Mijlpaaltje hoor. Jarenlang heb ik alleen maar gedroomd over wonen in Zweden en nu heb ik er alweer 200 weken opzitten in dit land.
Inmiddels werk ik weer 32 uur in de week in plaats van 24. En dat is best wel ok, want er was vaak toch wel werk voor 32 uur die dan in 24 uur gepropt moest worden.
Op één van mijn fietstochtjes naar huis realiseerde ik me wel dat ik nog niet helemaal bij ben, seizoentechnisch bedoel ik dan. Hoewel het volkomen logisch is dat het warmer dan 20 graden kan worden in juni, was ik enigszins in shock door de hitte. Het is de laatste jaren ook niet echt mogelijk voor het weer om rustig op te warmen. Nee, het moet gelijk van 10 naar 25. Zo onhandig. Gelukkig heb ik de maximale trapondersteuning op mijn fiets niet vaak in gebruik, maar met dit weer komt die wel heel erg van pas. Heb ik toch een soort reserve.
Gek genoeg had ik dit weekend wel tijd én energie om wat streepjes op papier te zetten.
Misschien was het bezoek aan het tekeningenmuseum laatst super inspirerend? Of misschien was het een tijdelijke vlaag van verstandsverbijstering door de plotselinge hoge temperaturen.
Of misschien wordt dit wel de eerste zomer ooit die ik niet als een lusteloos hoopje ellendigheid doorbreng.
Zou wat zijn.