Mijn doel om de herfst van dichterbij te bekijken viel afgelopen donderdag een beetje tegen. Het gebied wat we hadden uitgekozen om in te wandelen, was niet echt herfstig te noemen. We waren bij een slot in Hässleholm, bij het Finjameer. Misschien hebben we al te veel mooie wandelingen gemaakt, maar deze viel gewoon tegen. Nou wil dat niet zeggen dat we nooit meer teruggaan, want dit was slechts 1 van de ongeveer 10 wandelroutes die je in dat natuurgebied hebt. Maar een goeie score voor dit gebied is het niet. Eerder dit jaar zijn we al eens huiswaarts gekeerd omdat we de route niet konden vinden en het er ijzig koud waaide. Misschien is het een teken?
Tom vond op een gegeven moment wel een berkenbos.
Daarna bleek ik nog veel meer vrije dagen te hebben, dus ik heb een boel Masterchefs uit Australië (de beste) gekeken en de verjaardagen van een 1- en 12-jarige gevierd. En uiteindelijk zijn we nog last-minute in een spahotel belandt, om te vieren dat ik binnenkort weer in een leeg huis thuiskom na het werk. #cryptisch
We hebben de hele zondagmiddag gebadderd en daarna heb ik één van de allerlekkerste maaltijden ooit gehad. Zalm op z’n Aziatisch vooraf, daarna asperges en baba ganoush en andere lekkere dingetjes en tot slot een chocolade tarteletteje. Als ik de rest van mijn leven nog maar één gerecht zou mogen eten, koos ik ze toch alledrie. Ha!
Uiteindelijk hebben we gisteren ook nog even bij het water gezeten. En aangezien dit het Vättern is en ik aan het Vättern ben opgegroeid*, voelde ik me gelijk thuis. Ookal ligt die thuis 120km noordelijker.
*Als we het over mijn Zweedse jeugd hebben dan. Zo’n luxe om twee keer te zijn opgegroeid.