En toen waren we weer in Zweden. Hoewel we pas afgelopen donderdag terugvlogen, voelt het alsof we al weer weken verder zijn. Net zoals het weekje in Nederland voelde als een maand. Blijft toch fascinerend, die tijd. En daar kom ik zo nog even op terug.
Onze laatste dag in Nederland brachten we door in het zuiden. Met eerst familiebezoek en als afsluiter het lekkerste eten van het jaar. Gewoon verkrijgbaar in Druten bij Old Skool (Dikke tip voor als je in de buurt bent en ook als je er een paar uur voor moet rijden.)
Inmiddels sta ik weer dagelijks om 6.25u op de trein naar Älmhult te wachten -en vandaag dit stukje te typen-. Als mijn wekker om 5u gaat, is het zelfs nog niet helemaal licht. Een duidelijk teken dat de herfst is begonnen hier. Al waren de vele paddenstoelen en langzaam verkleurende blaadjes tijdens onze wandeling afgelopen weekend ook wel een hint.
Nog even over die tijd. Komend weekend is mijn eerste expositie in Zweden. Ik doe mee aan de kunstronde van Älmhult. Heel benieuwd hoe ze hier naar mijn tekeningen (en de tijd) kijken.