Ik had vanmiddag een gesprek met een collega over vorige week dinsdag. En of we toen werkten. En zo ja, hoe laat dan. En met wie. We wisten het allebei niet meer. Volgens ons rooster waren we allebei aanwezig en een andere collega zag dat hij vorige week dinsdag een mail had verstuurd, dus hij was sowieso aanwezig. Maar ook daar hadden we geen herinnering meer aan.
En zo gaat dat met elke dag van elke week en elke maand. Ze vloeien in elkaar over alsof er niks aan de hand is. Terwijl er om ons heen natuurlijk heel veel aan de hand is. Maar als je in Killeberg woont en in Glimåkra werkt, krijg je maar weinig mee van de rest van de buitenwereld heb ik gemerkt. De nieuwsberichten uit Nederland over al dan wel of niet verplichte mondkapjes zijn totaal niet te plaatsen in de wereld waarin wij leven.
Toch reden we afgelopen weekend ook naar IKEA en zijn we bij de parkeerplaats omgekeerd omdat er naar ons idee iets teveel auto’s stonden. Dat dan weer wel.
Trouwens, ik wilde eigenlijk iets schrijven over de mintgroene bomen die we hier op onze wandelingen tegenkomen, maar ik heb geen foto’s, dus dan maar niet. Want zeg nou zelf, mintgroen.. Dat is erg ongeloofwaardig zonder foto’s en toch is het zo.