We zijn weer een week verder, al voelt het alsof er minstens 3 weken voorbij zijn gevlogen. Dat zal met mijn bezoek aan Torekov te maken hebben. Woensdagochtend zat ik al vroeg in mijn auto om richting het westen te rijden. Omdat mijn TomTom en Google Maps het niet eens waren over de duur van de reis, nam ik het zekere voor het onzekere -want ik ben een dochter van mijn vader- en daar nog iets meer zekerheid bovenop -want sneeuw-, met als gevolg dat ik veel te vroeg was. Nou ligt Torekov bij Båstad en dat ligt dan weer bij de Zweedse kust, dus ik heb mijn extra tijd besteed aan een wandeling.
Hier ben ik echt net uit de auto en nog heel erg moe. Maar ik heb het vosje dat de weg overstak niet aangereden, dus ik was toch wel tevreden met de reis.
En ook heel tevreden met de locatie.
Omdat ik in Torekov was voor een werkopleiding, heb ik er alleen niet heel veel meer van gezien dan dit, dus ik moet nog eens terug.
Eenmaal weer thuis hebben Milla en ik ons voornamelijk op deze manier vermaakt:
Biathlon, schaatsen en Netflix voor mij. Slapen voor Milla.