Om te beginnen kan ik mededelen dat de trampoline is opgehaald. Goed nieuws dus. Minder goed nieuws is dat ‘ie op dezelfde plek is teruggezet en nog steeds niet vaststaat, dus hopelijk demonteren ze hem nog even voor de volgende storm. Anders zitten we straks weer met een ongewenste trampoline in de tuin of door het raam. En daar hebben we niet zo’n zin in en ook helemaal geen tijd voor.
Waar we wel tijd voor hebben (moeten maken), is een bezoek aan IKEA om nog wat baby- en huisspullen te kopen. Ik was zaterdag enthousiast naar de IKEA website gesurfd om alles online te bestellen en te laten bezorgen, maar de eerst mogelijke bezorgdatum bleek 11 februari te zijn en dat komt mij iets te akelig dichtbij eind februari. Dus zondag stonden we precies op openingstijd op de parkeerplaats van IKEA Älmhult. Alleen loop ik tegenwoordig zo traag dat half Älmhult alweer binnen was tegen de tijd dat wij bij de ingang arriveerden. Maar goed, ik had mijn online boodschappenlijstje, dus eigenlijk hoefden we alleen wat dozen uit het magazijn te halen. Ook weer in slow motion natuurlijk, maar het is gelukt. We kunnen komend weekend alvast een babybed-bedje in elkaar gaan zetten, hoewel we die heel zeer waarschijnlijk voorlopig toch niet gebruiken omdat we allang een bedsidecrib-bedje in huis hebben. Maar toch.
Het gekke is dat de bebis al voor bijna 90% af is. Tot voor kort dacht ik nog een maand of drie voorbereidingstijd te hebben, maar nu is het einde van januari aangebroken en zitten we al in week 36 (?!). Ik ben vanaf de zomer vrij overtuigd geweest van een maart-kindje, maar nu weet ik het niet zo zeker meer. Soms lijkt het wel alsof er al een alternatieve uitgang gezocht wordt, via mijn ribben bij voorkeur. Dat kan natuurlijk niet en is ook niet nodig, want de bebis ligt al zeker 15 weken met het hoofdje naar beneden, dus hoe moeilijk kan het zijn? Maar ik krijg helaas voorlopig nog niet uitgelegd dat trappen tegen míjn ribben geen zin heeft en dat niemand daarbij gebaat is. En ik heb het toch al in twee talen geprobeerd inmiddels.
Maar door de lichte stress die opkwam bij het idee van een februari-kindje heb ik afgelopen dagen wel fijn progressie kunnen maken qua förlössningsbrev, bb-väska en het mogelijke geboortekaartje. Daar heb ik alleen geen Zweeds woord voor, want ik denk nog steeds dat dat niet bestaat hier.