#79

Zo enerverend als vorigvorige week was, zo rustig was afgelopen week. De verkoudheid houdt nog steeds aan. Dat merkte ik vooral toen ik naar Loshult probeerde te rennen zaterdag. Dat ging wel, maar vooral op wilskracht in combinatie met een overlevingsdrang, omdat ik toch echt weer thuis moest komen ooit.

En ja, hardlopen is weer een optie in dit land, want alle sneeuw is weggeregend. Beetje jammer wel, maar vorig jaar hadden we begin april nog sneeuw, dus wellicht komt het nog terug?

Behalve dat ik wat dagen op mijn werk heb doorgebracht, ben ik ook een dag naar Lund op en neer gereden voor een ziekenhuiscontrole. Twee jaar geleden stapte ik op mijn fiets en was ik 15 minuten later in het ziekenhuis. Nu stap ik in de auto en ben ik 90 minuten later op plaats van bestemming. Klein verschilletje.

 

#78

Behalve dat ik ziek ben geworden afgelopen week, was het ook de week van culturele hoogtepuntjes.

Op vrijdag ben ik via Markaryd naar Göteborg gereden. Het was maar goed dat ik donderdag vrij was en energie kon sparen voor de reis. Het was niet druk op de weg, maar er lag wel overal sneeuw en dat is toch afleidend. Zit ik me weer te vergapen aan het landschap in plaats van op de weg te letten. Eenmaal aangekomen in Göteborg begon het gesteggel van wat te doen en wanneer dan. Uiteindelijk besloten we een kopje thee te zetten en vervolgens gelijk te vertrekken zonder deze op te kunnen drinken, want toch maar eerst naar de bioscoop.

#78We hebben Britt-Marie var här gezien. Hele leuke film, die maar een klein beetje onderdoet voor het boek. Maar het boek is ook gewoon te goed, dus daar kan de film niks aan doen. Al met al 4 sterren voor Britt-Marie.

De volgende dag hebben we eerst vooral een Sinan gedaan. Je moet het huidige Wie is de Mol? seizoen volgen om dit te begrijpen, maar ik ga er vanuit dat iedereen dat ook gewoon doet. Uiteindelijk moesten we dan toch de deur ook voor deel 2 van het culturele weekend. Na een hapje sushi belandden we in Rondo voor de krogshow van Ola Salo.
#78De show valt te omschrijven als over the top x 10. Maar het was ook nostalgischer dan alle nostalgie ter wereld samen. Tenminste als je mij bent. Dus ook 4 sterren voor Ola.

#77

Het is eindelijk winter geworden. Met kou en met sneeuw. En een slinkende houtvoorraad.

Ik ben afgelopen week een dagje in Helsingborg geweest voor een werktraining. Zowel de heen- als terugweg was in het donker, maar door het grote licht van de bus kon ik af en toe toch stukjes sneeuw zien en dat maakte me toch wel heel erg zielsgelukkig. Nou heb ik sowieso afgelopen week 6 van 7 dagen binnen gezeten door werk, dus heel veel heb ik er niet van kunnen genieten. Maar een halfuurtje lunchwandelen is vaak al genoeg om mijn geluksgevoel op te laden voor de rest van de dag.
#77Dit was op een dag met een beetje zon. Ongelofelijk mooi.
#77Dit was op een dag met een kleurovergang van lichtgrijs naar donkerblauw. Ook ongelofelijk mooi.
#77En dit was gewoon het bos met een extra 10 cm sneeuwlaag. Nogmaals ongelofelijk mooi.

Deze week werk ik maar 3 van de 7 dagen én ga ik weer eens naar Göteborg, een véél betere werkprivé-balans als je het mij vraagt.

#76

Zoals gezegd heb ik afgelopen week tot laat moeten werken. Niet mijn lievelings, maar als ik daardoor meer kan tekenen in één week dan in heel 2018 bij elkaar, vind ik het toch wel prima.

Verder was mijn week vooral rustig. Yoga is weer begonnen, maar dat was het eigenlijk al, alleen kon ik er vorigevorige week zelf nog niet bij zijn. En terwijl ik afgelopen weekend wat rondjes ging rennen, lag Milla zichzelf te koken bij de kachel.
#76Zie maar
Verder kan ik mededelen dat mijn inburgering een nieuw hoogtepunt heeft bereikt. Ik ben op z’n Zweeds een rondje gaan lopen in de laatste zonnestralen van de dag/deze week/deze maand/dit seizoen.
#76Je weet gewoon nooit wanneer je de zon weer ziet hier, dus genieten. Inmiddels ligt hier alles weer onder de sneeuw, dus ook genieten.

#75

We zijn weer een week verder, al voelt het alsof er minstens 3 weken voorbij zijn gevlogen. Dat zal met mijn bezoek aan Torekov te maken hebben. Woensdagochtend zat ik al vroeg in mijn auto om richting het westen te rijden. Omdat mijn TomTom en Google Maps het niet eens waren over de duur van de reis, nam ik het zekere voor het onzekere -want ik ben een dochter van mijn vader- en daar nog iets meer zekerheid bovenop -want sneeuw-, met als gevolg dat ik veel te vroeg was. Nou ligt Torekov bij Båstad en dat ligt dan weer bij de Zweedse kust, dus ik heb mijn extra tijd besteed aan een wandeling.
#75Hier ben ik echt net uit de auto en nog heel erg moe. Maar ik heb het vosje dat de weg overstak niet aangereden, dus ik was toch wel tevreden met de reis.
#75En ook heel tevreden met de locatie.
Omdat ik in Torekov was voor een werkopleiding, heb ik er alleen niet heel veel meer van gezien dan dit, dus ik moet nog eens terug.
Eenmaal weer thuis hebben Milla en ik ons voornamelijk op deze manier vermaakt:
#75Biathlon, schaatsen en Netflix voor mij. Slapen voor Milla.

#74

De afgelopen week is voorbij gevlogen, mijn laatste week met bezoek in huis. Na twee en een halve week samengewoond te hebben met allerlei mensen, is de stilte in huis enorm.

Net zoals twee maanden geleden viel (lees: valt) het vertrek van Tom mij zwaar en wat moet je dan..
Ik ben maar heel hard gaan rennen.
#74Nu kan dat namelijk nog. Je weet in dit land niet wanneer hier weer een bak sneeuw ligt en de langlaufers dit rondje in beslag nemen. Ik ben inmiddels zover dat ik 3 rondjes kan overleven, dat is 7,3 km. Misschien ga ik de 10 km wel halen in 2019? Misschien ook niet.

#73

Gelukkig 2019 allesamens!

Mijn 2018 eindigde samen met deze twee mooie mensen:
#73Ik heb nog nooit uitgekeken naar een zomer, maar dit is het eerste jaar dat ik dat wel doe, want die mooie mensen van hierboven gaan trouwen ♥

Voor nu genieten we echter nog even van de winter én het andere gezelschap dat hier nog een weekje blijft en hopelijk het komende jaar ook voorgoed deze kant op komt. 2019 wordt een mooi jaar!

#72

Oeps! We zitten al dik ik week 73 en ik heb week 72 nog geeneens samengevat. Laten we de familie en de kerst de schuld geven. En het gebrek aan besef van tijd. Zoals wel vaker gebeurt deze tijd van het jaar.

Ik heb in ieder geval een fijne week gehad met sneeuwwandelingen en -hardlooprondjes, lekker eten, spelletjes en eindelijk Netflix casten naar mijn tv. Van die laatste dingen heb ik geen foto’s, maar van de wandelingen wel:
#72In Killeberg.
#72In Älmhult.
#72In Diö.
#72En een zoekplaatje.

#71

#71Ook in Zweden heeft het gesneeuwd!

Deze sneeuw heb ik gisteren in Osby gevonden, waar ik ook een lekkere lunch heb gegeten met fijn gezelschap. Toch prettig zo’n tweede zondag.

De eerste zondag heb ik een record afstand van 7,2km gerend door de sneeuw. Het begin en einde ging niet zo snel, omdat onder het laagje sneeuw een ijslaag was vastgevroren aan het asfalt. Maar in het bos ging het prima. Het is toch typisch dat ik met temperaturen rond het vriespunt recordrondjes kan rennen, terwijl ik in de zomer er niet eens over peinsde om naar buiten te gaan.

Afgelopen week heb ik ook een kerstdiner gehad met mijn collega’s. Op z’n Zweeds, dus niet mijn ding. En ja, dat klinkt heel gek voor een Zweden-fanaat als ik, maar ik vind de keus uit gehaktballetjes, ham, prinseworstjes, vlees, vlees, vlees of nog een ander stuk vlees erg beperkt. Gelukkig was het wel gezellig, maar ik ben toch al vrij snel mijn auto uit de sneeuw gaan graven omdat ik nog een dag moest werken.

Deze week bevat maar drie werkdagen voor mijn deel en dan kan ik op pad om mijn ouders op te halen in Växjö. Ik hoop op minder mist in Nederland en meer vorst in Zweden.

#70

#70Kijk nou, geen schijntje kerststress bij Milla.

Bij mij gelukkig ook niet. Maar ik ben dan ook een maand geleden al met mijn versiering begonnen. Daarom zat ik afgelopen Sinterklaasavond naast mijn kerstboom met kerstmuziek op de achtergrond wat cadeautjes uit te pakken. En daar geniet ik nog elke dag van, want gevulde speculaas en marsepein. De Tweede Sinterklaasdag was dit jaar ook een groot feest. Toen ben ik de tentoonstelling van IKEA producten voor 2019/2020 bekijken. Dé reden om in Älmhult te werken ♥ En ik zit me nú al te verheugen op Kerst 2019.

Het weekend was vooral thuis aanrommelen, een tekeningetje maken en rondjes rennen door Killeberg. Net als afgelopen weekenden heb ik ook dit weekend weer wat kerstmarkten aan me voorbij laten gaan. Zelfs als ze op 10km afstand zijn, ga ik niet. Die op 3km vind ik zelfs al teveel moeite. Sterker nog, ik was laatst in hetzelfde pand als een kerstmarkt en ik ben niet gaan kijken. Volgend jaar maar weer, nu al zin in.