Categorie: Broby

Ik weet dat er bizarre temperaturen in Nederland zijn (/geweest), maar ik trek die 30+ hier in Zweden ook echt heel slecht. Ons huis wordt ook vrij warm, maar in tegenstelling dat mijn flatje in Nederland, koelt het ’s avonds ook weer genoeg af. Dat dan weer wel.

Door de hitte gebeurt er hier alleen heel weinig. Wat we nog wel doen, gaat traag. En omdat we inmiddels in de plintenfase zitten, zie je niet eens wat we doen. Maar toch ook weer wel, want jemig, zo’n kleine plint maakt me toch een wereld van verschil. Dat is eigenlijk ook precies de reden waarom ik de plinten van de vorige eigenaren weg wilden hebben, dat waren gewoon gruwelijke tierelantijnplinten. En ik wil basic, dus nu hebben we basic.

Maar vergis je niet, dat we nu één kamer met plinten hebben, wil niet zeggen dat we snel door de plintenfase heen zullen zijn. Er moeten nog twee (slaap-)kamers, een woonkamer, keuken én hal. Maar die laatste drie moeten eerst nog door wat andere fases heen… Wordt vervolgd dus. Maar waarschijnlijk niet komende week, want er is ondertussen ook 7 kuub hout geleverd om de winter door te komen en alle 7 kuubs hout moeten nog gestapeld worden, dat zullen ook wel minimaal 7 avonden werk zijn.

Zoals voorspelt vorige week, zitten we nu echt in Broby. Met Milla en alles.

We hebben woensdags nog zoveel mogelijk af proberen te maken en het een en ander opgeruimd, zodat we donderdag alles konden verhuizen. We zijn uiteindelijk drie keer met een IKEA karretje op en neer gereden en toen konden we Milla ophalen. Voor Milla werd dit een licht traumatische dag, maar die dacht misschien dat we haar weer 10 uur in de auto zouden opsluiten zoals de vorige verhuizing, maar het ging maar om 20 minuutjes. Dat heb ik haar wel 100 keer verteld, maar ze luistert niet. Nu 5 dagen na de verhuizing lijkt ze echt al goed gewend te zijn. Net als wij trouwens. Ik was een beetje bang dat ik door al het geklus en gedoe en door al het op en neer rijden van de afgelopen weken hélemaal klaar zou zijn met Broby en alles wat met Broby te maken heeft, maar niets is minder waar. Zodra we vrijdag even een rustig momentje hadden op de bank was het vooral genieten van ons huis. Ons half-affe huis, dat wel.

De foto slaat nergens op, maar ik lag zo fijn op de bank in onze nieuwe woonkamer. En het licht was zo mooi, want het eerste gordijn hing in de keuken om de zonnestralen wat te dempen. En dat zag ik door onze voormalig halfronde doorgang die nu gewoon recht is en dat hebben we zelf gefikst.

We hebben nog een hele lijst met to do‘s, want de hal is nog in originele maar gesloopte stijl, de kachel wil ik nog donkerder schilderen, de plinten moeten nog gekocht en geplaatst worden. Bovendien missen we nog wat gordijnen her en der en meubels. We missen allerlei meubels. De keuken is ingericht, maar verder zit alles in dozen. De badkamer mist nog een sifon, die wel ein-de-lijk door IKEA is nageleverd, maar die niet geïnstalleerd kan worden, want zomer en dan gaan alle installateurs wekenlang op vakantie. En met installateurs bedoel ik ALLE ZWEDEN. Tom en ik zijn sinds gisteren wel weer aan het werk, want onze integratie verloopt wat dat betreft niet zo spoedig. Maar het is fijn, met een werkritme functioneer ik toch beter dan met oneindige klusdagen.

Dus wij zijn voorlopig weer gewoon aan het werk en maken ondertussen ons huis beetje bij beetje meer af. We zullen wel zien wat er volgende week afgestreept kan worden van onze lijst.

Mijn eerste blog vanuit Broby. Niet omdat we al verhuisd zijn, maar omdat we overmorgen óf overovermorgen gaan verhuizen en er moeten nog dingen af. We hebben er inmiddels al een hele vakantieweek op zitten en er zijn een heleboel to do’s afgestreept in de tussentijd. Maar toch is het huis in de huidige staat niet bepaald bewoonbaar. Vandaag hebben we al twee voormalig ronde doorgangen rechter gemaakt, 200m plint besteld, keukentegeltjes geschilderd en een halve keuken geschilderd. We gaan zo nog verder met het behangen van de woonkamer en een stukje keuken en misschien een stukje hal en dan zien we morgen wel weer verder.

De keukenkastjes gaan we nog wit (laten) spuiten te zijner tijd. Dit kan zo niet natuurlijk.

Volgende week echt vanuit Broby. Dan is Milla er ook bij en alles, ik kan niet wachten!

Week 153 en verjaardag 34! Want verjaardagen gaan gewoon door ookal ben je druk met klussen en/of verhuizen. Speciaal voor de gelegenheid was zusje weer deze kant opgekomen.

Niet echt vrijwillig zoals je misschien kan zien, maar toch ook weer wel.

Tom en ik hebben ons afgelopen week vooral beziggehouden met de plafonds aan de ene kant en de vloeren aan de andere kant.

En dan ziet het voorlopige eindresultaat er zo uit:

Ik zeg voorlopig, want er moeten natuurlijk nog plintjes (golvsockel, taklist én foder) geplaatst worden, maar dat komt later wel. In deze kamers kunnen we in ieder geval wonen nu.

Alleen doen we dat nog niet, misschien volgende week. Dat zien we dan wel weer.

Voor we het over de hele afgelopen week hebben, moet ik nog even teruggaan naar vorige week dinsdag. Ik schrijf bijna altijd vooruit namelijk, dus meestal wordt de hele dinsdag niet meegenomen, maar dat kan echt niet in dit geval.

Dinsdag was namelijk een hele enerverende dag. Die begon al heel vroeg met een hysterische eekhoorn die bij ons wilde komen wonen ofzo?! En zichzelf bijna door onze hordeur ramde?! Maar Milla stond aan de andere kant van de hordeur te blazen en ik stond ernaast te gillen en die eekhoorn maar tegen de deur rammen. Heel bizar. Pas toen ik Tom erbij riep, rende ‘ie weg. Dus nu is het net of het nooit is gebeurd, maar Milla en ik weten wel beter en we hebben beide een eekhoorntrauma opgelopen voor de rest van ons leven.

Om het wildlife gehalte van die dag nog iets op te halen, zag ik diezelfde dag mijn eerste echte eland in het echt en in het wild. En dat na bijna drie jaar in Zweden te hebben gewoond. Tom had natuurlijk al in z’n derde maand in Zweden víer elanden gespot op één dag, maar goed. Verschil moet er zijn. Hij/zij liep trouwens gewoon hier in Killeberg rond, dat blijf ik dan toch wel het meest fascinerende vinden.

De rest van de week was vrij rustig wat betreft (on-)gedierte. We hebben ons voornamelijk in Broby beziggehouden met schilderen. En voor de verandering hebben we ook een kamer behangen.

Op bovenstaande foto zie je ook nog een ondervloer. Daar lag eerst nog een vloer overheen. Die hebben we eruit gesloopt, want ik ben allergisch voor teveel verschillende vloeren in één huis*. Het had een laminaatvloer geweest moeten zijn, maar nadat we met veel moeite het eerste ‘laminaat’ stukje eruit gesloopt hadden, bleek het parket te zijn geweest. OEPS.

Nu gaan we er echt laminaat in leggen. Dan klopt de makelaarsbrochure ook weer, wel zo prettig.

*De drie slaapkamers hadden alledrie een andere vloer, ten opzichte van elkaar en van de woonkamer/keuken. Waarom doen mensen dat?!

We hebben een kleur gekozen! Een basiskleur dan, want aan de rest ben ik gewoon totaal niet meer toegekomen. Maar de meeste muren gaan we met eiwit schilderen. Niet echt eiwit natuurlijk, maar zo heet het. Of eigenlijk ook niet, maar eischaalwit is te lang om elke keer te zeggen, dus we krijgen eiwit.

Maar we zijn nog helemaal niet met eiwit aan het schilderen. Wel bijna gelukkig. Maar het is morgen (!) ookal juli (!), dus we zullen wel moeten. In juli moeten we namelijk verhuizen. Tussen al het schuren en spackelen door hebben we wel al af en toe spullen meeverhuisd naar Broby, maar al met al staat ons hele leven nog oningepakt in Killeberg.

Verder wil ik afgelopen week en dan met name de temperaturen van afgelopen week snel vergeten. Het is inmiddels meer dan 10 graden koeler hier, dus ik leef weer en we kunnen vanavond verder in huis.

En ik zal eens wat gaan inpakken hier.

En lichtelijk paniekeren over het feit dat mijn verjaardag al over twee weken is.

We hebben weer een badkamer! Of nouja, we hadden natuurlijk altijd al een badkamer in de kelder, maar nu hebben we er weer een bij op de begane grond.

Ondanks dat we hebben gekozen om de badkamer groter te laten maken, is ‘ie nog steeds zo klein dat er niet meer dan dit tegelijk op de foto kan. Maar. HEEL BLIJ MEE.

In de tussentijd hebben we ook met een week vertraging de verjaardag van zusje gevierd.

Maar ook gewoon heel handig. Terwijl ik aan het spackelen was en Tom aan het schuren, was Heleen aan het schilderen.

Zo zijn we in één weekend weer veel meer opgeschoten dan eigenlijk mogelijk. Ik moet alleen wel heel snel een kleur gaan kiezen nu, want er moet naast grondverf toch ook echt nog normale verf op de muren komen. En dat moet af voor we het plafond en de vloeren kunnen fixen. Keuzestress dus. Maar we zien volgende week wel wat het is geworden.

Hoop ik.

Het tweede weekend met gipsplaten leverde beduidend minder spierpijn op. Het is bijna -maar toch niet helemaal- jammer dat we nu klaar zijn met die platen, nu mijn lichaam eraan gewend is.

Maar niet getreurd, de volgende stap is nog veel vreselijker. Spackelen. Ik ben al dagen aan het spackelen en er is nog geen eind in zicht.

Nou moet ik toegeven dat ik het spackelen, als we sommige hoeken naast deuren wegdenken, best leuk vind. Maar dan dat schuren en wéér spackelen. Wie verzint dat?!

Er zijn gelukkig ook dingen in huis waar wel een eind aan lijkt te komen.

De badkamer wordt morgen afgemonteerd! Ik ben zó blij met onze tegelkeuze. En ik ben zó benieuwd hoe het geheel er uit gaat zien. Maar dat zal ik donderdag wel zien. Als ik weer verder ga spackelen/schuren/spackelen/schuren/etc.

Tot slot nog even iets anders. We hebben voor onze verjaardagen een prachtige grasmaaier gekregen van Toms ouders. Kijk nou, wat een plaatje!

Ik heb eergisteren een soortvan planning gemaakt voor de komende twee maanden. We zijn niet klaar in huis voor we verhuizen was mijn conclusie. En ik realiseer me nu dus ook dat ik de komende twee à drie maanden niks anders ga meemaken dan klussen in huis. Dus ik ga ook niks anders te schrijven hebben dan over klussen in huis. Dan weet je het vast.

We hebben ons afgelopen weekend beziggehouden met de muren. Al moesten we donderdag eerst in recordtijd een berg gipsplaten in een kar laden, naar Broby rijden en daar weer uitladen om de kar weer op tijd in te kunnen leveren. Ik had daar twee dagen later nog spierpijn van, maar daar had onze planning geen boodschap aan, want die gipsplaten moesten ook nog tegen de muur.

Dat ging best aardig voor een eerste keer gipsplaten plaatsen ooit. Al heb ik nu dus nog stééds spierpijn van donderdag én zaterdag.

Tom schroefde de platen vast en ik sneed en zaagde ze op maat. Daar had alleen niet iedereen evenveel vertrouwen in, want de ongelijke gaten voor de stopcontacten konden nóóit in een keer goed zijn, aldus een zeker iemand met een boormachine in de hand.

Maar het was wel goed natuurlijk. Nog één kamer te gaan met gipsplaten en dan kunnen ze gespackeld en geschilderd worden. En daarna hoeven er alleen nog maar plafondpanelen en een vloertje in. En dán moet de rest van de woning nog opgeknapt worden.. Terwijl we toch echt een zogoedalsklaar huis hadden gekocht.