Voor we verder gaan met oktober, even iets anders. Het is alweer vijf weken geleden dat we bij mijn zusje in Göteborg waren. En het is daarom ook vijf weken geleden dat wij onze tweede grote aankoop van dit jaar deden. Huisupdates -de eerste grote aankoop- schrijf ik hier voortdurend, maar er is nog geen één fietsupdate geweest. En dat terwijl ik er toch al meer dan 250km op heb zitten. Dat is zo’n beetje de afstand Groningen-Druten als je via de A6 zou rijden. (Waarom zou je dat doen?) Of zo’n 20 keer van Broby naar Glimåkra en weer terug.
Hoe bevalt het? Dat is denk ik de enige relevante vraag. Laten we dit even heel gestructureerd aanpakken met plus- en minpunten.
Om met de pluspunten te beginnen, mijn fitbit is heel trots op mijn dagelijkse beweging en ik voel me er ook goed bij. De tijd die het me kost, vind ik tot nu ook een dik pluspunt. In de auto had ik vaak niet eens de mogelijkheid om een liedje uit te zoeken, want dan was ik alweer ter plaatse, oftewel die rit is te kort. Nu heb ik zowel ’s ochtends als ’s middags bijna twintig minuten om mijn hoofd leeg te maken. Met zonder muziek, want dat vind ik gevaarlijk, dat dan weer wel. Dat ik überhaupt niet met de auto hoef, is natuurlijk ook een groot pluspunt. En vanaf de fiets zie ik beter hoe de wereld verandert van zomer naar herfst.
Dan de minpunten. Het eerste minpunt bestaat eigenlijk nog niet, maar verwacht ik al wel snel. En het sluit tevens aan bij mijn laatste pluspunt. Op een gegeven moment wordt de herfst een winter. Wordt het donker en blijft het donker en dan weet ik niet of het nog zo leuk is op de fiets. Gelukkig heb ik een prima fietspad mét verlichting, dus misschien valt het mee. Een ander minpunt is de eland die ik drie weken geleden aantrof op de weg hierboven. Je ziet iets verderop wel zo’n ‘waarschuwingsbord’, maar ik heb al zoveel van die borden gezien in mijn drie jaar in Zweden, maar de elanden zelf zie je niet. En toch al helemaal niet in de bewoonde wereld. Dacht ik. Nou was ik die dag gelukkig (?) met de auto omdat ik nog boodschappen moest doen, maar er liep dus gewoon een dikke vette eland voor mijn auto langs. Sindsdien kijk ik niet echt meer voor me op de fiets, maar tuur ik de bossen in. Je zult zo’n beest maar voor je fiets hebben?! Minpunt dus. En laten we dan ook maar het meest voor de hand liggende punt bespreken. De regen. Het regent hier wel eens en dan is fietsen gewoon minder leuk. Ik heb het al wel een paar keer gedaan en mijn regenpak functioneert prima, maar het is gewoon niet leuk. Punt. Maar het allerergste -en dit vind ik denk ik überhaupt het allerergste aan leven op deze aardbol- zijn de slakken. Ik ben voortdurend om die gore beesten aan het slalommen. Dan heb ik toch liever een eland voor mijn fiets dan een slak.
En ohja, de Batavus Zonar is sowieso een aanrader. Door de accu voel ik de heuvels niet eens. Behalve op de terugweg, want die fiets ik vaak met zonder ondersteuning. Maar ook dan, aanrader.
Op naar de volgende 250km.