. Maar we zijn in ieder geval wel met de plinten begonnen. En dan bedoel ik zowel de vloer- en plafondplinten als de deur- en raamplinten.

We hebben er inmiddels alweer een paar uur plintenwerk opzitten, maar omdat die rotdingen zo vanzelfsprekend zijn, zie je ze niet eens. Uren van onzichtbaar werk hebben we verricht en we moeten nog eens uren en uren door. Gelukkig is de volgende stap inrichten. Dan zíe je tenminste dat je iets hebt gedaan.

Maar zoals ik al zei, het gaat hard met september. En om niet de hele herfst van 2020 te missen én omdat we toch de omgeving nog moeten verkennen, zijn we zondag bij een steengroeve in de buurt gaan wandelen. Alles bij elkaar zaten we nog geen kwartier in de auto en toen waren we al bij het/een begin van een wandelroute van 5,2 kilometer.

Een hele móóie wandelroute ook. Maar niet de makkelijkste, want er lagen overal stenen. Ja, goh. Je verwacht het niet he, in een steengroeve.

Nu zal ik eens proberen onze nieuwe deurbel te installeren. We hebben de oude al een tijdje geleden onbruikbaar gemaakt, maar dat zie je niet van buiten. Dus ik weet niet of er in de tussentijd al mensen voor onze deur hebben staan wachten op… niks. Maar ik verwacht later deze week nog pakketjes, dus aan de slag!

#162

We zijn halverwege september en we hebben weer een behangupdate!

Vrijdag waren Tom en ik allebei vrij, dus we hadden twee (!) hele (!) dagen om te behangen. Wat een feest. Toch?

Ja, behalve dat we op vrijdagochtend nog wat oneffenheden ontdekten in de doorgangen die we wilden gaan behangen, dus dat moest eerst weggespackeld worden. (En dan ben je weer een paar uur/een dag verder met drogen en schuren..) Omdat we die doorgangen niet konden doen, viel de rest van de woonkamer en keuken ook af. Het is allemaal gekoppeld, zoals dat hoort met een goede doorgang. Gelukkig hadden we nog een paar andere muren in de hal die los staan van de rest -soort van-, dus zijn we daar uiteindelijk maar begonnen.

En hier zie je dat we voortvarend waren begonnen met een strook behang. Je ziet ook nog heel goed wat voor chaos het was. En de oplettende kijker ziet rechts bovendien nog een drogende doorgang naar de woonkamer. Uiteindelijk konden we nadat we twee wandjes in de hal klaar hadden, alvast beginnen met een stukje doorgang die al opgedroogd was. En dat is maar goed ook, want we hadden anders echt te veel te doen op behangdag twee.

#162 — Een rechte doorgang met zonder rondingen

Na twee hele dagen doorlijmen en plakken, waren onze doorgangen af. De woonkamer en de keuken waren af. En de hal voor een deel. Maar daar leven we toch niet, dus dat is niet zo erg.

Op zondag rustdag gingen we naar Kristianstad voor een paar boodschappen en dingen als een deurbel en wat testlatjes. En toen kwam er nog een bonusdag voor mij, want omdat ik een week eerder teveel had gewerkt, was ik ook maandag vrij. Omdat Tom wel moest werken, hielp Milla mij om alles wat we het weekend behangen hadden te schilderen.

Het goeie nieuws is dat we in de woonkamer en keuken dus alleen nog maar plinten hoeven te plaatsen. Het slechte nieuws is dat we in de woonkamer en keuken alleen. nog. maar. plinten. hoeven. te. plaatsen… Plinten hebben de neiging om uitgesteld te worden. Tot in de oneindigheid. Dus ja, we zien wel.

#161

Ik was deze week wéér in Älmhult. Zo kom je er nooit en zo kom je er twee keer in twee weken. Allereerst moesten mijn ogen weer eens gecheckt worden en dat ging weer fantastisch.

Opticien: “Hoeveel letters kan je zien?”
Ik: “5”
Opticien: “…”
Ik: “hehehe”
Opticien: “Ik bedoel dus welke letters kan je lezen”
Ik: “Oh. Geen

En daarna ging ik nog op bezoek bij mijn lievelingskapper, waar ik in januari voor het laatst was. Zoals gebruikelijk als ik een lievelingskapper vind, is deze ook weer zwanger en is ze pas rond maart weer terug. Dat is een uitzonderlijk kort verlof voor Zweedse begrippen natuurlijk. Maar zoals ze zelf al zei: “jij merkt waarschijnlijk niet eens dat ik er niet ben.” En waarschijnlijk heeft ze daar wel gelijk in, want ik stel kappersbezoeken nog altijd minimaal 3 maanden uit nadat ik vind dat het weer tijd is voor een kappersbezoek.

Na de kapper ging ik nog naar IKEA om een catalogus mee te nemen. Net als vorige week. En net als vorige week, ben ik de catalogus weer vergeten. Ik verwacht komende week niet weer in Älmhult te komen, maar aangezien ik de rest van mijn verzameling catalogi nog in een doos heb zitten, kan het ook nog wel even wachten.

Al zijn er wel vorderingen en verwachten/hopen we eind september/begin oktober een boel af te hebben in de woonkamer/keuken. Als het even meezit, heb ik volgende week zelfs weer een behangupdate. Dan kan ik het hele spackel- en schuurverhaal van afgelopen weekend gewoon achterwege laten, want dat is gewoon een verhaal met een berg stof en ellende.

#160

In mijn 160ste week in Zweden hebben we nuttige dingen gedaan. We leven sinds onze verhuizing uit koffers (de inbouwkasten hadden wij namelijk opgeofferd voor een iets grotere badkamer) en daar is nu verandering in gekomen.

Op vrijdag werden onze PAX garderobekasten (of is het kledingkast tegenwoordig?) geleverd in de stromende regen. Op vrijdagavond hadden we de basiselementen staan.

Op zaterdag zijn we verder gegaan met het waterpas en vastzetten van de basis en vervolgens konden we de deuren monteren en stellen en wat plankjes erin doen. Als je het opschrijft, ben je zo klaar. In werkelijkheid ben je úren verder.

Maar omdat ik echt wel klaar was met de koffers, ben ik zaterdagavond ook gelijk de kast gaan inrichten en al onze kleding gaan ordenen. Ik kwam erachter dat mijn truiencollectie erg eenzijdig is. Maar ik hou er van.

Zoals met alles tot nu toe in ons huis hebben we ook hier weer ruimte over, maar dat zal ik de komende maanden nog wel weten te vullen. In ieder geval, de hele slaapkamer kan afgevinkt worden!

De zondag heb ik voor een deel in Älmhult doorgebracht. Niet omdat ik dit jaar meedeed met de kunstronde, maar wel om mijn kunstvriendjes van vorig jaar en een oud-collega even te spreken én om te zien wat zij dit jaar tentoonstelden. Ze wisten me te vertellen dat de volgende editie pas over twee jaar is, dus we hebben nog tijd zat om de rest van ons huis af te maken. Scheelt weer.

#159

Als ik mijn foto’s van afgelopen week terugkijk, lijkt het wel of ik een week heb overgeslagen hier. Maar dat is toch echt niet zo en afgelopen week was gewoon VEEL. Begrijpelijk ook wel dat ik nu zo moe ben dus.

Wat is er dan allemaal gebeurt in die ene week?!

Nou, het goede nieuws is eigenlijk dat ik gelijk verder ben gegaan met het inkorten van onze gordijnen. Het minder goede nieuws is dat ik na één paar gordijnen door mijn opstrijk zoomband was. Er is nieuwe zoomband naar ons onderweg, maar Zweedse post laat lang op zich wachten, dus misschien ben ik helemaal uit de zoomband flow tegen de tijd dat het aankomt en dan kan het zomaar weer heel lang duren. Gelukkig zijn er genoeg andere dingen te doen, dus ben ik me met onze… *even googlen* …murspis bezig gaan houden. Vraag me niet wat dat in het Nederlands is, want ik weet niet eens waarom het zo heet in het Zweeds. Sowieso, als je gewoon mur kan zeggen voor muur, waarom doen ze dan zo moeilijk met vägg?!

#159 — Ik vond hem in het wit maar saai, dus nu is ‘ie donkergrijzig

Vervolgens zijn we het kastje weg gaan brengen dat Heleen al weken geleden bij ons in de omgeving had gekocht.

#159 — We mochten gelukkig wel zelf tillen

Maar misschien herken je Heleens stekje niet meer -maar dat is wel echt alleen voor de heel oplettende kijkers- en dat klopt, want die is ook verhuisd naar haar eigenste flatje.

Toen we het kastje eenmaal binnen hadden, konden we gelijk met de overige klussen aan de slag.

En plakfolie plakken, keukenkastje stellen, spiegel ophalen. Dat soort dingen. En tussen al die bezigheden door, hebben we ook een elcykel voor mij gekocht. Een echte Batavus, want die paste me toch iets beter dan alle Zweedse varianten die ik heb getest. Typisch weer.

#158

Ik weet niet of ik ooit meer klaar met de hitte ben geweest dan nu? Wellicht was ik dat in 2018 ook wel, denk ik haast wel. Maar toen zat ik niet in een huis waar vanalles gedaan moet worden en nu wel. Maar nu WIL IK NIKS MEER. Behalve wachten op de herfst.

Hier lijkt Milla misschien ook niet zo blij met de hitte, maar ze gaat er zelf liggen! Echt genieten hoor, vol in de zon. We laten de afgelopen twee weken eigenlijk alle gordijnen zoveel mogelijk dicht, maar zodra we eentje open laten, ligt de witte pluizebol precies in de zonnestralen weg te smelten. Tom werkt ook elke avond buiten. Hij stapelt hout, maait gras, plukt onkruid, fixt de dakgoot. En het koelt heus wel wat af ’s avonds, maar 28 graden is nog steeds 29 graden te veel voor mij. Dus ja, ieder z’n ding denk ik maar. En mijn ding is wachten. Wachtenwachtenwachten.

Maar ok, ik heb wel wat gedaan. Ik heb gordijnen ingekort. De slaapkamergordijnen zelfs. Die al 2,5 jaar te lang hingen te zijn in Killeberg. Ze waren eindelijk aan de beurt om ingekort te worden. Laten we hopen dat ik met de rest van de gordijnen niet weer 2,5 jaar ga wachten.

Waar we sowieso niet 2,5 jaar op hoeven te wachten, is onze nieuwe bank. Van al dat wachten word je best lamlendig, dus ik heb het internet uitgelezen en halverwege vond ik een hele mooie bank. Maar wel eentje die nú in de korting is en dus moesten we afgelopen zondag snelsnel op en neer naar Malmö. Niet omdat de kortingsactie bijna was afgelopen, maar omdat F1 om 15u zou beginnen. Maar dat terzijde.

Aangezien Milla het allermeest gebruik zal maken van de bank, passen we de kleur op haar aan. Maar dat lijkt me logisch. Deze week hakken we de knoop door over de precieze vorm van de bank en dan zal ik over een week of vier/vijf wel laten zien hoe mooi de nieuwe bank is. Alleen moet de woonkamer dan wel eerst af zijn, dus wellicht wordt het zes weken. Of zeven. We zullen zien.

#157

Ik weet dat er bizarre temperaturen in Nederland zijn (/geweest), maar ik trek die 30+ hier in Zweden ook echt heel slecht. Ons huis wordt ook vrij warm, maar in tegenstelling dat mijn flatje in Nederland, koelt het ’s avonds ook weer genoeg af. Dat dan weer wel.

Door de hitte gebeurt er hier alleen heel weinig. Wat we nog wel doen, gaat traag. En omdat we inmiddels in de plintenfase zitten, zie je niet eens wat we doen. Maar toch ook weer wel, want jemig, zo’n kleine plint maakt me toch een wereld van verschil. Dat is eigenlijk ook precies de reden waarom ik de plinten van de vorige eigenaren weg wilden hebben, dat waren gewoon gruwelijke tierelantijnplinten. En ik wil basic, dus nu hebben we basic.

Maar vergis je niet, dat we nu één kamer met plinten hebben, wil niet zeggen dat we snel door de plintenfase heen zullen zijn. Er moeten nog twee (slaap-)kamers, een woonkamer, keuken én hal. Maar die laatste drie moeten eerst nog door wat andere fases heen… Wordt vervolgd dus. Maar waarschijnlijk niet komende week, want er is ondertussen ook 7 kuub hout geleverd om de winter door te komen en alle 7 kuubs hout moeten nog gestapeld worden, dat zullen ook wel minimaal 7 avonden werk zijn.