Mededeling vooraf: ik gebruik alleen slechte kwaliteit mobiele foto’s in dit bericht. Einde mededeling.
De derde week was een rare week. Steeds vaker schoot door mijn hoofd dat Tom toch echt weer naar Nederland zou gaan.
Eten in Varberg
We hebben gelukkig een hele fijne tijd gehad in Zweden en als afsluiter bezochten we woensdag het Varberg stadshotell en Asia spa. Maar na wat ronddobberen (en aquajoggen met de stroom mee), een heerlijk driegangenmenu en uiteindelijk ook een lekker ontbijt, moesten we toch de auto in richting Göteborg. Ik hou niet zo van afscheid en dingen, dus ik kan hier kort over zijn; het was vreselijk. Gelukkig kent niemand mij in Göteborg, dus dat ik huilend in tram 3 richting Redbergsplatsen zat, deed niemand wat. En mij ook niet, dat scheelt. Eenmaal aangekomen op Redbergsplatsen werd ik op de bank van mijn zusje geïnstalleerd met een dekentje, een kopje thee en Jakie (spelling?), het knuffelschildpadje. Je zou kunnen zeggen dat alles weer goed was, maar dat was niet echt zo, maar ik ben blij dat ik mijn allerbeste zusje zo dichtbij heb.
Twee keer twee zussen.
Uiteindelijk ben ik zondag weer naar huis gegaan, maar niet nadat we eerst: hebben geluncht tussen ca. 300 keycords -met mensen eraan vast-, taco’s hebben gegeten met/zonder vlees, beide hetzelfde boek hebben aangeschaft (nieuwste van Fredrik Backman, yes!), nog meer hebben gegeten, spelletjes hebben gespeeld en ’tarte tatin’ hebben leren uitspreken op z’n Deens.
Nu ga ik op weg naar Motala. Ca. 300 km in mijn eigen (!!!) Saab.
nu moet ik ook een beetje huilen…
doe je Bo en Kerstin de groeten van mij?