Afgelopen donderdagavond heb ik rond 22 uur mijn zusje opgehaald van station Hässleholm. Er waren opvallend veel auto’s op de weg, maar (weer) geen dieren. (Gelukkig maar?)
En terwijl mijn zusje in alle gemak kon uitslapen en ’thuis’ zou ‘werken’, ging mijn wekker de volgende dag weer om 5.13 uur, omdat ik op kantoor werd verwacht. Gelukkig was het vrijdag, dat scheelt toch altijd een boel.
Vrijdagavond heeft Heleen nog heel optimistisch geprobeerd een puzzel van 1000 stukjes in 2 uur te maken, maar dat is niet helemaal (/helemaal niet) gelukt. Maar de rest van het weekend hebben we ons vooral bezig gehouden met Ik Vertrek en Wie is de Mol? En in mijn geval natuurlijk ook de Olumpische Spelen.
Als afsluiter stond er zondag nog een veganistische fika op het programma. Gewoon in Älmhult. Veel valt er echter niet over te zeggen, want behalve uit bananenbrood konden we nergens uit kiezen. Nou was het bananenbrood en de thee en de latte -die eigenlijk een cappuccino- moest zijn, best heel prima, maar toch wel wat karig. Maar goed, er is maar één veganistisch cafeetje in de wijde omtrek van Älmhult, dus ze zullen er wel mee wegkomen. Of niet. En dan is het toch fijn dat we er in ieder geval één keer geweest zijn.
het zal wel lekker warm zijn bij jou, als Heleen met blote voeten zit