Ik weet niet of ik ooit meer klaar met de hitte ben geweest dan nu? Wellicht was ik dat in 2018 ook wel, denk ik haast wel. Maar toen zat ik niet in een huis waar vanalles gedaan moet worden en nu wel. Maar nu WIL IK NIKS MEER. Behalve wachten op de herfst.
Hier lijkt Milla misschien ook niet zo blij met de hitte, maar ze gaat er zelf liggen! Echt genieten hoor, vol in de zon. We laten de afgelopen twee weken eigenlijk alle gordijnen zoveel mogelijk dicht, maar zodra we eentje open laten, ligt de witte pluizebol precies in de zonnestralen weg te smelten. Tom werkt ook elke avond buiten. Hij stapelt hout, maait gras, plukt onkruid, fixt de dakgoot. En het koelt heus wel wat af ’s avonds, maar 28 graden is nog steeds 29 graden te veel voor mij. Dus ja, ieder z’n ding denk ik maar. En mijn ding is wachten. Wachtenwachtenwachten.
Maar ok, ik heb wel wat gedaan. Ik heb gordijnen ingekort. De slaapkamergordijnen zelfs. Die al 2,5 jaar te lang hingen te zijn in Killeberg. Ze waren eindelijk aan de beurt om ingekort te worden. Laten we hopen dat ik met de rest van de gordijnen niet weer 2,5 jaar ga wachten.
Waar we sowieso niet 2,5 jaar op hoeven te wachten, is onze nieuwe bank. Van al dat wachten word je best lamlendig, dus ik heb het internet uitgelezen en halverwege vond ik een hele mooie bank. Maar wel eentje die nú in de korting is en dus moesten we afgelopen zondag snelsnel op en neer naar Malmö. Niet omdat de kortingsactie bijna was afgelopen, maar omdat F1 om 15u zou beginnen. Maar dat terzijde.
Aangezien Milla het allermeest gebruik zal maken van de bank, passen we de kleur op haar aan. Maar dat lijkt me logisch. Deze week hakken we de knoop door over de precieze vorm van de bank en dan zal ik over een week of vier/vijf wel laten zien hoe mooi de nieuwe bank is. Alleen moet de woonkamer dan wel eerst af zijn, dus wellicht wordt het zes weken. Of zeven. We zullen zien.