#101

En toen was ik 33. Zo blij mee, zo’n mooi getal. En wat een superverjaardag heb ik gehad!

Het begon donderdag al toen mijn zusje met deze ballonnen aan kwam zetten. Zij was extra vroeg vanuit Göteborg vertrokken om mij hiermee te verrassen en ik was extra vroeg gestopt met werken om haar met mijn aanwezigheid te verrassen. Goed begin dus. Maar het superlange verjaardagsweekend kon nu wel beginnen.

Vrijdag zijn we een stukje gaan wandelen bij Linnés Råshult. Het weer is nogal gek geweest afgelopen week, maar wij hadden deze wandeling precies goed getimed.

’s Avonds oefende ik alvast met het maken van een tompouce voor mijn verjaardag. Nou bleek dat later allemaal niet meer nodig te zijn, maar het was wel lekker.

De volgende dag werd er nog gekker weer voorspeld, dus we hingen voornamelijk op de bank met Chernobyl en The Great British Bake Off voor de afwisseling. ’s Middags reden we nog wel even naar Markaryd om voor de kattenfamilie van de puppy te zorgen. Ik ging vroeg naar bed en de rest zogenaamd ook, alleen zijn die ’s nachts nog opgestaan om de boel nog meer te versieren.

Zondag de 14e begon met een verjaardagscroissant en een hele boel cadeautjes en telefoontjes. En gelijk daarna de keuken in om een lunch te maken met zonder gluten en melk proteïne voor mijn Zweedse familie.

Die waren namelijk bezig met een tour door Zuid-Zweden en konden daarom op mijn verjaardag zijn. Voor het eerst ooit, want in 2004 kwam ik pas na mijn verjaardag in Zweden en ik vertrok in 2005 voor mijn verjaardag weer naar Nederland.

Ze hadden alles mee om een echte Zweedse verjaardagstaart voor mij te maken, dus die hebben we na de lunch ook nog opgegeten. Hierbij leerden we tevens het grootste cultuurverschil tussen Nederland en Zweden kennen. In Zweden eet je taart blijkbaar met een lepel?

Uiteindelijk moesten zowel mijn zusje als de familie weer door met hun eigen leven en hebben Tom en ik mijn verjaardag afgesloten met het terugkijken van de F1. Ook belangrijk.

Tot slot nog even wat speciale aandacht voor dit skitterende cadeau van Tom. Ik loop al anderhalf jaar rond met mijn Fitbit Flex 2, maar die is op sommige punten toch wat beperkt. En hoewel ik niet altijd de tijd bij me hoef te dragen, vind ik dit wel een hele geinige toevoeging op mijn nieuwe Fitbit Versa. De tijd in woorden, prachtig. Daarnaast telt ie ook nog steeds mijn stappen en mijn slaap en kan ik er mee betalen en ik moet er nog even induiken, want volgens mij kan ik er gewoon in gaan leven zo veelzijdig.

Ik denk niet dat er volgende week weer zo’n lang verhaal verschijnt, maar wie weet. De puppy is weer naar huis, dus wellicht ontdekken we wel weer hoeveel tijd we over hebben om iets met ons leven te doen.