Veckosummering – Pagina 8 – Lisa's wonderlijkere wereld van Lisa

#163

Het gaat alweer hard met september. Dus het is nog maar de vraag of de woonkamer en keuken af zijn over een week of anderhalf. Maar we zijn in ieder geval wel met de plinten begonnen. En dan bedoel ik zowel de vloer- en plafondplinten als de deur- en raamplinten.

We hebben er inmiddels alweer een paar uur plintenwerk opzitten, maar omdat die rotdingen zo vanzelfsprekend zijn, zie je ze niet eens. Uren van onzichtbaar werk hebben we verricht en we moeten nog eens uren en uren door. Gelukkig is de volgende stap inrichten. Dan zíe je tenminste dat je iets hebt gedaan.

Maar zoals ik al zei, het gaat hard met september. En om niet de hele herfst van 2020 te missen én omdat we toch de omgeving nog moeten verkennen, zijn we zondag bij een steengroeve in de buurt gaan wandelen. Alles bij elkaar zaten we nog geen kwartier in de auto en toen waren we al bij het/een begin van een wandelroute van 5,2 kilometer.

Een hele móóie wandelroute ook. Maar niet de makkelijkste, want er lagen overal stenen. Ja, goh. Je verwacht het niet he, in een steengroeve.

Nu zal ik eens proberen onze nieuwe deurbel te installeren. We hebben de oude al een tijdje geleden onbruikbaar gemaakt, maar dat zie je niet van buiten. Dus ik weet niet of er in de tussentijd al mensen voor onze deur hebben staan wachten op… niks. Maar ik verwacht later deze week nog pakketjes, dus aan de slag!

#162

We zijn halverwege september en we hebben weer een behangupdate!

Vrijdag waren Tom en ik allebei vrij, dus we hadden twee (!) hele (!) dagen om te behangen. Wat een feest. Toch?

Ja, behalve dat we op vrijdagochtend nog wat oneffenheden ontdekten in de doorgangen die we wilden gaan behangen, dus dat moest eerst weggespackeld worden. (En dan ben je weer een paar uur/een dag verder met drogen en schuren..) Omdat we die doorgangen niet konden doen, viel de rest van de woonkamer en keuken ook af. Het is allemaal gekoppeld, zoals dat hoort met een goede doorgang. Gelukkig hadden we nog een paar andere muren in de hal die los staan van de rest -soort van-, dus zijn we daar uiteindelijk maar begonnen.

En hier zie je dat we voortvarend waren begonnen met een strook behang. Je ziet ook nog heel goed wat voor chaos het was. En de oplettende kijker ziet rechts bovendien nog een drogende doorgang naar de woonkamer. Uiteindelijk konden we nadat we twee wandjes in de hal klaar hadden, alvast beginnen met een stukje doorgang die al opgedroogd was. En dat is maar goed ook, want we hadden anders echt te veel te doen op behangdag twee.

#162 — Een rechte doorgang met zonder rondingen

Na twee hele dagen doorlijmen en plakken, waren onze doorgangen af. De woonkamer en de keuken waren af. En de hal voor een deel. Maar daar leven we toch niet, dus dat is niet zo erg.

Op zondag rustdag gingen we naar Kristianstad voor een paar boodschappen en dingen als een deurbel en wat testlatjes. En toen kwam er nog een bonusdag voor mij, want omdat ik een week eerder teveel had gewerkt, was ik ook maandag vrij. Omdat Tom wel moest werken, hielp Milla mij om alles wat we het weekend behangen hadden te schilderen.

Het goeie nieuws is dat we in de woonkamer en keuken dus alleen nog maar plinten hoeven te plaatsen. Het slechte nieuws is dat we in de woonkamer en keuken alleen. nog. maar. plinten. hoeven. te. plaatsen… Plinten hebben de neiging om uitgesteld te worden. Tot in de oneindigheid. Dus ja, we zien wel.

#161

Ik was deze week wéér in Älmhult. Zo kom je er nooit en zo kom je er twee keer in twee weken. Allereerst moesten mijn ogen weer eens gecheckt worden en dat ging weer fantastisch.

Opticien: “Hoeveel letters kan je zien?”
Ik: “5”
Opticien: “…”
Ik: “hehehe”
Opticien: “Ik bedoel dus welke letters kan je lezen”
Ik: “Oh. Geen

En daarna ging ik nog op bezoek bij mijn lievelingskapper, waar ik in januari voor het laatst was. Zoals gebruikelijk als ik een lievelingskapper vind, is deze ook weer zwanger en is ze pas rond maart weer terug. Dat is een uitzonderlijk kort verlof voor Zweedse begrippen natuurlijk. Maar zoals ze zelf al zei: “jij merkt waarschijnlijk niet eens dat ik er niet ben.” En waarschijnlijk heeft ze daar wel gelijk in, want ik stel kappersbezoeken nog altijd minimaal 3 maanden uit nadat ik vind dat het weer tijd is voor een kappersbezoek.

Na de kapper ging ik nog naar IKEA om een catalogus mee te nemen. Net als vorige week. En net als vorige week, ben ik de catalogus weer vergeten. Ik verwacht komende week niet weer in Älmhult te komen, maar aangezien ik de rest van mijn verzameling catalogi nog in een doos heb zitten, kan het ook nog wel even wachten.

Al zijn er wel vorderingen en verwachten/hopen we eind september/begin oktober een boel af te hebben in de woonkamer/keuken. Als het even meezit, heb ik volgende week zelfs weer een behangupdate. Dan kan ik het hele spackel- en schuurverhaal van afgelopen weekend gewoon achterwege laten, want dat is gewoon een verhaal met een berg stof en ellende.

#160

In mijn 160ste week in Zweden hebben we nuttige dingen gedaan. We leven sinds onze verhuizing uit koffers (de inbouwkasten hadden wij namelijk opgeofferd voor een iets grotere badkamer) en daar is nu verandering in gekomen.

Op vrijdag werden onze PAX garderobekasten (of is het kledingkast tegenwoordig?) geleverd in de stromende regen. Op vrijdagavond hadden we de basiselementen staan.

Op zaterdag zijn we verder gegaan met het waterpas en vastzetten van de basis en vervolgens konden we de deuren monteren en stellen en wat plankjes erin doen. Als je het opschrijft, ben je zo klaar. In werkelijkheid ben je úren verder.

Maar omdat ik echt wel klaar was met de koffers, ben ik zaterdagavond ook gelijk de kast gaan inrichten en al onze kleding gaan ordenen. Ik kwam erachter dat mijn truiencollectie erg eenzijdig is. Maar ik hou er van.

Zoals met alles tot nu toe in ons huis hebben we ook hier weer ruimte over, maar dat zal ik de komende maanden nog wel weten te vullen. In ieder geval, de hele slaapkamer kan afgevinkt worden!

De zondag heb ik voor een deel in Älmhult doorgebracht. Niet omdat ik dit jaar meedeed met de kunstronde, maar wel om mijn kunstvriendjes van vorig jaar en een oud-collega even te spreken én om te zien wat zij dit jaar tentoonstelden. Ze wisten me te vertellen dat de volgende editie pas over twee jaar is, dus we hebben nog tijd zat om de rest van ons huis af te maken. Scheelt weer.

#159

Als ik mijn foto’s van afgelopen week terugkijk, lijkt het wel of ik een week heb overgeslagen hier. Maar dat is toch echt niet zo en afgelopen week was gewoon VEEL. Begrijpelijk ook wel dat ik nu zo moe ben dus.

Wat is er dan allemaal gebeurt in die ene week?!

Nou, het goede nieuws is eigenlijk dat ik gelijk verder ben gegaan met het inkorten van onze gordijnen. Het minder goede nieuws is dat ik na één paar gordijnen door mijn opstrijk zoomband was. Er is nieuwe zoomband naar ons onderweg, maar Zweedse post laat lang op zich wachten, dus misschien ben ik helemaal uit de zoomband flow tegen de tijd dat het aankomt en dan kan het zomaar weer heel lang duren. Gelukkig zijn er genoeg andere dingen te doen, dus ben ik me met onze… *even googlen* …murspis bezig gaan houden. Vraag me niet wat dat in het Nederlands is, want ik weet niet eens waarom het zo heet in het Zweeds. Sowieso, als je gewoon mur kan zeggen voor muur, waarom doen ze dan zo moeilijk met vägg?!

#159 — Ik vond hem in het wit maar saai, dus nu is ‘ie donkergrijzig

Vervolgens zijn we het kastje weg gaan brengen dat Heleen al weken geleden bij ons in de omgeving had gekocht.

#159 — We mochten gelukkig wel zelf tillen

Maar misschien herken je Heleens stekje niet meer -maar dat is wel echt alleen voor de heel oplettende kijkers- en dat klopt, want die is ook verhuisd naar haar eigenste flatje.

Toen we het kastje eenmaal binnen hadden, konden we gelijk met de overige klussen aan de slag.

En plakfolie plakken, keukenkastje stellen, spiegel ophalen. Dat soort dingen. En tussen al die bezigheden door, hebben we ook een elcykel voor mij gekocht. Een echte Batavus, want die paste me toch iets beter dan alle Zweedse varianten die ik heb getest. Typisch weer.

#158

Ik weet niet of ik ooit meer klaar met de hitte ben geweest dan nu? Wellicht was ik dat in 2018 ook wel, denk ik haast wel. Maar toen zat ik niet in een huis waar vanalles gedaan moet worden en nu wel. Maar nu WIL IK NIKS MEER. Behalve wachten op de herfst.

Hier lijkt Milla misschien ook niet zo blij met de hitte, maar ze gaat er zelf liggen! Echt genieten hoor, vol in de zon. We laten de afgelopen twee weken eigenlijk alle gordijnen zoveel mogelijk dicht, maar zodra we eentje open laten, ligt de witte pluizebol precies in de zonnestralen weg te smelten. Tom werkt ook elke avond buiten. Hij stapelt hout, maait gras, plukt onkruid, fixt de dakgoot. En het koelt heus wel wat af ’s avonds, maar 28 graden is nog steeds 29 graden te veel voor mij. Dus ja, ieder z’n ding denk ik maar. En mijn ding is wachten. Wachtenwachtenwachten.

Maar ok, ik heb wel wat gedaan. Ik heb gordijnen ingekort. De slaapkamergordijnen zelfs. Die al 2,5 jaar te lang hingen te zijn in Killeberg. Ze waren eindelijk aan de beurt om ingekort te worden. Laten we hopen dat ik met de rest van de gordijnen niet weer 2,5 jaar ga wachten.

Waar we sowieso niet 2,5 jaar op hoeven te wachten, is onze nieuwe bank. Van al dat wachten word je best lamlendig, dus ik heb het internet uitgelezen en halverwege vond ik een hele mooie bank. Maar wel eentje die nú in de korting is en dus moesten we afgelopen zondag snelsnel op en neer naar Malmö. Niet omdat de kortingsactie bijna was afgelopen, maar omdat F1 om 15u zou beginnen. Maar dat terzijde.

Aangezien Milla het allermeest gebruik zal maken van de bank, passen we de kleur op haar aan. Maar dat lijkt me logisch. Deze week hakken we de knoop door over de precieze vorm van de bank en dan zal ik over een week of vier/vijf wel laten zien hoe mooi de nieuwe bank is. Alleen moet de woonkamer dan wel eerst af zijn, dus wellicht wordt het zes weken. Of zeven. We zullen zien.

#157

Ik weet dat er bizarre temperaturen in Nederland zijn (/geweest), maar ik trek die 30+ hier in Zweden ook echt heel slecht. Ons huis wordt ook vrij warm, maar in tegenstelling dat mijn flatje in Nederland, koelt het ’s avonds ook weer genoeg af. Dat dan weer wel.

Door de hitte gebeurt er hier alleen heel weinig. Wat we nog wel doen, gaat traag. En omdat we inmiddels in de plintenfase zitten, zie je niet eens wat we doen. Maar toch ook weer wel, want jemig, zo’n kleine plint maakt me toch een wereld van verschil. Dat is eigenlijk ook precies de reden waarom ik de plinten van de vorige eigenaren weg wilden hebben, dat waren gewoon gruwelijke tierelantijnplinten. En ik wil basic, dus nu hebben we basic.

Maar vergis je niet, dat we nu één kamer met plinten hebben, wil niet zeggen dat we snel door de plintenfase heen zullen zijn. Er moeten nog twee (slaap-)kamers, een woonkamer, keuken én hal. Maar die laatste drie moeten eerst nog door wat andere fases heen… Wordt vervolgd dus. Maar waarschijnlijk niet komende week, want er is ondertussen ook 7 kuub hout geleverd om de winter door te komen en alle 7 kuubs hout moeten nog gestapeld worden, dat zullen ook wel minimaal 7 avonden werk zijn.

#156

De nietszeggende foto van vorige week werkte wel goed, dus ik heb er weer een gemaakt.

Dit is wat ik ’s ochtends zie als ik opsta en de woonkamer binnen loop. Ik zou me enorm kunnen irriteren aan de schoenenkast, de gipsplaten, de niet bestaande inrichting en een berg ongeplaatste plinten, maar dat doe ik niet. Het licht dat door de bomen op onze gordijnen valt is zó mooi, dan vergeet je de puinzooi gewoon.

Je kan door diezelfde bomen ook het bos zien dat achter ons huis ligt en door/langs dat bos hebben we zondag eindelijk weer een wandeling gemaakt. En omdat dat zo goed ging, hebben we hetzelfde rondje gisteren ook maar weer eens gerend (na 3 maanden ‘stilzitten’). Nu kan het nog, want er is geen verlichting op dat rondje en begin augustus betekent in Zweden toch echt al bijna winter. Of herfst dan. Daar kan ik ook echt niet op wachten, dat moet wel fantastisch worden hier.

#155

Zoals voorspelt vorige week, zitten we nu echt in Broby. Met Milla en alles.

#155 — Milla ‘verstopt’ onder mijn kussen op haar eerste dag in Broby

We hebben woensdags nog zoveel mogelijk af proberen te maken en het een en ander opgeruimd, zodat we donderdag alles konden verhuizen. We zijn uiteindelijk drie keer met een IKEA karretje op en neer gereden en toen konden we Milla ophalen. Voor Milla werd dit een licht traumatische dag, maar die dacht misschien dat we haar weer 10 uur in de auto zouden opsluiten zoals de vorige verhuizing, maar het ging maar om 20 minuutjes. Dat heb ik haar wel 100 keer verteld, maar ze luistert niet. Nu 5 dagen na de verhuizing lijkt ze echt al goed gewend te zijn. Net als wij trouwens. Ik was een beetje bang dat ik door al het geklus en gedoe en door al het op en neer rijden van de afgelopen weken hélemaal klaar zou zijn met Broby en alles wat met Broby te maken heeft, maar niets is minder waar. Zodra we vrijdag even een rustig momentje hadden op de bank was het vooral genieten van ons huis. Ons half-affe huis, dat wel.

De foto slaat nergens op, maar ik lag zo fijn op de bank in onze nieuwe woonkamer. En het licht was zo mooi, want het eerste gordijn hing in de keuken om de zonnestralen wat te dempen. En dat zag ik door onze voormalig halfronde doorgang die nu gewoon recht is en dat hebben we zelf gefikst.

We hebben nog een hele lijst met to do‘s, want de hal is nog in originele maar gesloopte stijl, de kachel wil ik nog donkerder schilderen, de plinten moeten nog gekocht en geplaatst worden. Bovendien missen we nog wat gordijnen her en der en meubels. We missen allerlei meubels. De keuken is ingericht, maar verder zit alles in dozen. De badkamer mist nog een sifon, die wel ein-de-lijk door IKEA is nageleverd, maar die niet geïnstalleerd kan worden, want zomer en dan gaan alle installateurs wekenlang op vakantie. En met installateurs bedoel ik ALLE ZWEDEN. Tom en ik zijn sinds gisteren wel weer aan het werk, want onze integratie verloopt wat dat betreft niet zo spoedig. Maar het is fijn, met een werkritme functioneer ik toch beter dan met oneindige klusdagen.

Dus wij zijn voorlopig weer gewoon aan het werk en maken ondertussen ons huis beetje bij beetje meer af. We zullen wel zien wat er volgende week afgestreept kan worden van onze lijst.

#154

Mijn eerste blog vanuit Broby. Niet omdat we al verhuisd zijn, maar omdat we overmorgen óf overovermorgen gaan verhuizen en er moeten nog dingen af. We hebben er inmiddels al een hele vakantieweek op zitten en er zijn een heleboel to do’s afgestreept in de tussentijd. Maar toch is het huis in de huidige staat niet bepaald bewoonbaar. Vandaag hebben we al twee voormalig ronde doorgangen rechter gemaakt, 200m plint besteld, keukentegeltjes geschilderd en een halve keuken geschilderd. We gaan zo nog verder met het behangen van de woonkamer en een stukje keuken en misschien een stukje hal en dan zien we morgen wel weer verder.

De keukenkastjes gaan we nog wit (laten) spuiten te zijner tijd. Dit kan zo niet natuurlijk.

Volgende week echt vanuit Broby. Dan is Milla er ook bij en alles, ik kan niet wachten!