Categorie: Veckosummering

In week 38 heb ik:

* gewerkt in Älmhult
* gewerkt in Helsingborg
* nergens een broek in lengtemaat 34 gevonden
* Tom opgehaald, die hier ook nog eens de rest van de week blijft
* Koningsdag niet gevierd
* Valborg al helemaal niet gevierd

En in week 38 ben ik:

* nog vaker naar mijn werk gefietst
* al weer veel te veel slakken tegen gekomen
* op bezoek geweest in Västra Torup
* gelukkig

Ze zeggen dat het dinsdag is vandaag. Maar het voelt als zaterdag.
Van maandag tot en met maandag heb ik gewerkt en bovenstaande foto is van één van de ochtenden. Toen stond ik iets na zessen op een bus te wachten in Osby, zodat ik anderhalf uur later in Helsingborg aan het werk kon.

Ik ben inmiddels ook een aantal keer op de fiets naar mijn werk geweest. In Älmhult dan. En dat is fantastisch, behalve dat de wind regelmatig halverwege de dag in mijn nadeel draait. Maar daar doe je niks aan.

Omdat ik nu vooral moemoemoe ben, ga ik mijn to do lijstje snel afwerken. Dan kan ik daarna met een boekje op de bank gaan liggen en wachten op donderdag.

 

Afgelopen week heb ik mijn auto ingeleverd om de banden te wisselen en een minilekkage te laten verhelpen. Maar omdat die minilekkage onder mijn motor zat, was het geen pretje. Dat er de hele week (!) geen treinen reden en ik een handgeschakelde leenauto kreeg, was óók al geen pretje. Het was gelukkig wel een caddy, dus ik kon niks om me heen zien en ga er daarom maar vanuit dat alles en iedereen het om mij heen overleefd heeft.

Zaterdag ben ik even in Markaryd geweest en dat is gek genoeg maar een half uurtje rijden. Zo dichtbij eigenlijk. En behalve dat ik er een hele fijne fauteuil heb opgehaald, heb ik ook even een rondje gewandeld.

Maar het was best wel warm, dus ook niet per se een pretje.
Wel mooi.

Nu ben ik begonnen aan een reeks van acht werkdagen en ik hoop dat er een samenvatting van week 37 komt, maar zo niet, dan weet je waarom.

Ik presenteer: Een saffraancurry met pompoen en zwarte bonen. Maar vooral ook zonnestralen…

Hoewel er nog niet genoeg zon is geweest om alle sneeuw en ijs weg te smelten.. Kwam ik zondag achter. Het allergrootste gedeelte van mijn hardlooprondje was weer netjes begaanbaar, maar er is nog een stukje dat weerstand biedt. Heel goed, vind ik.

Ik ben afgelopen week voor het eerst sinds ik in Killeberg woon naar Älmhult gefietst. Het is ongeveer 10 km, dus dat valt wel mee. En behalve wat klimmetjes op de heenweg víel het ook echt mee. Binnen 30 minuten stond ik voor mijn kantoor. Ik ben nog even afwasmiddel gaan kopen, zodat het niet helemaal een nutteloze bezigheid was en toen ging ik terug.

En toen waaide het dus heel hard. En realiseerde ik me waarom het zo mee viel op de heenweg. Pfoe. En dat je dan aan het ploeteren bent en vervolgens ook nog bergop moet en dat je er achter komt dat je niet eens meer terug kan schakelen, omdat je al op het lichtste verzet aan het fietsen bent. Huilen op de fiets. Ik dacht dat ik zeker een uur onderweg was geweest toen ik eindelijk thuis kwam, maar het bleek maar 5 minuten langer te duren met tegenwind.

Pasen overleefd. Week vrij overleefd. Ok, dat was ook niet zo heel ingewikkeld misschien.

Hoewel ik in een vrije week het liefst zo weinig mogelijk doe, hebben we niet dat gedaan. We zijn o.a. in Malmö geweest, we hebben lekker gegeten in Markaryd en we hebben een aantal wandelingen in de vrij directe omgeving van Killeberg getest.

De ene wandeling was wat kouder dan de andere.
Dit was bijvoorbeeld in Osby. En aangezien ik in gemeente Osby woon, is dit dus heul dichtbij.

Dit was dan weer iets verder weg, maar ook zeker de moeite waard. Maar als je twee wandelroutes gaat combineren, moet je wel goed blijven opletten wanneer je van de een in de ander overgaat en vice versa. Kwamen we net niet op tijd achter, maar ach, het was lekker weer.

Vorige week was ik een paar dagen in Warschau voor een project van mijn werk. Omdat we genoeg te doen hadden, heb ik niet heel veel meer gezien van Warschau dan bovenstaande. Het uitzicht van onze hotelkamer.

Naast de hotelkamer en het kantoor van mijn Poolse collega’s, heb ik eigenlijk alleen maar restaurants gezien en dat was niet heel vervelend. In het gebouw linksboven op de foto kan je heel lekkere sushi eten bijvoorbeeld. Verder heb ik ook een heul lekkere pasta met gamba’s gehad en verrukkelijke gevulde inktvis met gegrilde groentes. ’s Ochtends lagen er bij het hotelontbijt naast de normale broodjes en beleg ook crêpes gevuld met cottage cheese. Jummie.

Inmiddels ben ik gewoon weer in Killeberg en is het hier alweer de hele dag aan het sneeuwen en kan ik mijn hardloopschoenen weer gaan opbergen. Doei Lente, tot volgend jaar ofzo!

Ik moest afgelopen week tot 19 uur werken, behalve vrijdag toen ik om 5 uur uit bed moest om met de bus naar Helsingborg te gaan. Alles bij elkaar had ik afgelopen week daarom weinig energie om iets te ondernemen.
Heb op zaterdag en zondag vooral op de bank gelegen met dit uitzicht.

Maar ik ben wel weer gaan proefhardlopen. Kan natuurlijk niet gelijk weer normaal beginnen na al die sneeuwweken hier. Mijn gebruikelijke rondje is bovendien ook nog steeds een langlaufbaan, dus ik ben over de weg naar Hallaryd gaan rennen. Die weg wordt vrij snel onverhard en dat rent toch prettiger dan asfalt. Behalve dat ik na ongeveer 2 km op een ijsbaan terecht kwam. Omdat ik nog een reis op de planning had staan, waar ik geen gebroken benen bij kan gebruiken, ben ik maar weer omgekeerd.

Nu bevind ik me in Warschau. Weer eens wat anders, maar daar hebben we het volgende week wel over.

Ik was er een week geleden heilig van overtuigd dat ik afgelopen weekend weer een rondje kon gaan rennen. Er zouden namelijk plusgraden aankomen. Genoeg om de overgebleven sneeuw weg te smelten. Dacht ik.
En toen gebeurde dit.

Maar daar doe je niet veel aan, dus mijn weekend heb ik met Milla op de bank doorgebracht met biatlon-beelden uit Kontiolahti, schaats-beelden uit Amsterdam EN een prachtige Wie is de Mol? finale. En het mooiste is dat over twee weken De Mol alweer begint in België, dus we hebben een zwart gat van slechts één week. Dat valt prima te overzien.

Na het bezoek aan Malmö vorige week dinsdag ben ik nóg een grote stad gaan bezoeken afgelopen week. Vrijdag ben ik naar Göteborg gereden om daar om 17u precies mijn zusje van haar werk op te halen. En hoewel Göteborg de op één-na-grootste stad van Zweden is, heb ik op vrijdagmiddag nergens in de file gestaan. Ondanks dreigende file-bordjes boven de weg.

Een paar hoogtepuntjes:

– Er was een nieuwe Ik Vertrek!
– We hebben Känn Ingen Sorg gekeken, een film gebaseerd op de muziek van Håkan Hellström. Mooie film, maar véél heftiger dan ik had verwacht? Al vraag ik me af of ik überhaupt iets verwachtte, maardatterzijde.
– We zijn twee keer met de bus over de Götaälvbron geweest en we leven nog! Jeeee!
– Wie is De Mol? Ja, WIE is dat?!
– Indisch én Tacos
– En vooral ook.. Berzelii Choklad:
Ik weet niet meer hoeveel procent chocolademelk ik had, maar iets van 67% en dan met een soort van smaak van kokos? En daarbij deelden we een merengue/lemoncurd/brownie-gebakje ❤ ❤ ❤ Dit was in principe ook het belangrijkste agendapunt van mijn bezoek.

Alles bij elkaar heb ik voorlopig wel genoeg grote steden gezien en ben ik blij weer thuis te zijn. Hallo Rust.

Dat je dan 2 weken alleen bij je ontbijt wat live beelden van de Spelen kan zien. Dat je hele middagen social media en nieuwssites (en contact met bepaalde collega’s) vermijdt. En dat je dan ’s avonds wat onderdelen terugkijkt, maar dat is het toch niet hetzelfde. EN DAT JE DAN ZIEK WORDT OP DE LAATSTE DAG VAN DE SPELEN.

…

Nouja, het is niet anders. Over 4 jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Vandaag ga ik wel weer aan het werk en voor de verandering doe ik dat in Malmö. Gisteren was ik duidelijk nog niet in orde, want toen heb ik een kwartier naar Milla lopen zoeken in huis. Terwijl ze gewoon voor mijn neus zat.
Maar ja, ze lag niet in d’r mandje en niet in d’r stoel, dus lastig.