Afgelopen vrijdag ben ik op en neer naar Växjö gereden om Tom weg te brengen. En afgelopen zondag ben ik wéér op en neer naar Växjö gereden om Tom op te halen. Maar hij zat niet alleen in het vliegtuig. Dat zou sowieso een beetje raar zijn, omdat hij geen vliegbrevet heeft, dus er zou minimaal een piloot bij hem in het vliegtuig gezeten moeten hebben. Maar goed, ik dwaal af, want waar het mij om ging, is dat Janine ook in het vliegtuig zat! En die is nu hier! Voor een hele week! Wat een luxe.
Vandaag is Janine met haar drone door de mist gaan vliegen, terwijl ik mijn rondjes rende. Morgen staan er weer hele andere dingen op de planning, en donderdag ook en in het weekend sowieso, maar dat volgt nog. Volgende week, denk ik zo.
Volgens mij is het vorige week Sinterklaas geweest. De laatste aflevering van het Sinterklaasjournaal was megaontroerend, dus ik ben maar wat blij dat we daar weer even een jaartje van kunnen bijkomen.
Naast Sinterklaas is er niet veel gebeurd afgelopen week. We hebben zaterdag met vrienden gegeten bij de plaatselijke Chinees van Älmhult. Dat was supergezellig en ze hebben satésaus (!). En verder heb ik vooral veldrijden/schaatsen/biathlon gekeken. En een hele oude documentaire over de beginjaren van IKEA. Die mocht ik op de valreep* lenen van mijn manager. Dat hele IKEA is en blijft een fascinerend verhaal.
Verder blijft het te grauw om ook maar iets te ondernemen. Maar dat zullen we komende/volgende week toch wel gaan doen, want dan krijgen we hoogwaardig bezoek uit Nederland. ZININ!
Maar goed, daarvoor zijn we hier niet. Afgelopen week hebben we afscheid moeten nemen van november. Een maand die voorbij is gevlogen in duisternis én afwachting van nieuws. Tot afgelopen vrijdag.
Vrijdag was een goeie dag om verschillende redenen. Op de eerste plaats heb ik mijn baan opgezegd*, op de tweede plaats ging het gelijk daarna sneeuwen en op de derde plaats begon later ook de zon nog te schijnen. En aangezien we de zon hier al zeker een maand niet gezien hebben, heb ik het gelijk op foto vastgelegd.
2019-11-29, kwart over drie, een historisch moment in de geschiedenis van de tijd; de zon schijnt in Killeberg (en gaat ookal bijna onder)
Het weekend heb ik me vooral bezig gehouden met het opzetten van de kerstboom, het wandelen naar een kerstmarkt door de ijskou en het kijken van het begin van het biathlon seizoen én het einde van het Formule 1 seizoen.
Gister heb ik nog een keer mijn leven gewaagd -de wegen zijn hier momenteel van ijs in plaats van asfalt- en een wandelingetje door de kou gemaakt, want het einde van deze sneeuw is alweer in zicht.
Je zou je toch spontaan voor de plaatselijke voetbalclub aanmelden als het veld er zo bij ligt. Toch? Ja toch zeker? Of ligt dat aan mij?
*maar daar hebben we het later nog wel over. Voor vragen kan je terecht bij mij.
Ik las gisteren dat er in Nederland nog relatief veel bladeren aan de bomen zitten door het stabiele weer. Toen keek ik hier naar buiten en zag ik… niks, want het is hier al zeker drie weken stabiel donker. Maar voordat ik hier geen hand voor ogen meer kon zien, zaten er ook al echt geen blaadjes meer aan de bomen. Blijft me verbazen dat de herfst in Nederland zo laat op gang komt, terwijl ik al plannen maak om de kerstboom op te gaan zetten. (En dat gaan we dus komend weekend doen!!!)
Maar nog even over het donker. Ik overdrijf niet. Al noemen ze het hier niet donker, maar solfattig. Van 1 tot en met 20 november hebben ze nog geen 15 zonuren geteld hier en ik kan je vertellen dat er tussen 20 en 26 november alles bij elkaar zeker wel 0 zonuren bij zijn gekomen. 15 zonuren in een hele maand. Dat is een halfuur zon per dag als je het netjes uitrekent. Maar in werkelijkheid was het misschien 2,5 middag zon in héél november. Wat is het toch een mooie maand.
Maar er lijkt verandering in te komen. Vanaf de allerlaatste dag van november zou de zon weer moeten gaan schijnen. En tegelijkertijd zakt de temperatuur dan nog wat graden richting het nulpunt. Een prima vooruitzicht.
Na weer wat uurtjes op kantoor doorgebracht te hebben, moest ik ter compensatie ook wat uurtjes buiten doorbrengen. Dus reden we vorige week vanuit ons gehucht naar een ander gehucht om even een rondje rond een meer te wandelen.
Hjärtasjö
Zo grauw als het hier lijkt, zo was het ook. Maar daar heb ik geen problemen mee. Dat je voor 15 uur weer bij je auto moet zijn, omdat je hem anders nooit meer terugvindt in het donker, ook prima. Maar dat de halve route onder water was gelopen, vond ik wel wat jammer. Gelukkig zijn er genoeg Zweden die hier ook rondjes lopen, dus er was op de meeste plekken een alternatief pad ontstaan.
Inmiddels is het 19 november 2019 (en is dit de samenvatting van week 119, moooooi) en afgezien van wat minuscule vlokjes heb ik nog geen sneeuw gezien. Toch wel teleurstellend, maar we hebben nog wat wintermaanden te gaan dus we houden hoop!
Omdat Tom klaar is met zijn oudnieuwe werk en pas later deze week begint met zijn nieuwnieuwe werk, hebben we wat tijd gehad om in de omgeving rond te rijden. We rijden voornamelijk rondjes langs woningen die te koop staan. En dan kom je dus ook langs dit soort prachtige plekken.
Ik heb begrepen dat in Nederland het sinterklaasjournaal weer is begonnen, dus ik heb de eerste aflevering er ook alweer opzitten. Héél benieuwd of dat allemaal wel goed komt, aangezien die hele stoomboot nog niet is vertrokken uit Spanje enzo.
Mijn lievelingsmaand der lievelingsmaanden is begonnen! November, het begin van de kou en meer plezier. Het wordt hier vandaag niet warmer dan 1℃ en het kan zometeen ook nog een beetje gaan sneeuwen zelfs. Alleen is het al donker hier, dus ik zal het nooit echt weten.
Wat ik vorige week allemaal heb gedaan, weet ik al niet meer. Hoera voor mijn huidige geheugen! Maar het weekend herinner ik me nog wel, want het schaatsen is begonnen, dus dat heb ik gekeken. En de finale van het WK rugby -beste sport ooit- natuurlijk. En formule 1. Het was een mooi sportweekend en het wordt alleen maar mooier natuurlijk met alle wintersporten die weer beginnen.
Gezelschap voor de tv
Mijn enige eigen sportiviteit bestond uit een wandelingetje in de stromende regen. Wat we niet voorzien hadden natuurlijk, maar ja, “we waren er nou toch”. Plus we hebben een kachel, dus dat warmt prima op als je eenmaal weer thuis bent.
Afgelopen weekend maakte ik een reisje naar Göteborg. Met de trein, want dat is wel zo veilig als je je niet 3 uur achter elkaar kan concentreren. Op de heenweg heb ik wel een groot deel van mijn autoroute gevolgd, dus dat was lekker herkenbaar.
Net als deze tussenstop. Altijd leuk om een IKEA artikel te passeren.
Net voorbij Ängelholm zag ik allemaal grote huizen met mooie raampartijen richting het spoor en ik denk: hoezo?! En dan kijk ik naar rechts en zie de zee! En wat is dit toch ook een debiel land soms. Waarom moet er altijd overal een spoor tussen huizen en het water van de zee of een willekeurig meer? Wáárom, Zweden?!
Maar ook, wat is dit land toch debiel mooi. Nog een reden om niet met de auto te willen gaan, want ik was zo 10 keer de weg af gereden omdat ik me zou zitten te vergapen aan de verkleurende bomen.
In Göteborg heb ik samen met mijn zusje een druk weekend gehad. We moesten een nieuwe serie kijken, wandelen, badderen in Hagabadet, eten en met exploderende kittens spelen en ja, dan is je weekend zo om.
Een paar weken geleden schreef ik nog dat mijn leven de laatste tijd vooral bestond uit werkenslapenwerkenslapenwerkenslapenwerken. Nu zit ik al een paar weken thuis en ziet mijn leven er gelukkig een stuk gevarieerder uit -ookal is dat maar tijdelijk-.
Ik ben natuurlijk de koningin van de structuur, dus mijn dagen zien er wel allemaal vrijwel hetzelfde uit. Laten we het eens doornemen:
Ik word ergens tussen 6 en 7 uur wakker en dan heb ik wel een uurtje nodig om rustig te ontbijten en het internet van de afgelopen nacht te lezen. Daarna ga ik aan mijn tekentafel(tje) zitten en blijf ik daar tot en met de lunch. Maar ik neem soms wel korte pauzes omdat mijn inkt toch moet drogen.
Deze 10 uur zijn inmiddels klaar met de vriendelijke groetjes van mij in hardloopshirt
Tijdens de lunch bezoek ik het internet weer en kijk ik kook- of bakprogramma’s/ -filmpjes, want dat is altijd goed. Als mijn eten op is en ik ben uitgerust, ga ik de ene dag plusminus 25 minuten hardlopen en de andere dag plusminus 60 minuten wandelen. Om en om dus. Die dagelijkse structuur wijkt dus wel af en toe af, maar dan wel altijd op dezelfde manier, dus dat is ook een structuur (!).
Vandaag haalde ik de 4km weer eens
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de yoga, want de ene keer doe ik dat nog ’s middags voor het avondeten en de andere keer vlak voor ik naar bed ga. Mijn dag sluit ik sowieso altijd af met minimaal een kwartiertje mindfulness via headspace. Dat laatste is een aanrader voor alles en iedereen, want dat is gewoon zo. En dit alles herhalen we dan weer de volgende dag. En de dag daarna en de dag daarna. Etc.
Nu nog bedenken hoe ik dit leven (gedeeltelijk) ga toepassen op mijn werkdagen. En dan op zo’n manier dat beide vol te houden zijn.
Trouwens. Morgen is een speciale dag, maar daar morgen meer over.
Je zou denken dat Milla nog steeds blij is na nog een gezamenlijk weekje thuis, maar niks is minder waar.
“laat me met rust”
Ze verstopt zich en als ik haar dan vind, is ze boos. Maar als ik even een uurtje rustig wil tekenen, moet ze erbij. Maar dat mag niet, dus dan is ze weer boos. Niet makkelijk dus.
Testtesttest
Verder hebben we afgelopen weekend iets nieuws geprobeerd voor de ontspanning. We zijn naar Växjö gereden om een uurtje te drijven, ookwel floaten of flyta afhankelijk van welke taal je voorkeur heeft. Het bestaat al járen, maar ik had het nog nooit gedaan en ik weet niet zo goed waarom niet, want het is heerlijk. Sindsdien komt mijn energie ook weer beetje bij beetje terug. Maar of het nou door de floating komt? Of gewoon door de tijd of door beide? Geen idee, maar we zien wel hoe het deze week gaat.
