Het voelt als gisteren dat ik bijna was vergeten om mijn week samen te vatten en nu is er dus weer een week voorbij? Het zijn gekke tijden. Letterlijk.
Qua corona gaat het hier allemaal z’n gangetje en moet de rest van de wereld ‘zich niet zo aanstellen’ en ‘ga lekker met z’n allen wandelen in het park’ en ‘mensen moeten zelf weten of ze op skivakantie willen, we houden alles in ieder geval open voor de mensen die dat dus zelf moeten weten’. Ik ben ook nog steeds de enige van mijn collega’s die vanuit huis werkt. Maar qua werk zal er binnenkort wel het een en ander veranderen, want mijn fijne nieuwe werk heeft toch ook behoorlijk last van corona ondanks dat ‘het maar een griepje is’. Ik zal daarom binnenkort nog maar voor 50% aan het werk zijn en hoewel ik dat járen heb gedaan én dat altijd helemaal prima heb gevonden, baal ik er nu toch wel van.
En dat zal ik ook wel blijven doen tot het moment daar is dat ik echt maar 50% werk en opeens TIJD HEB VOOR MIJN TEKENINGEN. Bijvoorbeeld. Als je het zo zegt, is het allemaal niet zo dramatisch. En mag de tijd blijven vliegen, want dan kan ik weer echt gaan tekenen en dan is het zo weer zomer en wordt het overleven en janken, maar zal het ook weer winter worden en dan komt alles weer goed.
Ok, ik draaf een beetje door. We socialdistancen ons eerst maar eens de komende week door.